ก่อนกลับฉันเจอเอฟที่ลานจอดรถ บังเอิญมากเหลือเกินที่รถเราจอดอยู่คู่กัน ฉันมาจอดตั้งแต่เช้า จำได้ว่ารถคันข้าง ๆ ไม่ใช่รถของเขา
“อ้าว กลอย” เอฟทักฉันด้วยสีหน้าที่แสดงถึงความตกใจ ก่อนจะพูดต่อ “มาจอดข้างเอฟตั้งแต่เมื่อไหร่อะ”
“ฮึ” ฉันกระตุกยิ้ม เขาเรียนการแสดง แต่ก็แสดงได้โคตรไม่เนียน ทั้งน้ำเสียงทั้งสีหน้าเวอร์ขนาดนั้น ใครเขาเชื่อ?
ฉันเปิดประตูขึ้นไปนั่งประจำที่คนขับ ไม่ได้ตอบอะไรเขากลับไปทั้งนั้น ตอบไปก็คงเหมือนต่อความยาวสาวความยืด ฉันยังจำวันแรกที่เราเจอกันได้ดี ย้อนเขา เถียงเขา ก็คือไม่จบเลยทีนี้ เขากวนฉันได้ตั้งแต่นาทีแรกจนนาทีสุดท้ายที่นั่งข้างกัน ฉันขี้เกียจเถียงเขาแบบวันนั้นอีก
“ช่วงเย็น ๆ ไปซื้อบาร์บีคิวกินกันปะ เดี๋ยวไปรับที่คอนโด” เขารีบเดินมาหาฉัน รั้งประตูรถฉันไว้ไม่ให้ฉันปิด
หลายวันก่อนฉันไปเจอเขาโดยบังเอิญที่ร้านข้าวแห่งหนึ่ง ละแวกนั้นมีร้านอาหารเยอะแยะ เราลองซื้อบาร์บีคิวมา
