นำทางด้วยคุกกี้ที่เลือก
เมื่อคุณเยี่ยมชมเว็บไซต์ของเรา หากคุณให้ความยินยอม เราจะใช้คุกกี้เพื่อให้เราสามารถรวบรวมข้อมูลสำหรับสถิติโดยรวมเพื่อปรับปรุงบริการของเรา และจดจำตัวเลือกของคุณสำหรับการเข้าชมในอนาคต นโยบายเกี่ยวกับคุกกี้ & นโยบายความเป็นส่วนตัว
เรียน นักอ่าน เราต้องการคุกกี้เพื่อทำให้เว็บไซต์ของเราดำเนินการได้อย่างราบรื่น และมอบเนื้อหาแบบส่วนตัวที่ตรงกับความต้องการของคุณ เพื่อให้เรามั่นใจได้ว่าคุณจะได้รับประสบการณ์การอ่านที่ดีที่สุด คุณสามารถเปลี่ยนแปลงการอนุญาตของคุณโดยการตั้งค่าคุกกี้ได้ทุกเมื่อ
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
การตั้งค่าคุกกี้ของคุณ
การตั้งค่าคุกกี้ที่จำเป็นเปิดใช้งานตลอด
Chapter twelve
Chapter twelve The Jiktar and the HikdarWas it truly Delia of Delphond, Delia of the Blue Mountains? How could it be? A slave, in the gray breechclout, was that my Delia? I was back in my little wooden room behind the ornate facade lining one of the tilting roofs of Princess Natema’s opal palace. I groaned. Delia, Delia, Delia... It must have been a girl who in that sudden lamplit illumination had reminded me of Delia. Then why had she turned from me with tear-filled eyes, why had she run from me, sobbing with anguish — or choking back her anger and scorn? In truth I did not know, so tumbled were my thoughts, just how this girl had reacted. An over-man-size statue of a Talu, one of those mythical, as I thought, eight-armed people of the sloe-eyes and the bangles and the dances, carved
- ผู้เขียน
- chap_listสารบัญ
- likeเพิ่ม
