"กาแฟค่ะคุณอา"
"ตื่นเมื่อไหร่ อาตื่นมาก็ไม่เจอแล้ว"
มือขาวที่เพิ่งจะวางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะถูกจับเอาเอาไว้โดยคนอายุมากกว่าขณะเธอกำลังจะผละออกมานั่งที่เก้าอี้ของตัวเอง
ดวงตาคมช้อนมองสบกับเธออย่างตั้งคำถามกระนั้นก็ยังไม่ได้ดึงรั้งเธอเข้าหาตัวเองแต่อย่างใด เพราะยังมีเด็กๆ ในครัวซึ่งยกอาหารขึ้นมาเสิร์ฟยังยืนอยู่ในห้อง
"ตื่นตั้งแต่ช่วงเช้ามืดแล้วค่ะ เมื่อวานนอนเร็วไปหน่อย อยากลงมาช่วยคุณแม่บ้านทำอาหารเช้าให้คุณอาทานด้วย" เจนิตาหันมองเด็กรับใช้สองคนที่กำลังก้มหน้าก้มตาจัดตะกันอย่างขมักเขม้น ก่อนจะหันมาตอบเขา
เมื่อวานเธอนอนแต่หัวค่ำจริงเพราะโดนคุณอารังแกตั้งแต่ที่ทำงาน กลับมาบ้านเธอก็โดนเขาแกล้งไปอีกหลายรอบจนเวลาล่วงเลยมาถึงหนึ่งทุ่ม
เพราะเสียวและเสร็จหลายรอบจนแทบจะขาดใจตาย เธอจึงเหนื่อยมากจนสลบไปทั้งแบบนั้นตื่นมาก็เช้ามืดแล้ว อีกทั้งยังพบว่าคุณอาเช็ดตัวให้เสียเอี่ยมอ่อง
นี่จึงเป็นเหตุผลที่ว่า
