บทนำ
841 คำ
บทนำ
@บ้านอลิซ 17.30 น.
“ยายคะ คืนนี้อลิซคงจะกลับช้าหน่อยนะยาย พอดีที่ร้านคนขาด อลิซต้องอยู่ช่วยพี่เจนนี่ก่อน”
เสียงใสเอ่ยบอกหญิงวัยกลางคนที่กำลังยืนทำอาหารอยู่ในห้องครัวอย่างตั้งอกตั้งใจ จนเธอต้องหันหน้ากลับมาถามหลานสาวของเธอด้วยความเป็นห่วง
“กลับช้านี่ช้าแค่ไหนเหรอลูก ถ้าเกินเที่ยงคืนไปยายว่าอลิซค้างที่ทำงานเลยดีกว่าไหม ยายเป็นห่วงที่หนูต้องเดินทางค่ำๆมืดๆคนเดียว”
เนื่องจากว่าซอยเข้าบ้านอลิซค่อนข้างที่จะเปลี่ยว ยายจึงนึกเป็นห่วงหลานสาวของตน เพราะถ้าหากว่าเลยเที่ยงคืนไปร้านค้าแถวหน้าปากซอยก็คงจะปิดหรือเก็บกันหมดแล้ว
“ก็น่าจะหลังจากที่ร้านปิดค่ะยาย แต่ว่าอลิซจะกลับมานอนที่บ้านกับยายเหมือนเดิมนี่แหละ อลิซไม่อยากให้ยายต้องนอนคนเดียว อลิซเป็นห่วงยาย”
เพราะโรคประจำตัวที่ยายของเธอเป็นอยู่ตอนนี้ บวกกับอายุของยายก็เริ่มมากขึ้นแล้ว เธอจึงไม่อยากทิ้งให้ยายของเธอต้องอยู่ตามลำพัง เธอจึงเลือกที่จะกลับมานอนบ้านทุกคืนหลังจากที่ทำงานเสร็จ
ถึงแม้ว่าที่ทำงานของเธอจะมีที่พักให้สำหรับพนักงาน แต่อลิซก็เลือกที่จะกลับมานอนบ้าน กลับมานอนกับยายผู้เป็นที่รักของเธออย่างเช่นทุกวันเหมือนเดิม
“ไม่ต้องห่วงยายเลยลูก ห่วงตัวเองก่อนดีกว่า ช่วงนี้อลิซทำงานหักโหมมากเกินไปแล้วนะ ถ้าไม่ไหวจริงๆก็ไม่ต้องทำแล้ว…”
“….แค่ยายทำขนมขายเราก็อยู่กันได้แล้วนี่นาอีกอย่างเดี๋ยวหนูก็จะเข้ามหาลัยแล้วด้วย ยายอยากให้หนูเอาเวลาไปตั้งใจเรียนมากกว่า”
“แต่ว่าเราต้องใช้เงินเยอะมากเลยนะยาย เดี๋ยวเดือนหน้ายายก็ต้องใส่เครื่องกระตุ้นไฟฟ้าอีก เงินที่มีตอนนี้ยังไม่พอค่าผ่าตัดเลย”
ค่าผ่าตัดใส่เครื่องกระตุ้นไฟฟ้าที่คุณหมอแจ้งมา ประมาณห้าแสน แต่ว่าตอนนี้เงินในบัญชีมีแค่สองแสนกว่า ซึ่งอลิซเธอรู้เรื่องนี้เป็นอย่างดี เพราะยายเอาเงินทั้งหมดที่มีให้อลิซเป็นคนเก็บไว้
เผื่อวันไหนที่เธอจากโลกใบนี้ไปกะทันหัน อย่างน้อยๆ หลานสาวของเธอก็ยังมีเงินที่สามารถเอาไว้เลี้ยงตัวเองได้สักระยะหนึ่ง
“ยายตัดสินใจแล้วว่ายายจะไม่ใส่ ยายจะเก็บเงินไว้ส่งอลิซเรียนจนจบ อีกอย่างยายก็อายุมากแล้ว เกิดผ่าตัดใส่ไอ้เครื่องกระตุ้นไฟฟ้าอะไรนั่นแล้วยายไม่ฟื้นขึ้นมาจะทำยังไง ยายยังไม่อยากทิ้งอลิซไปตอนนี้”
“ยายอย่าพูดแบบนี้สิคะ ยังไงยายก็ต้องฟื้นขึ้นมาอยู่กับอลิซไปอีกนานเลย”
ร่างบางพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เพราะแค่คิดตามในสิ่งที่ยายพูด ใจของเธอก็แทบขาดแล้ว ถ้าหากว่ายายของเธอไม่ฟื้นขึ้นมาจริงๆเธอจะทำยังไง เพราะในชีวิตของเธอมีแค่ยายคนเดียว
“แต่ยายตัดสินใจแล้วลูก อีกอย่างเราจะหาเงินจากไหนมาให้ทันเดือนหน้า ยังขาดอีกหลายแสนเลยนะอลิซ”
“แต่คุณหมอเขาบอกว่ายายจำเป็นต้องใส่นะคะ เรื่องเงินเดี๋ยวอลิซหาทางเองค่ะ งานที่อลิซทำตอนนี้เงินก็ดีอยู่นะคะ ถ้าอลิซขยันมากกว่านี้หน่อย อลิซเชื่อว่ายังไงก็ทันค่ะ”
“แต่ว่ายาย…..”
“ไม่มีแต่แล้วค่ะ ไหนดูสิคะแกงเขียวหวานสุกหรือยังน๊า อลิซหิวข้าวแล้วเนี่ย” เสียงใสเอ่ยตัดบทหญิงวัยกลางคนทันที เพราะเธอรู้ว่ายังไงยายของเธอก็จะต้องปฏิเสธการรักษาอีกเป็นแน่
อลิซ เธอมีชื่อจริงว่าอลิสา ปัจจุบันเธออายุสิบแปดปีเพิ่งเรียนจบชั้นมัธยมศึกษาปีที่หก ตอนนี้เธอกำลังเตรียมตัวที่จะเข้ามหาวิทยาลัย โดยเธออาศัยอยู่กับยายเพียงแค่สองคนเท่านั้น ที่สำคัญยายของเธอยังมีโรคประจำตัวที่ต้องใช้เงินรักษาจำนวนมาก อย่างโรคหัวใจเต้นผิดจังหวะ
อลิซเป็นสาวน้อยสู้ชีวิตมาตั้งแต่เด็ก เธอถูกผู้เป็นแม่ทอดทิ้งให้อยู่กับยายตั้งแต่เธออายุสามขวบ ซึ่งตอนนี้เธอเองก็ไม่รู้ว่าแม่ของเธออยู่ที่ไหน ตลอดระยะเวลาสิบห้าปีที่ผ่านมา แม่ของเธอไม่เคยคิดที่จะมาดูดำดูดี หรือติดต่อมาหาเธอที่เป็นลูกสาวเลย
ซึ่งเธอเองก็ไม่ได้สนใจหรือแคร์อะไรอยู่แล้ว คนเดียวที่อลิซรักและเป็นห่วงตอนนี้มีเพียงยายคนเดียวเท่านั้น
และเธอจะต้องทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะหาเงินมาใช้เป็นค่าผ่าตัดของยายเธอให้ได้ ถึงแม้ว่าเธอจะต้องทำงานในผับเพิ่มเป็นสองเท่าเธอก็ยินดี ขอเพียงมีเงินมารักษายายแค่นี้ก็พอแล้ว
- ผู้เขียน
