“แบบนี้ล่ะ เป็นผู้หญิงของมาเฟียจุดจบมันก็ไม่ดีนักหรอก”ลีโอพูดก่อนส่งฉันขึ้นเครื่องบินกลับไทย
“ความรู้สึกของฉันในนี้มันว่างเปล่า มันไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น มันพยายามหาคำตอบว่าทำไมเขาถึงทิ้งฉันได้อย่างง่ายดาย ทำไมเขาถึงเลิกรักฉันได้เร็วขนาดนี้ หรือฉันมันน่าเบื่อเกินไป แล้วน้ำใสๆก็เริ่มไหลออกจากตาฉันโดยที่ฉันพยายามที่จะควบคุมมันไม่ให้ไหลออกมาแต่ยิ่งพยายามเท่าไหร่น้ำตามันก็ยิ่งไหลออกมามากเท่านั้น โชคดีที่เครื่องบินที่ฉันนั่งมา ฉันนั่งในชั้น เฟิร์สคลาส ซึ่งมีความเป็นส่วนตัวมาก และด้วยความเหนื่อยเพลียฉันจึงเผลอหลับไป
“คุณท่านค่ะ เครื่องบินของเราได้ลงจอดที่สนามบินเป็นที่เรียบร้อยแล้วนะคะ”เสียงแอร์มาปลุกฉัน ซึ่งฉันก็ไม่รู้ว่าฉันหลับไปนานเท่าไหร่
~กริ่งๆๆๆ~เสียงโทรศัพท์เข้า
~โชว์เบอร์ แม่~
“มิรินแกอยู่ไหน แม่รอรับแกอยู่ที่สนามบินแล้วนะ”แม่พูด
“ค่ะแม่หนูกำลังเดินไป ใกล้ถึงแล้วค่ะ”ฉันกดวางสา
