บทที่ 14 หลง
“โอ๊ยยยยยยยยยยย!” เสียงของจอมวายร้ายดังขึ้น อย่างสะใจในความรู้สึกของเซี่ยแต่ผู้เป็นพระเชษฐากลับตาโต เพราะดูท่า อนุชาจะหลงกลเจ้าปีศาจตัณหากลับตนนี้เข้าแล้ว
เพราะเสียงร้องอันดังของจอมอสูรดังก้องไปทั่วพระตำหนักกลาง แถมรัศมีการทำลายล้างยังแผ่ขจายไปทั่วพระราชวังหลวงแห่งนี้
ทำให้เหล่าทหารหาญ ผู้การใหญ่และผู้การลำดับต่าง ๆ รวมทั้งพระชายาและเหล่าสนมนางใน นางกำนัลต่างก็ตกใจและร้องกรี้ดลั่น กลายเป็นความชุลมุนวุ่นวายที่ถูกใจของอสูรร้ายเป็นที่สุด
และเพราะเสียงร้องนี้เอง ทำให้จินลู่ในร่างของเฟยจู สะดุ้งลุกขึ้นมา แต่สภาพร่างกายที่เปล่าเปลือย ก็ทำให้อสูรร้ายมองตาปรอย ก่อนจะก้มใบหน้าลงไปที่ยอดอกเต่งตึงสีชมพู พลางดูดแรง ๆ
จ๊วบ !
“อื้อ” จินลู่สะดุ้ง และเพิ่งนึกได้ว่า ตนเองนั้น เปลือยอกต่อหน้าผู้ชายหื่นกามพวกนี้ แถมยังถูกอสูรตัณหากลับดูดดุนจุกบัวสีสวยของเธออีก หญิงสาวก็
