บทที่ 9 ขยันหยอดคำหวาน
1572 คำ
เมื่อเคลียร์งานทุกอย่างเสร็จหมดเขาก็แวะไปหาหญิงสาวที่คาเฟ่ ซึ่งได้ไลน์มาบอกล่วงหน้าเรียบร้อยแล้ว
“สวัสดีค่ะคุณพาย คุณรดารออยู่ที่ห้องทำเบเกอรี่แล้วค่ะ” พนักงานสาวเดินเข้ามาต้อนรับเมื่อเห็นว่าแขกคนสำคัญของเจ้านายมาถึง
“ขอบคุณมากครับ” พระพายเดินตามพนักงานสาวไปยังห้องทำขนมของรดา ซึ่งภายในร้านกลิ่นหอมอบอวลไปด้วยกลิ่นกาแฟและขนมมากมายจนเขารู้สึกผ่อนคลายสุดๆ
แกรก
เขาเปิดประตูเข้าไปพบว่าหญิงสาวกำลังวุ่นวายอยู่กับของบนโต๊ะ
“สวัสดีค่ะคุณพาย สบายดีนะคะ” เสียงหวานเอ่ยทักทายแล้วส่งยิ้มให้
“สบายดีครับ กำลังทำอะไรอยู่ครับ” เสียงทุ้มเอ่ยถามพลางชะโงกหน้ามองวัตถุดิบบนโต๊ะ
“วันนี้มีออเดอร์เค้กวันเกิดค่ะ 5 ก้อนค่ะ ปลีกตัวออกไปหาไม่ได้เลย”
“ไม่เป็นไรครับ งันให้ผมเป็นลูกมือช่วยแล้วกัน เผื่อว่าจะได้เอากลับไปทำให้หลานๆ กิน”
“ยินดีค่ะ”
เขาคอยช่วยรดาตามคำสั่งของเธอแม้ว่าจะทุลักทุเลก็ตาม ทว่าทุกอย่างเกิดจากความเต็มใจล้วนๆ จากที่ไม่เคยทำขนมมาก่อน พอมีความรักก็ต้องทำทุกอย่างเพื่อได้คะแนนจากอีกฝ่าย
“วิปครีมสีสวยจังเลยนะครับ สดใสเหมือนรดาเลย” พระพายเอ่ยบอกในขณะช่วยรดาตักวิปครีมใส่กรวยเพื่อเตรียมตกแต่งหน้าเค้ก
“จริงเหรอคะ” เธอหันมองหน้าเขา
“อันนี้รูปปั้นน้ำตาลเจ้าหญิงเหรอครับ” เขายิ้มแล้วเอื้อมมือหยิบของตรงหน้าขึ้นมาดู
“ใช่ค่ะ รดาปั้นไว้เยอะเลย เอากลับไปฝากหนูลิลลี่ได้นะคะ” เธอกล่าวพลางยิ้มให้กับคำถามของเขา
“ระหว่างตุ๊กตาตัวนี้กับรดา ผมว่ารดาสวยกว่าเยอะ”
“คุณพาย.....” นิ่งสตั้นไปชั่วขณะกับคำพูดเมื่อกี้ของเขา ทำเอาหัวใจเธอเต้นระรัวแรงมากจนแทบหลุดออกจากอก
“จริงนะครับ เค้กออกมาสวยก็เพราะคนทำตั้งใจและใส่ใจในทุกรายละเอียดและยังสวยเหมือนหน้าตาคนทำด้วย”
“พอเถอะค่ะคุณพาย รดาเขินจนตัวลอยแล้วเนี่ย”
“ฮ่าๆ ผมก็แค่แกล้งนิดหน่อยเองครับ” เขาพ่นขำออกมาเล็กน้อยกับท่าทางเขินอายของรดา ดูแล้วก็น่ารักไปอีกแบบ
ในระหว่างช่วยทำเค้กเขาก็แอบเหลือบมองรดาอยู่บ่อยๆ พอได้มาเห็นมุมนี้แล้วทำให้หญิงสาวดูมีพลังสง่างามท่ามกลางขนมเค้กมากมาย เคยมีคนบอกว่าเวลาผู้หญิงเราตั้งใจทำอะไร ให้สังเกตดูว่าเธอจะสวยผิดปรกติกว่าเดิม ออร่าความสุขจะแผ่ออกมาจากตัว
ซึ่งเขากำลังเห็นสิ่งนั้นออกมาจากตัวรดา
ยอมรับเลยว่าไม่เคยจีบใครมาก่อน รดาคือผู้หญิงคนแรก
อย่างพวกรักแรกอะไรเนี่ย เขาไม่มีเหมือนกับคนอื่นหรอก วันๆ ก็เอาแต่เรียนทำงาน ตอนสมัยหนุ่มๆ นะเหรอ ฟาดผู้หญิงเป็นว่าเล่น ไม่คิดจะจริงจังหรือคบหากับใครเป็นตัวเป็นตน เบื่อเมื่อไรสลัดทิ้งหาใหม่ ส่วนมากก็เป็นได้แค่คู่นอนของเขา ไม่สามารถใช้คำว่าแฟนได้
ทว่ากับรดาแล้วบอกเลยว่าตกหลุมรักตั้งแต่แรกพบ เป็นคนแรกที่ทำให้หัวใจเขาเต้นไม่เป็นจังหวะ ยิ้มของเธอตราตรึงใจมากจนไม่อาจจะลืมเลือนได้ แม้ว่าจะพบเจอกันสถานที่ไม่เหมาะสมก็ตาม
หัวใจดวงนี้พร่ำร้องเรียกหาแต่เธอเพียงผู้เดียว พอได้โอกาสก็เดินหน้าทำคะแนนหวังพิชิตใจดวงนี้มาให้ได้
เขาจริงจังและรักรดามาก ไม่ยอมให้สิ่งใดมาพรากความรักของเขาไปได้
“เหม่อลอยคิดถึงใครอยู่คะ” เสียงหวานเอ่ยถามเมื่อเงยหน้าขึ้นแล้วเห็นว่าชายหนุ่มกำลังนั่งยิ้มอยู่คนเดียวราวกับกำลังคิดถึงใครอยู่
“คิดเรื่องงานอยู่ครับ คนเดียวที่ผมจะคิดถึงก็คือรดาเท่านั้น ผมน่ะมั่นคงต่อหัวใจตัวเองนะครับ รักใครรักเลย ไม่ว่อกแว่กไปมองผู้หญิงคนอื่นแน่ สบายใจได้เลยครับ หัวใจทั้งสี่ห้องของผมมีเพียงรดาคนเดียว” เขาเอามือประกบเข้าหากันเป็นรูปหัวใจส่งไปหาหญิงสาวแล้วขยิบตาให้
“คุณพายพูดอะไรก็ไม่รู้ เราสองคนยังไม่ได้เป็นแฟนกันเลยนะคะ” รับก้มหน้าลงด้วยความเขินอาย พยายามหยิบวิปครีมมาแต่งหน้าเค้กต่ออย่างไปไม่ถูก
“ผมแค่แสดงออกถึงความจริงใจให้รดาเห็นก็เท่านั้น ไว้รดาพร้อมเมื่อไรแล้วค่อยให้คำตอบผมก็ได้ แต่อย่านานนะครับ ถ้าเกิดผมรอไม่ไหว หน้ามืดตามัวฉุดเข้าห้องทำเมีย ไม่รับผิดชอบนะ”
“คุณพาย!!” ถลึงตามองค้อนเขา เธอใจหายใจคว่ำหมดกับคำพูดเมื่อกี้ ภาวนาให้เขาอย่าได้ทำจริงขึ้นมาเลย เธอไม่อยากให้ความไว้วางใจในตัวเขาต้องเสียใจ
“ผมล้อเล่นครับ ด้วยเกียรติของมาเฟียคนนี้ ผมสัญญาว่าจะไม่ล่วงเกินรดาจนกว่าจะได้รับอนุญาตหรือรอเก็บไว้ทีเดียวตอนเข้าหอ” เขาชูสามนิ้วแล้วให้คำมั่นสัญญาด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ต่อให้เขาหื่นหรือต้องการมากแค่ไหน เขาจะต้องอดทนไม่อยากทำร้ายจิตใจของผู้หญิงที่รักและอยากให้วันนั่นของเขาสองคน เกิดขึ้นในคืนแต่งงานเท่านั้น เขาสามารถอดทนและรอได้เสมอ
“คุณพาย!! พูดอะไรก็ไม่รู้ ใครจะไปแต่งงานกับคุณคะ” เธอยิ้มแก้มปริกับคำพูดของเขา ไม่รู้ว่าพูดจริงหรือเปล่า แต่ว่าทำให้ใจเธอเต้นระรัวเหลือเกิน
“ก็รดาไง ว่าที่ภรรยาของผม”
“พอแล้วค่ะ รดาเขินจนไม่เป็นอันทำเค้กแล้วเนี่ย”
“ฮ่าๆ ผมไม่กวนแล้วครับ เหลือแค่เฉพาะแต่งหน้าเค้กใช่มั้ยครับ”
“ค่ะ คุณเพลิงนั่งกินขนมไปพลางๆ ก่อนนะคะ รดาแต่งหน้าเค้กแป๊บเดียวก็เสร็จแล้ว รายละเอียดไม่มาก”
“ครับผม”
เขานั่งลงตรงหน้าแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาปิดเสียงแล้วแอบถ่ายรูปกับอัดวิดดีโอไว้ดูยามคิดถึงเมื่อตอนไม่ได้มาหา ซึ่งเจ้าตัวก็ไม่รู้เลยว่ากำลังโดนแอบถ่ายอยู่ เขายิ้มและหยิบขนมเข้าปาก นั่งมองรดาแต่งหน้าเค้กด้วยความหลงใหล
เวลาผ่านไปสองชั่วโมงเค้กห้าก้อนก็เสร็จเรียบร้อย ผมลุกขึ้นถ่ายรูปส่งไปให้เพื่อนในกลุ่มดูและตามด้วยน้องภา อยากจะอวดแหละว่าก็เป็นฝีมือเขาเหมือนกัน
“หิวแล้วยังคะ” เธอหันมาถามเมื่อเอาเค้กเข้าตู้เย็นจนครบ แล้วเดินไปล้างไม้ล้างมือให้เรียบร้อยถอดชุดกันเปื้อนออก
“นิดหน่อยครับ เสร็จแล้วใช่มั้ยครับ ลูกค้ามารับเองหรือว่าต้องไปส่งครับ”
“รับเองค่ะ ส่วนมากในกรุงเทพฯ รดาจะใช้บริการเดลิเวอรี่ค่ะ สะดวกรวดเร็ว แต่ต้องเลือกดีๆ หน่อย บางคนทำเค้กเสียรดาต้องรับผิดชอบทำใหม่ให้ตลอด”
“แย่จังเลย ถ้าหากวันไหนไปส่งเองไลน์บอกผมได้ครับ จะได้ขับรถให้ ไม่ต้องเหนื่อยขับเอง”
“ขอบคุณมากนะคะคุณพาย เราออกไปกินข้าวกันดีกว่านะคะ” เธอยิ้มแล้วเดินนำหน้าเขาออกจากห้องทำขนมส่งไปยังลานน้ำตกข้างนอกร้าน ซึ่งเป็นสถานที่สำหรับลูกค้าที่ต้องการความเป็นส่วนตัวและเรียกพนักงานมารับออเดอร์
“อีกสามวันลอตตารี่จะประกาศผลแล้วนะครับ” เขาทวนความจำให้หญิงสาวเผื่อว่าจะลืม
“รดาลืมไปเลยค่ะ สัญญากับเอเดนไว้แล้ว ถ้าถูกรางวัลก็จะพาไปเที่ยวสวนที่จัน” เธอยิ้มแห้งๆ ให้กับเขาแล้วหยิบลอตตารี่ออกมาจากกระเป๋าตัง
“ถ้าถูกสองตัวจะคุ้มเหรอครับ” ตามที่เขาคิดไว้มีผิดแล้วถามต่อ
“คุ้มหรือไม่คุ้มไม่เกี่ยวกันหรอกค่ะ อยู่ที่ว่าเราจะรักษาสัญญาที่ให้กับเด็กไว้หรือเปล่า”
“ต่อให้รดาลืม แต่เอเดนไม่มีทางลืมหรอกครับ รดาไม่น่าพลาดไปสัญญาด้วยเลย รายนั่นความจำเป็นเลิศด้วย”
“ฮ่าๆ จริงเหรอคะ รดาคิดถึงเอเดนกับอีวานจังเลย หนูลิลลี่ด้วย วันไหนว่างๆ พามาหานะคะ”
“ได้ครับ ถ้ารดาต้องการความปวดหัวและวุ่นวายผมยินดีทำตามความต้องการ”
“พูดอะไรแบบนั้นค่ะคุณพาย หลานคุณนะคะ”
“ก็หลานผมนั่นแหละครับ ผมรู้จักนิสัยดีเลย ไม่มีใครเอาอยู่นอกจากน้องภาคนเดียวเชื่อฟังยิ่งกว่าพ่อแม่ตัวเองอีกนะครับ ถ้าเกิดสามแสบดันเชื่อฟังรดาอีกคน จะเป็นเรื่องดีมากเลยครับ”
“หวังว่าจะเป็นอย่างที่ต้องการนะคะ รดาชอบเด็กเลยอยากให้มาเล่นด้วยที่ร้านบ่อยๆ”
“ถ้ามีโอกาสจะพามานะครับ” เขายิ้มในจังหวะนั่นพนักงานก็นำเครื่องดื่มและออเดิร์ฟมาเสิร์ฟพอดีเลยเปลี่ยนเรื่องคุยกันและลงมือกินของตรงหน้าด้วยความหิว
- ผู้เขียน
