บทที่ 4 ล้วงไส้ล้วงพุง
1154 คำ
ซุนอิงฮวารู้ด้วยตนเองว่าถ้อยคำนินทาที่พูดกันในหมู่สตรีชั้นสูงครึ่งหนึ่งล้วนเต็มไปด้วยความริษยา ข่าวที่นางได้มาบอกว่าเหวยฮูหยินไม่ยอมเลือกสตรีในตระกูลใหญ่ให้กับคุณชายน้อยกังเพราะเสียดายสินสอด ทั้งๆ ที่นางเป็นผู้ได้รับมรดกมากมายจากตระกูลเดิม สามีของนางทำงานในสำนักบัณฑิต คนผู้นั้นชอบอยู่สันโดษทำงานรับใช้ฮ่องเต้โดยมิได้เอียงข้างฝ่ายหนึ่งฝ่ายใด เขาไม่ยอมรับอนุภรรยาเพราะเห็นว่าเป็นเรื่องวุ่นวาย จึงมีเพียงฮูหยินและบุตรชายอีกสองคน
“ชิวฉี คุณชายใหญ่ไปอยู่กับครอบครัวภรรยาหรือ?”
“ใช่ๆ เพราะตระกูลนั้นขาดคนช่วยดูแลการค้าจึงมาขออนุญาตนายท่านกับนายหญิงด้วยตนเอง แต่ละปีที่จวนนี้จึงมีข้าวและเกลือกินโดยที่ไม่ต้องซื้อหาเพราะคุณชายใหญ่เป็นผู้จัดหาส่งมาให้”
“นายท่านไม่เคืองหรือ? คุณชายใหญ่เป็นผู้สืบสกุลเชียวนะ”
“จะเคืองไปทำไมกัน? ขนาดนายหญิงยังเห็นด้วยเลย ท่านว่าจะอย่างไรครอบครัวนั้นก็ให้หลานๆ ใช้สกุลกังอยู่ดี ข้าวก็ได้ เกลือก็ได้ มีอันใดเสียหายเล่า?”
คุณหนูซุนทำทีแบ่งปันเงินที่ตนมีให้เป็นสินน้ำใจกับสาวใช้ทั้งสอง
“พวกเจ้าเอาไปคนละหนึ่งตำลึงแล้วช่วยสอนข้าทำงานได้หรือไม่?”
สาวใช้สองพี่น้องเห็นเงินก็ตกตะลึงรีบพยักหน้าว่าจะช่วย ทั้งยังมองเห็นซุนอิงฮวาเป็นสหายที่น่ารัก งานบ้านใดๆ ลับหลังนายหญิง คนทั้งสองก็จะรีบกุลีกุจอมาช่วยนางทำทั้งสิ้น
ซุนอิงฮวามาใหม่จำต้องรับงานซักผ้า นางไปดูลานซักข้างหลังแล้วเห็นว่ามิดชิดดีจึงติดสินบนบ่าวสองคนอีกคนละหนึ่งตำลึงให้ช่วยนางซักผ้าเพราะนางซักไม่เป็น คนทั้งสองจึงอุบเงียบและแอบทำงานรับเงินอีกต่อหนึ่งช่วยสาวใช้ คนใหม่
เมื่อนางมาอยู่ได้สี่ห้าวันก็มีบุรุษผู้หนึ่งมาตามหา พ่อบ้านอี๋รู้สึกแปลกใจจึงไปเรียกนางออกมา ซุนอิงฮวาอ้างว่าคนผู้นี้คือญาติห่างๆ ที่อยู่นอกเมืองหลวงเห็นนางในตอนที่ติดตามนายหญิงออกไปตลาดจึงได้ตามเอาปลามาให้
“ญาติผู้พี่ของข้าเองท่านพ่อบ้าน เขาเป็นชาวประมงมีเรือใหญ่หลายลำ แวะเอาปลามาให้เป็นการขอบคุณที่นายท่านกับนายหญิงกรุณาให้ข้าพักที่นี่ น่ะสิ ประเดี๋ยวข้าจะทำปลานึ่งบ๊วยกับน้ำแกงปลาหอมๆ ให้พวกท่านได้กินกัน”
“เจ้าทำอาหารเป็นด้วยหรือ?”
“ทำเป็นเจ้าค่ะ” ซุนอิงฮวาอยากจะบอกว่านี่เป็นสิ่งเดียวในบรรดางานบ้านที่นางทำได้ เพราะอย่างอื่นล้วนต้องหาผู้ช่วยทั้งสิ้น
เย็นนั้นสาวใช้คนใหม่จึงเตรียมอาหารขึ้นโต๊ะ เหวยฮูหยินเห็นปลา จระเม็ดตัวโตนึ่งบ๊วยส่งกลิ่นหอมตลบอบอวลยั่วยวนน้ำลายก็ถึงกับอุทานด้วยความแปลกใจ ร้องเรียกพ่อบ้านมาสอบถามว่าใช้งบประมาณเกินไปเท่าใดจึงได้อาหารเช่นนี้ เมื่อพ่อบ้านอี๋บอกเล่าที่มาของอาหารแล้ว นายหญิงของจวนถึงกับยิ้มแฉ่งด้วยความพออกพอใจ
“นับว่าอิงฮวามีญาติที่ดีจริงๆ ปลาตัวโตเช่นนี้คงหลายตังค์ ไหนจะเอามาทำน้ำแกงอีก” ฮูหยินก้มลงชิมน้ำแกงที่ถูกตักแบ่งออกมาแล้วถึงกับอุทานด้วยความตื่นเต้น “รสมือดียิ่งนัก ไม่ใช่ฝีมือของชิวฉีแน่!”
พ่อบ้านอี๋รีบบอกกล่าวว่าเป็นฝีมือของซุนอิงฮวา
“ข้าน้อยได้ยินว่าหากอิงฮวายังอยู่ที่นี่ ญาติผู้พี่ของนางจะเอาปลามาส่งให้ทุกสามวันขอรับ ไม่ต้องจ่ายแม้สักอีแปะ ที่สำคัญเอามาให้ทีละห้าตัวด้วยขอรับ!”
“ไอหยา! ญาติของนางช่างดีเสียจริง!” เหวยฮูหยินก็ยิ่งปลาบปลื้ม นางรีบหันไปชมเชยสาวใช้คนใหม่ให้กับสามีฟังทันที
“ท่านพี่ สาวใช้ที่เสี่ยวเฉินเอามาใช้งานเปล่าๆ ช่างดีนัก ทำงานได้เรียบร้อยไปเสียทุกสิ่ง คราวหน้าเห็นทีจะต้องให้เสี่ยวเฉินหาแบบนี้มาเพิ่มอีก สักคน ข้าวเราก็ได้มาฟรีอยู่แล้ว เลี้ยงคนอีกสักคนก็ไม่เสียหลาย”
บัณฑิตกังส่ายศีรษะหัวเราะเบาๆ “เจ้าก็มีแต่จะชอบใช้งานเขาเปล่าๆ ระวังจะเสียของรักไปแลกเปลี่ยนเอาเล่า?”
“หือ! ท่านพี่หมายถึงอะไรหรือเจ้าคะ?”
“สาวใช้คนใหม่ของเจ้าหน้าตาหมดจดงดงาม ดูเผินๆ ข้ายังคิดว่าเป็นคุณหนูจากตระกูลใดมาเที่ยวเล่นที่จวนของเรา นางแตกต่างจากชิวฉีกับ เวยเวยมาก เจ้าไม่คิดระแวงบ้างหรือว่าหากเสี่ยวเฉินเกิดชอบนางขึ้นมาแล้วอยากได้เป็นภรรยาจะทำเช่นใด?”
“เอ๋? ก็ดีน่ะสิเจ้าคะ! เสี่ยวเฉินอายุขนาดนี้แล้วยังไม่มีแม้กระทั่งสาวใช้ อุ่นเตียง หากนางพอใจจะรับใช้เสี่ยวเฉินข้าก็ยินดี อิงฮวาดูสงบเสงี่ยมเรียบร้อยน่ารัก ท่านพี่พูดขึ้นมาเช่นนี้เห็นทีข้าต้องไปถามความคิดเห็นของเสี่ยวเฉิน สักหน่อย”
บัณฑิตกังยิ้มน้อยๆ เขาขี้เกียจจะขัดภรรยาเพราะก็เห็นแล้วว่าครั้งก่อนที่นางเลือกลูกสะใภ้ให้บุตรชายคนโต ครอบครัวของบุตรชายมีความสุขเพียงใด ภรรยาของเขาแม้จะขึ้นชื่อเรื่องตระหนี่แต่นางก็ไม่เคยรับสินบนจากผู้ใดทำให้เขาทำหน้าที่ขุนนางได้อย่างสบายใจ ที่สำคัญในบรรดาฮูหยินของขุนนางทั้งหลายคงจะมีแต่ภรรยาของเขาเท่านั้นที่ไม่ต้องการให้บุตรชายแต่งกับลูกขุนนางใหญ่
“ข้าอยากให้ลูกของข้าอยู่อย่างมีความสุข เกียรติยศชื่อเสียงหากต้อง แบกรับเอาความทุกข์ใจมาด้วยก็อย่ามีเลยนะเจ้าคะท่านพี่”
นี่เป็นเหตุผลที่บัณฑิตอาวุโสซึ่งเป็นหนึ่งในที่ปรึกษาคนสำคัญของฮ่องเต้ไม่ยอมรับอนุภรรยาที่มีผู้พยายามยัดเยียดให้ เหวยฮูหยินมีแนวคิดที่เหมือนกับเขาและทำให้เขามีความสุขแล้ว จะเอาสตรีอื่นมาให้รกหูรกตาทำไมกัน?
ซุนอิงฮวาขอติดตามพ่อบ้านอี๋ไปตลาด นางทำให้พ่อบ้านสูงวัยถึงกับต้องเก็บเอามารายงานฮูหยินได้ทุกวี่วันว่าสาวใช้คนใหม่สามารถต่อรองหาซื้อข้าวของได้ในราคาที่ถูกกว่าท้องตลาด และเมื่อเขาปล่อยให้นางไปซื้อเองก็มักจะได้วัตถุดิบดีๆ มาทำอาหารทุกครั้ง เหวยฮูหยินก็ยิ่งพออกพอใจในตัวนางยิ่งขึ้น จึงคิดที่จะให้ซุนอิงฮวาเป็นสาวใช้อุ่นเตียงของบุตรชาย
********************************
- ผู้เขียน
