“...ปล่อย”
“ขอโทษครับ”
กฤตินรีบปล่อยมือจากท่อนแขนเล็ก เอ่ยขอโทษที่ทำตัวไม่สุภาพ แตะเนื้อต้องตัวเธอโดยไม่ได้รับอนุญาต
เธอไม่ได้พูดอะไรและเดินจากไปด้วยท่าทางเหม่อลอย ศาสตราจารย์หนุ่มส่ายหน้าเบา ๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเอาตัวเองเข้าไปยุ่งกับเรื่องของคนอื่นทำไม แต่จะให้ยืนดูคนตบตีกันเฉย ๆ โดยไม่ทำอะไรเลย เขาทำไม่ได้จริง ๆ
โชคดีที่ทุกอย่างจบลงด้วยดี นอกจากตัวเขาก็ไม่มีใครที่ต้องเจ็บตัวอีก ผู้หญิงอีกคนเดินหายเข้าไปในคอนโด เธอน่าจะอยู่ที่คอนโดนี้เหมือนกัน ส่วนคนที่ตบหน้าเขาจนแสบเดินไปอีกทาง ท่าทางของเธอดูน่าเป็นห่วง
ปล่อยไปแบบนั้นจะไหวหรือเปล่า?
กฤตินส่ายหน้าอีกครั้ง พอแล้ว... เขาควรเลิกยุ่งกับเรื่องของพวกเธอเสียที ขายาวเดินไปที่รถของตัวเองอย่างแน่วแน่ เขาต้องรีบกลับไปที่โรงพยาบาล คุณกุสุมากำลังรออยู่...
“เฮ้อ!”
แต่สุดท้ายก็อดใจไม่ไหว กฤตินตัดสินใจเปลี่ยนทิศทางกะทันหัน วิ่งตามคนที่เดินเหม่อ
