กลับมานั่งลงบนโซฟาตัวเดิม แต่ไม่มีความคิดอยากทำงาน เสียงหัวเราะยังคงดังก้องสะท้อนอยู่ มิเกลเหลือบมองรู้สึกได้ว่าเขากำลังเปลี่ยนไป
“ผู้หญิงสองคนนั้นเป็นใครเหรอคะ มิเกลคิดว่าคงไม่ใช่คนอิตาลี”ลองถามดู อยากรู้เรื่องนี้มานานเพราะดูเขาให้ความสนใจเป็นพิเศษ
“คนใช้ในบ้านเท่านั้นล่ะครับ”ตอบเลี่ยง
“คนใช้เหรอคะ”สีหน้าบ่งบอกว่าไม่เชื่อ “แปลกนะคะคนใช้ที่นี่สามารถออกมาเที่ยวเล่นไม่ทำงานได้”
ดวงตาเรียวคมช้อนมองไม่ชอบใจกับคำพูดของหญิงสาวเท่าใดนัก จังหวะนั้นมิเกลรับรู้ได้เลยยิ้มเจือนๆ ออกมา ที่ตนเองทำพลาดไป
“ขอโทษนะคะ มิเกลไม่ได้ตั้งใจค่ะ”แก้ตัวแล้วก้มหน้าก้มตาเปิดเอกสารเพื่อคุยเรื่องงานต่อ
ไม่มีคำตอบใดเอ่ยออกมาอีก เซ็ทหันมาให้ความสนใจกับภาพถ่ายของแขกในโรงแรม และบางส่วนที่ต้องปรับปรุงจนกระทั่งได้ยินเสียงฝีเท้าก้าวเข้ามาด้านในคฤหาสน์ ร่างบางชะงักเท้าเมื่อเห็นสองคนกำลังพูดคุยกันอยู่ ค่อยๆ อ้อมทางด้านหล
