ตอนที่ 7 งานใหญ่ของอลิซ (2/2)
1515 คำ
เอ็นบิกินีงั้นเหรอ ตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยใส่ชุดแบบนี้เลยนะ เอาไงดีวะ
พี่เจนนี่ : ค่าตัวห้าหมื่น
O.O
อลิซ : รับค่ะ อลิซจะทำ
อ่านแล้ว
พอเห็นค่าตัวที่จะได้เท่านั้นแหละ มือฉันนี่รีบพิมพ์ตอบพี่เจนนี่กลับไปอย่างไวเลย
พี่เจนนี่ : โอเคจ๊ะ งั้นวันนี้ช่วงบ่าย อลิซเตรียมตัวนะ
พี่เจนนี่ : เดี๋ยวพี่จะพาไปซื้อชุด
อลิซ : ได้ค่ะ
อลิซ : ขอบคุณพี่เจนนี่มากๆ นะคะ ที่ช่วยหางานให้อลิซ
นี่สินะที่เขาเรียกว่าฟ้าหลังฝนมักสวยงามเสมอ ถึงแม้ว่าฉันจะถูกพักงานในผับนานถึงหนึ่งเดือนด้วยกัน แต่อย่างน้อยฉันก็ยังมีพี่เจนนี่ที่คอยหางานเอนเตอร์เทนมาให้
และถึงแม้ฉันจะรับแค่งานเอ็นธรรมดาๆ แต่ว่างานนี้ก็ยังทำเงินให้ฉันได้เยอะพอสมควรเลยนะ หรือว่าฉันจะหันมาเอาดีทางด้านงานเอ็นเตอร์เทนดี นี่ก็ใกล้จะถึงวันผ่าตัดเข้าไปทุกทีแล้วด้วย ฉันยังหาเงินมาได้ไม่ครบเลย อยากจะร้องไห้
วันต่อมา
@บ้านเพทาย 18.00 น.
“ว้าว บ้านหลังโคตรใหญ่” ทันทีที่พี่เจนนี่ขับรถเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ของลูกค้าที่เป็นคนจ้างงานพวกฉัน เสียงพี่ดาว หนึ่งในสาวเอนเตอร์เทนสำหรับค่ำคืนนี้ก็เอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้น
ซึ่งก็ไม่แปลกเลยที่พี่เขาจะพูดแบบนั้น เพราะบ้านหลังนี้ใหญ่จริงๆ นะ ภายนอกดูเรียบหรูดูแพงมาก ไม่รู้ว่าด้านในจะสวยขนาดไหน เมื่อไหร่ฉันจะมีบุญวาสนาได้สร้างบ้านหลังใหญ่แบบนี้ให้ยายได้อยู่บ้างนะ
“เอาล่ะสาวๆ คืนนี้เราจะทำงานกันไม่เกินตีหนึ่งนะจ๊ะส่วนใครอยากจะรับงานต่อหรือไปต่อไปกับใครก็แจ้งพี่ด้วย ตกลงไหม”
“ได้เลยค่ะ” เสียงพี่ๆ ที่นั่งอยู่เบาะด้านหลังเอ่ยขึ้นพร้อมเพรียงกัน ส่วนฉันได้แต่นั่งประหม่าอยู่ตรงเบาะด้านข้างคนขับ
“อลิซจ๊ะ ไหวไหม อยากเปลี่ยนใจบอกพี่เลยนะ เดี๋ยวพี่จะได้หาคนมาแทนเรา” เงินตั้งห้าหมื่นเชียวนะยัยอลิซ ทำงานในผับเกือบสิบวันกว่าจะได้เท่านี้ แกจะมาปอดแหกไม่ได้
ฉันได้แต่ตะโกนบอกตัวเองในใจ ลองดูสักตั้งวะ อย่างน้อยแค่ไม่เสียตัวก็ไม่มีอะไรเสียหายนี่นา
“ไหวค่ะ อลิซทำได้” ฉันหันไปฉีกยิ้มกว้างให้พี่เจนนี่ที่นั่งอยู่เบาะด้านคนขับทันที
“คืนนี้ถ้าบริการดีพวกเธออาจจะได้ทิปเยอะพอสมควร เพราะเท่าที่พี่รู้มางานนี้มีแต่คนมีตังค์ทั้งนั้นเลยนะ ที่สำคัญเจ้าของวันเกิดรวยมาก”
“พวกเราจะทำให้เต็มที่ไปเลยค่ะพี่เจนนี่” พี่แพตตี้ที่นั่งอยู่เบาะด้านหลังข้างๆ กับพี่ดาวพูดขึ้น ก่อนที่เธอจะเปิดประตูแล้วลงจากรถไปคนแรก
พี่คนนี้ท่าทางจะรับงานแบบนี้มาเยอะแล้วแน่ๆ ถึงได้ชิวขนาดนี้ แตกต่างจากฉันโดนสิ้นเชิงเลย
“พร้อมยังจ๊ะอลิซ”
“พร้อมค่ะ” ฉันพยักหน้าตอบพี่เจนนี่ไป คือไม่พร้อมก็ต้องพร้อมแล้วแหละวะตอนนี้
“งั้นเราลงไปกันเลยเนอะ นี่ก็ใกล้เวลาที่งานจะเริ่มแล้ว” ว่าจบพี่เจนนี่ก็เปิดประตูแล้วลงจากรถไปอีกคน ส่วนฉันพอเห็นแบบนั้นก็ตามลงไปแบบติดๆ
ยี่สิบนาทีต่อมา
“อีกสิบนาทีงานจะเริ่มแล้วนะ ทุกคนพร้อมกันแล้วใช่ไหม?” พี่เจนนี่เอ่ยขึ้นพร้อมกับมองสำรวจพวกเราสามคนที่ตอนนี้อยู่ในชุดบิกินีสุดแซ่บกันแล้วเรียบร้อย
“พร้อมค่ะ/ไม่พร้อมค่ะ” คงจะมีแค่ฉันคนเดียวนั่นแหละที่ไม่พร้อม เพราะคนอื่นเขาพร้อมกันหมดแล้ว
“หืม ทำไมจ๊ะอลิซ? พี่ว่าอลิซพร้อมมากนะตอนนี้” พี่เจนนี่หันมาถามฉันอย่างสงสัย ก่อนจะจับตัวฉันหมุนไปมาเกือบสามร้อยหกสิบองศา
“เอ่อ คือว่าอลิซขอใส่กางเกงยีนขาสั้นทับด้านนอกได้ไหมคะ” เอาจริงๆ ตอนนี้เหมือนตัวเองยืนแก้ผ้าต่อหน้าสาธารณชนอยู่เลย นี่แค่อยู่กัน สาม สี่คนในห้องรับรองของบ้านหลังนี้นะ
“ไม่ได้เด็ดขาดเลยอลิซ เอ็นบิกินีก็ต้องใส่แค่บิกินีสิจ๊ะ อีกอย่างคุณคามินก็กำชับพี่มาด้วยว่าต้องให้แต่ละคนเซ็กซี่ๆ”
“แต่ว่าอลิซ….” ฮือ อยากจะร้องไห้ นี่ฉันคิดดีแล้วใช่ไหมถึงรับงานแบบนี้
“ใส่แบบนี้แหละสวยแล้ว อีกอย่างหุ่นอลิซ ออกจะแซ่บขนาดนี้ มีของดีก็ต้องโชว์หน่อยสิจ๊ะ ทุกคนคิดว่าไง” พี่เจนนี่หันไปถามความคิดเห็นพี่ดาวกับพี่แพตตี้ ซึ่งทั้งสองคนก็ต่างพยักหน้าเห็นด้วยกับสิ่งที่พี่เจนนี่พูด
เอาวะเพื่อเงินห้าหมื่นและอาจจะได้ทิปเพิ่มอีกถ้าบริการดี ท่องไว้นะอลิซท่องไว้เพื่อยายๆ ฉันต้องทำเพื่อยาย
“ไปค่ะ อลิซพร้อมแล้ว”
ด้านเพทาย
@ริมสระว่ายน้ำภายในบ้าน 18.30 น.
“ฮู้วววว วันนี้สนุกกันให้เต็มที่ไปเลยนะทุกคน ไม่เมาไม่เลิกนะครับ”
“ที่สำคัญ วันนี้มีสาวๆสวยๆมาบริการถึงที่” เรื่องนี้ต้องขอบคุณไอ้องศามันนะที่เป็นคนจ่ายเงินจ้างเด็กเอ็นมาให้ผม เพื่อนผมคนนี้มันรู้ใจผมไปซะหมดจริงๆ หึ
ผมมองบรรยากาศรอบสระว่ายน้ำในบ้านของตัวเองด้วยความพอใจ เพราะตอนนี้มีทั้งเพื่อนๆสมัยเรียนและเพื่อนๆที่ทำธุรกิจด้วยกัน ณ ปัจจุบัน ต่างก็มาร่วมฉลองงานวันคล้ายวันเกิดอายุสามสิบปีของผม ที่ปีนี้ผมจัดแบบอลังการไปเลย
ทุกๆปีจะฉลองกับไอ้องศา ไอ้คามิน แล้วก็ยัยพราวน้องสาวสุดที่รักของผมก็แค่นั้น แต่ปีนี้เข้าเลขสามแล้วไง เลยต้องจัดให้มันยิ่งใหญ่หน่อย
“แล้วไหนสาวๆที่มึงบอกวะ ไอ้เพทาย” หนึ่งในเพื่อนสมัยเรียนของผมที่กำลังดื่มอยู่ข้างๆผมตอนนี้เอ่ยถาม
“เดี๋ยวก็มา” เพราะเมื่อกี้ผมให้ป้าแม่บ้านเข้าไปตามที่ห้องรับรองแล้วนะ ไม่รู้ว่าไอ้คามินจะหามาให้ถูกใจหรือเปล่า แต่ยังไงคืนนี้ผมก็ต้องได้กินสักคนแหละวะ
คือเด็กเอ็นไอ้องศาเป็นคนจ่ายเงินจ้างก็จริง แต่ว่าคนที่หามาให้คือไอ้คามินอะแหละ เรื่องแบบนี้ไอ้คามินมันถนัดสุด
“มาแล้วค่า” ผมหันไปมองตามเสียงของผู้หญิงคนหนึ่ง ก่อนจะเห็นว่าตอนนี้กำลังมีสาวๆ ขาวๆ สวยๆ ในชุดบิกินีตัวน้อยกำลังเดินเรียงกันออกมาสองสามคน แล้วหุ่นแต่ละคนนี่แบบว่าน่าจับกระแทกสุด โดยเฉพาะคนสุดท้ายที่สีผมสะดุดตาที่สุด
เดี๋ยวนะ ว่าแต่คนสุดท้ายทำไมหน้าตาคุ้นจังวะ เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน
“น้องผู้หญิงที่เดินออกมาคนสุดท้ายนี่ มาชงเหล้าให้พี่หน่อยได้ไหมครับ” ผมตะโกนออกไปก่อนที่ผู้หญิงคนนั้นจะหันมามองทางผม แล้วจู่ๆเธอก็เบิกตาโพลงเหมือนตกใจอะไรบางอย่าง
“ยืนนิ่งอยู่ทำไมครับ เดินมานี่สิ” ผมจ้องมองใบหน้าเรียวสวยสุดเซ็กซี่อันแสนคุ้นตา ก่อนที่ภาพเหตุการณ์บางอย่างจะฉายวับเข้ามาในหัว
‘เธอชื่ออะไร?’
‘ชื่อ…ชะเอมค่ะ’
‘ชะเอมเหรอ งั้นเธอเตรียมตัวตกงานได้เลย’
‘คุณคะ หนูขอโทษจริงๆนะ หนูไม่ได้ตั้งใจเข้ามาแอบดูคุณจริงๆ คุณอย่าบอกคุณคามินเลยนะคะ’
‘ทำไมฉันต้องเชื่อเธอ ปล่อยมือแล้วลงไปจากเตียงของฉัน’
‘ไม่ค่ะ หนูจะไม่ยอมตกงานเพราะคุณแน่ๆ ถ้าหนูตกงานหนูก็จะไม่มีเงินมารักษายายหนู’
‘มันก็เรื่องของเธอ ปล่อย’
‘ไม่ค่ะ หนูไม่ปล่อย คุณจะให้หนูทำอะไรก็ได้หมดเลยนะ หนูยอม ขอแค่คุณไม่บอกเรื่องนี้กับคุณคามิน ได้ไหมคะ’
‘ยอมหมดเลยงั้นเหรอ?’
‘ตัวเธอ ร่างกายของเธอ เธอจะยอมให้ฉันได้ไหม?’
ใช่แล้ว ต้องใช่แน่ๆ ยัยนี่ต้องเป็นคนเดียวกับที่ผมเจอในห้องที่ผับไอ้คามินแน่ๆ หึ ทำไมสวรรค์ช่างเข้าข้างผมซะจริงๆ
คิดว่าแค่เปลี่ยนสีผมแล้วฉันจะจำหน้าเธอไม่ได้หรือไง โง่ชะมัด ผมยังคงจ้องมองไปยังร่างบางหน้าสวยหุ่นดีที่ตอนนี้ยืนตัวแข็งทื่อไม่ยอมขยับไปไหน หึ
คืนนี้ฉันจะจัดการเธอให้เข็ดเลย ยัยเด็กแสบ
- ผู้เขียน
