บทที่ 11 เสน่หาอนุคนงาม
หลังจากที่อ๋องโม่หรานและไห่หลุน ราชาอสูร พังตำหนักเล็กๆ ของอนุเฟยจู อ๋องสี่ ก็ให้โอวหยูมารายงาน เซี่ย ว่าจะพาอนุคนงามไปพักที่วัง งานนี้ผู้เป็นใหญ่ถึงกับพระเนตรเบิกโพลง พระหทัยรัวเร็ว
“ผู้การใหญ่ ท่านรีบจัดนางกำนัลไปเตรียมห้องให้กับอนุเฟยด่วน เอาตำหนักกลาง จัดเตรียมองครักษ์สี่คนด้วย” เซี่ยรับสั่ง
“ขอรับ” ผู้การใหญ่ ผู้อภิบาลผู้ครองแคว้นรับพระดำริ แล้วรีบจัดนางกำนัลไปจัดเตรียมพระตำหนักส่วนกลาง เพื่อไม่ให้ปะปนกับพระตำหนักใน ผู้การใหญ่เกิดความมั่นใจขึ้นมาว่า สตรีผู้นี้คือตัวจริง เพราะไม่เคยเห็นผู้ครองแคว้นดีพระหทัยเช่นนี้มาก่อน
หลังจากเสร็จจากราชกิจเป็นที่เรียบร้อย เซี่ยก็รออย่างกระวนกระวาย เพราะเฟยจูยังไม่มาสักที
ที่ตำหนักใหญ่ จินจินเฉิง
จินลู่ยืนมองสองหนุ่มที่เขม่นกันด้วยสีหน้ารำคาญ ก่อนที่จะเดินไปลากแขนมาด้วยกันคนละข้าง แล้วก็บ่น ๆ ๆ
“พวกท่านจะทะเลาะ
