ภรรยาในนาม Ep7
786 คำ
หลายวันผ่านไป.. จากวันนั้นคฑาก็ยังหาวิธีโน้มน้าวจิตใจของเธอ แต่ก็ไม่ได้ผล จะใช้งานผู้หญิงคนอื่นก็ไม่ได้ เพราะเขาได้โยนบทบาทนี้ให้กับเธอไปแล้ว
หึ..ธุรกิจมูลค่าหมื่นล้าน เขายังสานต่อจากพ่อมาได้ แต่กับผู้หญิงคนนี้ทำไมมันยากนักวะ
สายตาของทุกคนในห้องประชุมต่างก็เพ่งเล็งมาที่เดียวกัน..นั่นคือท่านประธาน
"บอสครับ" นิรันดร์ผู้ช่วยได้สะกิดผู้เป็นนายเบาๆ
"หือ? เอกสารพร้อมแล้วเหรอ"
"พร้อมแล้วครับ"
"พร้อมแล้วจะรออะไรอยู่ ก็เปิดดูกันสิครับ" เขาแค่พูดกลบเกลื่อนไป
ความแปลกของผู้หญิงคนนี้ไม่ได้มีแค่ชื่อ นิสัยของเธอก็ยังแปลกไม่ยอมใคร คนแบบนี้แหละที่เขากำลังต้องการ
มุมปากชายหนุ่มยกยิ้มขึ้นเมื่อเปิดเอกสาร ..ผู้บริหารและหัวหน้าฝ่ายที่เข้าร่วมประชุมต่างก็มองเอกสารกันให้วุ่น เพราะไม่รู้ว่าตรงไหนที่ทำให้ ท่านประธานอารมณ์ดีได้ถึงขนาดนี้
หลังการประชุม..
"คุณระ..ระ.."
"คะ?" เธอรู้ได้ในทันทีว่าเขาคงต้องการอยากจะเรียกชื่อเธอ แต่คงยังจำไม่ได้
"เข้าไปหาผมในห้องหน่อย" ชายหนุ่มที่เพิ่งจะออกมาจากห้องประชุม ก็รีบตรงเข้าไปในห้องทำงาน "ระรอนรัน..ไม่สิ..ระรันรอน.." ก่อนที่เธอจะเข้ามาเขาพยายามทำความเข้าใจกับชื่อของเธอ
"คะ?" หญิงสาวเปิดประตูเข้ามาทันได้ยินที่เขากำลังท่องชื่อเธออยู่พอดี
"ผมจะให้คุณทำงาน..พิเศษ"
"งานอะไรคะ"
"ไปทานข้าวเย็นกับผม"
"ฉันไม่ชอบทานข้าวเย็นกับคนแปลกหน้าค่ะ"
"คนแปลกหน้า?"
"ใช่ค่ะ..นอกเวลางานคุณก็คือคนแปลกหน้า"
..เอากับเธอสิ เรากลายเป็นคนแปลกหน้าไปแล้วเหรอ "เดี๋ยววว" ชายหนุ่มต้องได้รีบหยุดเธอไว้ก่อนที่จะออกจากห้อง
"บอสยังมีอะไรอีกคะ" ใบหน้างามหันกลับมามอง และพร้อมที่จะปฏิเสธทุกอย่าง ถ้าเขาเสนออะไรมา
"ไม่มีแล้ว" เป็นอีกครั้งที่คฑายอมแพ้
"บอสเรียกเข้าไปหาทำไมอีก" รรินธรถามขึ้นทันทีเมื่อเห็นน้องสาวออกมาจากห้องของท่านประธาน
"คันหลัง"
"คันหลัง??"
ความหมายของน้องสาวคือบอกว่าท่านประธานคันหลังแล้วเธอเข้าไปเกาให้ เพราะเธอไม่รู้ว่าจะบอกพี่สาวยังไงเกี่ยวกับเรื่องนี้ ถ้าพี่สาวรู้คงเห็นดีเห็นงามกับไอ้ท่านประธานนั้นแน่ลำบากเธออีก รรรรรรก็เลยเลือกที่จะเงียบไว้ดีกว่า
"วันนี้พี่จะกลับก่อนนะ หมอนัดตรวจครรภ์"
"ทำไมไม่รอกลับพร้อมกันตอนเย็น"
"ไม่ได้หรอกถ้าเย็นคนเยอะ ต้องรีบไปก่อนคนอื่นจะเลิกงาน"
พี่สาวเธอฝากท้องโดยการใช้สิทธิ์ประกันสังคมที่มีอยู่ ซึ่งเป็นของรัฐบาล ส่วนสามีน่ะเหรอ แยกทางกันตั้งแต่รู้ว่าพี่สาวของเธอท้องแล้ว
สองพี่น้องเดินทางมาทำงานโดยการนั่งแท็กซี่ หรือถ้าวันไหนรถเมล์ว่างก็จะโดยสารรถเมล์กลับ พี่สาวเธอรับภาระทุกอย่าง ตอนนี้กำลังผ่อนบ้าน คิดว่าถ้าผ่อนบ้านเสร็จถึงจะเก็บเงินสักก้อนดาวน์รถ แต่ความฝันนั้นคงอีกยาวไกล เมื่อมีสมาชิกอีกคนเพิ่มขึ้นมา
รรรรรรรู้สึกใจไม่ดียังไงไม่รู้ อยากจะกลับไปพร้อมพี่ แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะต้องรอให้เจ้านายกลับก่อนเธอถึงจะกลับได้
หญิงสาวนั่งทำงานจนถึงเย็น ท่านประธานก็ยังไม่ออกมาจากห้องทำงานสักที เป็นห่วงพี่สาวก็เป็นห่วง
>>{"ผมยังทำงานอยู่เลยครับแม่"}
{"ทำงานจริงไหมหรือแค่ข้ออ้าง"}
ก๊อก ก๊อก
"เข้ามาเลยคร้าบรัน" เหมือนระฆังช่วยเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูห้อง และเสียงนั้นต่างจากทุกครั้งที่เขาอนุญาตให้เธอเข้ามา เพราะทุกครั้งเขาจะพูดแค่ว่า..'เชิญ'
"จุ๊จุ๊..ผมกำลังคุยสายกับคุณแม่อยู่ครับ" และประโยคนี้เขาก็แกล้งพูดกับเธอเพื่อให้แม่ได้ยิน มุมปากนั้นยกยิ้มขึ้นทันทีเมื่อเธอเปลี่ยนใจไม่เข้ามาในห้องของเขาแล้ว
{"คฑา.. ลูกอยากให้แม่อกแตกตายเลยหรือไง"} ตู้ดดดดด~ อัญชัญพูดยังไม่จบประโยคเลยด้วยซ้ำปลายสายก็ตัดไปก่อน "คฑา!!"
รรรรรรรออยู่จนคิดว่าเขาคงจะวางสายไปแล้ว ก็เลยเดินมาที่ประตู กำลังจะเคาะมัน แต่โทรศัพท์ของเธอดังขึ้นเสียก่อน หญิงสาวก็เลยกลับไปรับโทรศัพท์
>>{"คุณคือญาติของคุณรรินธรใช่ไหมคะ"}
- ผู้เขียน
