CHAPTER 8
Graph’s part
ผมอยู่บ้านตัวเองมาหลายวันจนถึงช่วงใกล้เปิดเทอม ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมเอาแต่หนี…
คนที่ผมหนีก็คืออุ๋ม คนที่ผมปลื้มมาก จนกลายเป็นชอบเขามาก ตอนปีสามเปย์เขาเป็นว่าเล่น ตอนปีสี่ได้คุยกับเขาก็กินหญ้าเป็นว่าเล่น ใช่ว่าที่ผ่านมาผมจะไม่เอะใจอะไรกับเขา ผมแปลกใจมาตลอดแต่ก็เลือกที่จะมองข้าม เพราะผมยังคงหลงใหลอยู่กับอุ๋ม หลับหูหลับตาเชื่อแต่เขา
กระทั่งคืนนั้น คืนงานเลี้ยงของค่ายอาสา เขาหายไป ผู้ชายที่เคยเจอกันจัง ๆ ที่คณะนิเทศก็หายไป ผมโทรหาก็นึกว่าจะรีบกลับมา แต่ไม่เลย… แบบนี้ก็ชัดเจนแล้วว่าไม่ได้แคร์กันเลย
ผมไม่ค่อยได้เล่นโซเชียลสักเท่าไหร่ จะได้ไม่ต้องเห็นความเคลื่อนไหวของอุ๋ม ไม่ต้องเห็นว่าอุ๋มส่งข้อความมาทางช่องทางไหนบ้าง พวกเพื่อนส่วนใหญ่ก็ใช้วิธีโทรหากัน คนที่ผมโทรหาบ่อยที่สุดก็คือกลอย รายนั้นน่ะกลับบ้านอย่างที่เธอบอกไว้ เธอก็ไม่ค่อยมีเวลาคุยกับผมสักเท่าไหร่ เพราะต้องช่ว
