คิ้วขมวดขึ้นมาทันที กระตุกยิ้มแล้ววางแก้วลง อยากหัวเราะแต่ทำไม่ได้จำต้องกลั้นเอาไว้ แค่ชมโรงแรมให้ลูกน้องคนไหนของเขาทำก็ได้ ในเมื่อให้สิทธิ์เธอเต็มที่แต่กลับร้องขอให้พาไป
“ผมคงไม่ว่างหรอกครับ พรุ่งนี้มีประชุม”ตอบเลี่ยงออกไป แล้วจับท่าทางของมิเกล ไม่ได้อยากกลั่นแกล้งแต่นึกสนุกขึ้นมาสีหน้าคนเวลาผิดหวังมันเป็นยังไง
“แต่ว่า... มิเกลอยากให้คุณไปด้วย ได้คุณอธิบายคงดีไม่น้อย”น้ำเสียงผิดหวังเอ่ยออกมา คนฟังแสร้งตีหน้าขรึม
“พนักงานโรงแรมเรารู้ดีกว่าผมมากครับเพราะทุกคนทำงานที่นั้นตลอดเวลา ผมเองยังไม่เก่งเท่าพวกเขาด้วยซ้ำ ขอโทษนะครับที่ทำให้คุณต้องผิดหวัง”
“ไม่เป็นไรค่ะ ขอโทษนะคะที่มิเกลมารบกวนคุณ”แววตาหม่นลงอย่างเห็นได้ชัด
ร่างสูงโปร่งลุกยืนหันหลังตั้งใจออกจากคฤหาสน์ จริงๆ ไม่ได้คาดหวังอยู่แล้ว แค่เขายอมคุยด้วยแปลกพอดูได้ยินกิตติศัพท์มามาก เห็นว่าเป็นคนปากร้าย แถมยังอารมณ์ร้อนสุดๆ แรกพบหน้ายั
