ตอนที่ 12 ล่าหัวใจ (2)
‘ฉันให้เวลาคุณอีกห้านาที หากคุณไม่ติดต่อมา ฉันจะถือว่าคุณอยากที่จะไปจากชีวิตของฉันจริง ๆ คอยดูนะ ฉันจะหนีไปให้ไกล หากว่าคุณยังเงียบอยู่อย่างนี้’
ไอรดาทำจมูกย่นใส่ดวงจันทร์บนฟ้า ราวกับว่ามันคือใบหน้าของคนที่หล่อนกำลังนึกถึง หญิงสาวห่อไหล่เข้าหาตัวพลางสอดแขนกอดอกเอาไว้ เมื่อสายลมยามดึกสงัดพัดมากระทบกาย สายตาจับจ้องไปบนดวงจันทร์ที่กำลังทอแสงเหลืองนวลสุกปลั่ง เฝ้ารอคอยบางอย่างด้วยหัวใจที่ร้อนรุ่ม น่าแปลกเมื่อยามเขาไม่มากวนใจ และทำตัวเงียบหายไป หล่อนกลับเป็นฝ่ายทุรนทุรายเสียเอง
‘เรารักเขาเหรอ’
หญิงสาวเฝ้าถามตัวเอง ว่าที่กำลังรู้สึกนั้นเรียกว่าอะไร อดคิดไม่ได้ว่าเขาจะมายืนมองดวงจันทร์เหมือนกันไหม แม้จะอยู่คนละที่แต่ยังไงก็อยู่ใต้ผืนฟ้าเดียวกัน ใช้ดวงจันทร์ดวงเดียวกัน อยากสื่อผ่านไปให้เขารับรู้ว่า หากเขายอมง้อก่อน หล่อนก็จะให้อภัยในสิ่งที่เขาได้กระทำลงไปทั้งหมด แล้วมาเร
