นั่งโง่ๆริมทะเล
1290 คำ
“แบบนี้ล่ะ เป็นผู้หญิงของมาเฟียจุดจบมันก็ไม่ดีนักหรอก”ลีโอพูดก่อนส่งฉันขึ้นเครื่องบินกลับไทย
“ความรู้สึกของฉันในนี้มันว่างเปล่า มันไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น มันพยายามหาคำตอบว่าทำไมเขาถึงทิ้งฉันได้อย่างง่ายดาย ทำไมเขาถึงเลิกรักฉันได้เร็วขนาดนี้ หรือฉันมันน่าเบื่อเกินไป แล้วน้ำใสๆก็เริ่มไหลออกจากตาฉันโดยที่ฉันพยายามที่จะควบคุมมันไม่ให้ไหลออกมาแต่ยิ่งพยายามเท่าไหร่น้ำตามันก็ยิ่งไหลออกมามากเท่านั้น โชคดีที่เครื่องบินที่ฉันนั่งมา ฉันนั่งในชั้น เฟิร์สคลาส ซึ่งมีความเป็นส่วนตัวมาก และด้วยความเหนื่อยเพลียฉันจึงเผลอหลับไป
“คุณท่านค่ะ เครื่องบินของเราได้ลงจอดที่สนามบินเป็นที่เรียบร้อยแล้วนะคะ”เสียงแอร์มาปลุกฉัน ซึ่งฉันก็ไม่รู้ว่าฉันหลับไปนานเท่าไหร่
~กริ่งๆๆๆ~เสียงโทรศัพท์เข้า
~โชว์เบอร์ แม่~
“มิรินแกอยู่ไหน แม่รอรับแกอยู่ที่สนามบินแล้วนะ”แม่พูด
“ค่ะแม่หนูกำลังเดินไป ใกล้ถึงแล้วค่ะ”ฉันกดวางสายเพราะเห็นแม่ พ่อและพี่สาวยืนรอรับฉัน
แม่กระโดดเข้ามากอดฉัน เหมือนจะร้องไห้
“แม่เป็นอะไรเนี่ย ไม่ร้องนะ ถ้าแม่ร้องหนูก็จะร้องตามนะ”ฉันพูด
“ก็แม่คิดถึงแกมากนี้นาป่ะกลับบ้านเรา”แม่พูด พร้อมมีคนขับรถมารับกระเป๋าฉันไป
“เอะ ฉันไม่ได้จ้างคนมารับกระเป๋านะ แม่ไหนรถเราค่ะ รินจะเอากระเป๋าไปเก็บ”ฉันพูดและก็ตกใจที่มีคนมารับกระเป๋าฉันไป แถมยังเป็นชายสวมชุดดำท่าทางน่ากลัวมาก
“นี้คนขับรถเราเองลูก คุณอาเล็กซ์เขาให้มาอยู่ดูแลพ่อกับแม่และพี่สาว”แม่พูด
“ห่าาอะไรนะ แม่รู้ไหมว่าหนูเลิกกับอาเล็กซ์แล้วนะ และอีกไม่นานเขาอาจจะมาทวงทุกอย่างที่เขาเคยให้กับครอบครัวเราคืน”ฉันพูดพร้อมกับร้อนพราวขึ้นมาในตา น้ำใสๆไหลรินออกมาจากดวงตาฉันโดยที่ฉันเองก็ห้ามมันไม่อยู่
“ฮือ ฮือ~~~~~~~~~~”ฉันปล่อยโฮออกมาเอง
“มิริน โอ๋ๆ ลูกไม่เป็นไรนะ คุณอาเล็กซ์เขามีเหตุผลของเขานะลูก เรื่องทรัพย์สินทุกอย่างที่เขาให้ครอบครัวเราเขาไม่มีทางมาทวงคืนได้หรอก ไหนจะบ้าน ไหนจะรถ เงินสดอีกจำนวนหนึ่ง และธุรกิจโรงแรมที่สมุย เขาโอนให้เป็นชื่อรินหมดเลยนะลูก เขาไม่มีทางมายึดคืนได้หรอก โธ่ๆลูกแม่”แม่พูดพร้อมเอามือลูบมาที่ศีรษะฉันกอดฉันไว้ในอ้อมอก เหมือนกับตอนที่ฉันเป็นเด็ก แม่พาฉันเข้ามานอนพักผ่อนในบ้านที่อาเล็กซ์ซื้อให้บ้านใหญ่โตหรูหราราวกับคฤหาสน์ ภายในห้องตกแต่งเป็นสีชมพู ม่วงพาสเทล
“ทำไมห้องสวยจัง แม่ตกแต่งเองหรอค่ะ”ฉันถามแม่
“ไม่หรอกลูก คุณอาเล็กซ์เขาให้สถาปัตนิมาตกแต่งให้ เขาถามแม่ว่าลูกชอบอะไรสีอะไร แม่ก็แค่บอกเขาน่ะลูก”แม่พูด
ทำไมเขาถึงดีกับครอบครัวฉันขนาดนี้ และดูเหมือนเขาจะรักฉันมากด้วย แต่ทำไมถึงนอกใจฉัน ทำไมถึงทำแบบนั้นกับฉัน ฉันเกิดคำถามพวกนี้เต็มไปหมดในหัว แต่คิดไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา เราต้องเข้มแข็งนะมิริน เธอต้องมูฟออนได้แล้ว
“แม่คะ ธุรกิจที่อาเล็กซ์เขามอบให้ครอบครัวเราเป็นธุรกิจอะไรค่ะแม่”ฉันพูด
“อ้อ เป็นธุรกิจโรงแรมอยู่ที่สมุยจ้ะลูก สวยมากนะลูก โรงแรมระดับ 5ดาวเลย นี้พี่เขาก็บริหารให้อยู่นะ ครอบครัวเราลืมตาอ้าปากได้ก็เพราะธุรกิจนี้เลย ช่วงนี้เป็นฤดูร้อนพวกฝรั่งชาวต่างชาติก็มาเที่ยวกันเยอะเลย บรรยากาศก็ดี โรงแรมอยู่ติดริมทะเลเลยนะลูกถ้าหนูเบื่อก็ไปเที่ยวได้นะ”แม่พูด
“เอ่อก็ดีเหมือนกันนะคะแม่ หนูก็อยากไปนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่ริมทะเลเหมือนกันงั้นหนูไปพรุ่งนี้เลยนะคะ”ฉันพูด พร้อมกับจองตั๋วเที่ยวบินไปสมุยทันที
~ถึงสมุย~
“เห่อบรรยากาศดีจังเลย ได้นั่งมองทะเล นั่งให้สายน้ำบำบัดจิตใจก็ดีเหมือนกันนะเนี่ย แต่ใจฉันนี้มันก็คิดถึงเขาไม่หยุดเลย ทั้งๆที่เขาก็ใจร้ายกับเราขนาดนี้ยัยมิรินเอ่ย”ฉันพูดบ่นพึมพร่ำคนเดียว
“เป็นไงบ้างยัยน้องตัวแสบ ไปอยู่เยอรมันกับคุณอาเล็กซ์ หล่อ รวย สายเปย์ แกนี้โชคดีจริงๆ แถมยังมาช่วยให้ครอบครัวของเราหายจากความจนกลับกลายมาเป็นมหาเศรษฐีในพริบตา”พี่สาวฉันพูด
“ตอนอยู่กับเขามันก็สบายดีอยู่นะพี่พิมพ์ ตอนรักกันมันก็ดีแหละ แต่ตอนนี้เราเลิกกันแล้วพี่เลิกพูดถึงเขาได้ไหม ได้ยินชื่อนี้แล้วหนูรู้สึกไม่ดี”ฉันพูด
“จ้าๆ ยัยตัวแสบ”พี่สาวฉันพูดพร้อมเอามือมายีหัวฉัน
“พี่พิมพ์หนูโตจนมีผัวมาคนหนึ่งแล้วนะพี่ ทำเหมือนหนูเป็นเด็กอยู่ได้”ฉันพูด
“โอ๋ๆ พี่หยอกเล่นนะ น้องของพี่ถึงจะมีผัวอีกสัก 100คนพี่ก็ยังคิดว่า เป็นเด็กอยู่ดีล่ะ เอาล่ะ พี่ไม่กวนล่ะ เชิญแกนั่งโง่ๆริมทะเลไปคนเดียวแล้วกัน พรุ่งนี้ยัยแพรก็ว่าจะมาเยี่ยมไม่ใช่หรอ”พี่พิมพ์พูด
“ใช่ค่ะ แต่มันก็มากับแฟนบอกให้มาหาแบบคนโสดมันก็ไม่ยอม”ฉันพูดพลางตัดพ้อ
“เอาน่าาา พี่ไปล่ะ”พี่พิมพ์พูด
“เห่อ เมื่อไหร่ฉันจะมูฟออนจากคนใจร้ายอย่างเขาได้สักทีนะ”ฉันพูด พร้อมเดินเล่นริมชายหาดไปเรื่อยๆ จนเวลาล่วงผ่านไปพระอาทิตย์เริ่มตกดิน ฉันจึงเดินกลับ แต่เมื่อมองดูทะเล ปล่อยใจตามสายลม พร้อมเปิดเพลงคลอเบาๆใจของฉันเริ่มรู้สึกปลอดโปร่ง บางเบาจากความรู้สึกคิดถึงเขาได้บ้าง คงเป็นอย่างที่เขาบอกว่าทะเลช่วยบำบัดจิตใจได้จริงๆ ฉันนี้ไม่อยากกลับกรุงเทพเลย
~ถึงห้องพัก~
ฉันเข้าไปอาบน้ำล้างตัว หวังจะหลับสักงีบ เพราะเหนื่อยจากการเดินเล่นริมทะเล
~กริ่ง กริ่ง~เสียงโทรศัพท์โรงแรมดังขึ้น
“สวัสดีค่ะ”ฉันพูด
“ยัยมิริน พี่โทรหาตั้งหลายสายทำไมไม่รับว่ะ เป็นห่วงแทบแย่”พี่พิมพ์พูด
“หนูเพิ่งอาบน้ำเสร็จค่ะ พี่มีอะไรหรือเปล่า”ฉันพูดพลางสงสัยทำไมพี่ฉันดูร้อนรนขนาดนี้
“โอเคดีแล้วที่ไม่เป็นไร เย็นนี้จะกินอะไรค่ะจะลงมากินกับพี่ไหม หรือจะกินบนห้อง จะได้ให้พนักงานเอาไปเสริฟถึงห้องค่ะ”พี่พิมพ์พูด
“กินบนห้องค่ะ ขี้เกียจลงไป”ฉันพูด
“โอเคคร้าาา คุณหนู รอสักครู่นะคะ”พี่พิมพ์พูดเชิงหลอกล้อ
“แค่นี้นะพี่พิมพ์ หนูง่วง ให้เขาเข้ามาได้เลยนะ ไม่ต้องเคาะประตู”ฉันพูดพลางตาก็เริ่มหลับลงฉันน่าจะเหนื่อยจริงๆล่ะ
ฉันได้กลิ่นน้ำหอมที่คุ้นเคยเข้ามาใกล้จมูกฉัน พร้อมหอมลงที่ข้างแก้มฉันไป 1ฟอด
- ผู้เขียน
