“เหตุใดท่านต้องทำตัวลับๆ ล่อๆ ด้วย” ผู้มากฝีมืออย่างหย่งฟู่มีหรือจะจัดการคนกลุ่มนี้ไม่ได้
“เพราะข้ามิใช่เครื่องมือของเจ้า เรื่องนี้ต้นเหตุก็ควรรับผิดชอบเอง”
“คิดว่าแค่นี้พวกเขาจะจับไม่ได้รึไง” ร่างบางชันตัวลุกหมายจะหนีแต่ก็ถูกมือใหญ่โอบเอวเอาไว้แน่น
“พวกเขาจะมาแล้ว” ซือเมี่ยวหันมาย้ำคำอีกครั้งแต่เจ้าสำนักหนุ่มยังคงทำหน้าไม่ทุกข์ร้อนเช่นเคย
“เห็นแล้ว เจ้าเป็นคนเร่งข้าเองนะ” สายตาของชายหนุ่มทำให้หญิงสาวตกใจเล็กน้อย เขาก้มมองมายังริมฝีปากบางหนึ่งครั้งและหันกลับไปสบสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม
มือสากเอื้อมมาประคองใบหน้าสวยเอาไว้ก่อนริมฝีปากของเขาจะเคลื่อนตามมา ทันทีที่กลีบปากสัมผัสกันคนตัวเล็กรู้สึกเหมือนมีกระแสไฟแล่นผ่าน จังหวะที่เปิดปากออกบุรุษเบื้องหน้าก็รุกคืบเข้ามาเพิ่มความร้อนแรงให้จุมพิตครั้งนี้ มันดูดดื่มและลึกซึ้งเกินกว่าจะเป็นการแสดงตบตา
“อื้อออ” ร่างบางร้องประท้วง ลมหายใจทั้งหมดถู
