บทที่ 6 ทุลักทุเล
1004 คำ
ปั่ก!
เสียมเสียบคองูเห่าอย่างแม่นยำ ลำตัวกับท่อนหัวแยกออกจากกันดิ้นกระแด่วๆ อยู่บนพื้นห้องไม่ไกลจากอ่างอาบน้ำนัก
“เจ้าปลอดภัยหรือไม่?”
“ปลอดภัยเจ้าค่ะ!”
กังซือเฉินมองเห็นนางที่คลุมเพียงผ้าผืนใหญ่เอาไว้ บางส่วนชื้นน้ำแนบไปกับลำตัวมองเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งชวนให้วาบหวาม ภายใต้ผ้านิ่มบางที่ห่อร่างนั้น นางมิได้ใส่เสื้อผ้าแม้สักชิ้น! กังซือเฉินรีบตรงเข้าไปอุ้มนางไว้
“เจ้าเข้าห้องก่อนดีกว่า เดี๋ยวมีคนมาเห็นเข้า”
เขาพานางเข้าไปในห้องนอนที่อยู่ข้างๆ ชายหนุ่มวางนางไว้บนเตียงก่อนจะเดินมาปิดประตู อิงฮวาร่างกายร้อนผ่าวด้วยความอาย นางรีบลุกไปหลังฉาก
“คุณชายท่านอย่าหันมานะเจ้าคะ ข้าน้อยขอเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน”
“ข้าไม่หันไปแน่...เจ้ารีบเปลี่ยนเถอะ ข้ามีเรื่องจะคุยกับเจ้า”
เมื่อนางแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยก็เดินมายืนอยู่ใกล้ๆ ชายหนุ่มนั่งอยู่ริมเตียงพลางกวาดตามอง
“เตียงนี้ข้านอนตั้งแต่เพิ่งย้ายเข้ามาที่นี่ เจ้านอนแล้วรู้สึกสบายหรือไม่?
“สบายเจ้าค่ะ เตียงนี้กว้างดีนะเจ้าค่ะ”
กังซือเฉินยื่นมือไปจับมือของนาง “อิงฮวา ท่านแม่ข้าสร้างความหนักใจให้เจ้าหรือไม่?”
“เรื่องอะไรหรือเจ้าคะ?” หญิงสาวขยับเข้าไปใกล้ กังซือจึงฉุดข้อมือนางให้นั่งลงข้างๆ
“เรื่องที่อยากให้เจ้าเป็นสาวใช้อุ่นเตียงของข้าน่ะสิ! หากว่าเจ้าไม่เต็มใจก็ปฏิเสธได้นะ ข้าไม่อยากให้เจ้าต้องลำบากใจเพราะข้า”
ใบหน้าของนางเป็นสีชมพูระเรื่อ ริมฝีปากอวบอิ่มเป็นสีผลอิงเถาเผยอยิ้มน้อยๆ ด้วยความเอียงอายระคนสุขใจ “มิได้เจ้าค่ะ คุณชายเป็นผู้ช่วยเหลือและมีพระคุณกับข้า หนี้ชีวิตนี้ข้าอยากจะใช้ร่างกายตอบแทนท่าน”
กังซือเฉินได้ยินว่านางเต็มใจก็รีบขยับเข้าไปใกล้ “จริงหรือ? เจ้าเต็มใจจะอยู่เป็นภรรยาข้าใช่หรือไม่?”
“ภรรยาหรือเจ้าคะ?”
“อิงฮวา ข้าชอบเจ้า มิได้คิดจะให้เจ้าเป็นเพียงสาวใช้อุ่นเตียงหรอกนะ ท่านแม่ก็บอกเองว่ายินดีให้เจ้าเป็นอนุภรรยาของข้า เจ้าจะว่าอย่างไร?”
“หากวันหน้าท่านแต่งฮูหยินเข้ามา ข้าน้อยจะได้รับความเป็นธรรมหรือไม่เจ้าคะ?”
“มีเจ้าแล้ว ข้าไม่คิดจะมีฮูหยินอีก รอวันหน้าท่านแม่ยอมใจอ่อน ข้าก็จะยกเจ้าขึ้นเป็นฮูหยินเอกของข้า ดีหรือไม่?”
อิงฮวาได้ยินคำยืนยันจากปากของชายหนุ่มคนซื่อก็รีบขยับเข้าไป แนบชิด “คุณชายคิดจะมีข้าเพียงคนเดียวหรือเจ้าคะ?”
“ท่านพ่อของข้าก็ยังมีท่านแม่เพียงคนเดียวเลยนี่? ข้าก็เห็นว่ามีภรรยาคนเดียวก็เพียงพอแล้ว”
ซุนอิงฮวายกมือสองข้างขึ้นประคองใบหน้าขององครักษ์หนุ่มด้วยความซาบซึ้ง นางยื่นหน้าเข้าไปจูบริมฝีปากของชายหนุ่มเบาๆ กังซือเฉินจึงกอดนางไว้แล้วประทับริมฝีปากลงมา เขาแทรกลิ้นเข้าในปากของนาง ทั้งสองต่างเก้ๆ กังๆ เพราะยังไม่เคยมีประสบการณ์ อิงฮวาเผยอปากนางขยับใบหน้าไปตามที่ชายหนุ่มช้อนท้ายทอยให้หมุนเอียงไป
คุณชายน้อยพาร่างของนางนอนลงไปบนเตียง เขาพรมจูบนางไปทั่วใบหน้า ทั้งสองกอดกันกลิ้งไปมาบนเตียง
“ข้าถอดเสื้อเจ้าหน่อยได้หรือไม่?”
“ได้เจ้าค่ะ” นางพยักหน้ารับอย่างอายๆ ชายหนุ่มจึงดึงสายรัดเอวและถอดเสื้อตัวนอกของนางออก
เขาล้วงมือผ่านสาบเสื้อเข้าไปกอบกุมทรวงอกอิ่มขยำเบาๆ
“อา...นิ่มยิ่งนัก!” ด้วยความตื่นเต้นเขาจึงรีบดึงเชือกรัดเสื้อตัวในของนางออกจนเห็นเอี๊ยมตัวใน “ข้าอยากจับสองเต้าของเจ้าจะได้หรือไม่?”
“ได้สิเจ้าคะ” เขาพยักหน้า แล้วล้วงมือเข้าไปใต้เอี๊ยมสัมผัสกับก้อนเนื้อทีละข้างอย่างตื่นเต้น หน้าของเขาแดงระเรื่อไปจนถึงคอ
“ข้าอยากเห็นข้างล่างด้วย”
“คุณชายก็ถอดออกสิเจ้าคะ” นางกระซิบเสียงพร่า มือของเขาที่บีบนวดทรวงอกของนางเบาๆ ทำให้ใจนางเต้นระรัวราวกับมีกลองศึกตีกระหน่ำอยู่ข้างใน มือของเขาลูบไล้เปะปะไปทั่วร่างกาย ยื่นไปบีบบั้นท้ายของนางเบาๆ ก่อนจะดึงเอากางเกงขายาวนางรูดลงไปถึงหัวเข่า
“อิงฮวา ข้าอยากแตะต้องส่วนนั้นของเจ้าจะได้หรือไม่?”
ปลายนิ้วของเขาปัดผ่านเม็ดบัวบนอกจนนางสะท้าน เอ่ยอนุญาตเสียงสั่น “ตามใจคุณชายเจ้าค่ะ”
กังซือเฉินรู้เพียงตนเองอยากจะลูบคลำร่างกายของนางแต่ไม่รู้ว่าต้องทำเช่นใดบ้าง เมื่อได้รับอนุญาตเขาก็ลูบขาอ่อนของนางวนไปมาก่อนจะแตะไปบนส่วนสงวนเบื้องล่างออกแรงกดวนเบาๆ ด้วยความตื่นเต้น
“อือ...อืม...” ชายหนุ่มกับหญิงสาวเผลอครางเบาๆ ออกมาพร้อมกัน ร่างกายท่อนล่างของเขาตื่นตัวแข็งขัน เขาใช้มันเสียดสีกับขาอ่อนของนางไปมา อิงฮวาผงกศีรษะขึ้นมองสิ่งที่เกิดขึ้นกับท่อนขาของตน เมื่อเห็นเข้าว่าเขายื่นมือไปจับมันขึ้นนางก็ผงะเล็กน้อย
“นะ นั่น....” นางอุทานเบาๆ ด้วยความตื่นเต้นเพราะไม่เคยรู้มาก่อนว่าบุรุษผู้หนึ่งจะซ่อนอวัยวะขนาดนี้ไว้ได้อย่างมิดชิด
ชายหนุ่มเอื้อมมือไปกุมสิ่งนั้นไว้แล้วเริ่มรูดเบาๆ เขาเริ่มรู้สึกปวดมากจึงเงยหน้าขึ้นไปจูบนางครั้งหนึ่งก่อนจะกระซิบเสียงกระเส่า
“เจ้าช่วยข้าทีได้ไหม? ข้าปวดตึงไปหมดแล้ว” เขาถอดกางเกงตนเองออก รวมทั้งส่วนที่ห่อหุ้มส่วนสำคัญเอาไว้อย่างแน่นหนา
“ทำอย่างไรหรือเจ้าคะ?”
***********************
- ผู้เขียน
