บทที่ 6 ก็หมือนเดตแรกนั่นแหละ
2171 คำ
รถคันหรูเคลื่อนตัวบนท้องถนนจุดหมายปลายทางคือ จังหวัดราชบุรี ถ้าหากมองไปยังรถคันอื่นคงเงียบสงบสบายหู ทว่าของเขาช่างต่างกันยิ่งหนัก
เมื่อเจ้าปีศาจน้อยเอเดน เล่นไอแพดดูการ์ตูนตั้งแต่ออกจากกรุงเทพจนตอนนี้ถึงนครปฐมก็ไม่มีหยุดพัก หนำซ้ำขนมที่พกมากินด้วยก็กินหมดเรียบไม่เหลือซาก โชคดีที่รดาเอามาเผื่อด้วยเลยไม่ต้องมาทนฟังเสียงเด็กงอแง พอผ่านไปสักพักเขาก็รู้สึกแปลกๆ เลยมองทางกระจกพบว่าหลับปุ้ยไปแล้ว
“เอเดนน่ารักดีนะคะ”
“หึ! ปีศาจตัวน้อยของบ้านเลยครับ”
“แต่คุณพรายก็เก่งเหมือนกันนะคะ ช่วยน้องสาวเลี้ยงหลาน หายากมากผู้ชายแบบนี้”
“หลานสามคน ถูกผมเลี้ยงมาครบเลยครับ ครอบครัวเรารักใคร่กลมเกลียวกัน เวลาใครว่างจากงานก็ช่วยสลับกันเลี้ยง สงสารยัยเพลงครับ เลี้ยงลูกจนไม่มีเวลาให้สามี”
“จริงเหรอคะ น่าสงสารจังเลย ถ้าไม่รังเกียจหรือว่ากลัว เอามาฝากรดาก็ได้นะคะ”
“เกรงใจครับ แค่เอเดนคนเดียวก็ประสาทจะกินแล้ว ถ้าคุณรดาเจอครบสามคนนะ บอกเลยว่าบ้านแตกครับ คนพี่เป็นผู้หญิงก็จริงแต่ก็ซนไม่น้อย อีวานเป็นแฝดพี่ ก็ร้ายไม่เบา รายนั้นชอบเรียนหนังสือ ไม่เหมือนกันเอเดนหรอกครับขี้เกียจเรียนพิเศษ”
“เป็นเรื่องปรกติของเด็กค่ะ หิวมั้ยคะ รดามีวาฟเฟิลกับแซนด์วิชมาด้วย”
“หิวครับ แต่ขับรถอยู่ ไม่อยากแวะข้างทางกลัวจะส่งของไม่ทันลูกค้า”
“เดี๋ยวรดาป้อนให้เองค่ะ” มือเรียวบางหยิบขนมออกมาแล้วยื่นป้อนตรงปากให้ชายหนุ่ม
เขาอ้าปากกัดแซนด์วิชแสนอร่อยที่หญิงสาวป้อนให้อย่างตื่นเต้น แค่นี้ก็ทำให้เขาใจสั่นหวั่นไหวจนแทบควบคุมรถไม่อยู่ เธอป้อนผมจนหมดชิ้นแล้วตามด้วยน้ำทับทิมแสนอร่อย ผมเนี่ยหัวใจฟูฟองมาก ทว่าอยู่ดีๆ เสียงของใครบางคนก็ดังจังหวะขึ้นมา
“ปวดฉี่ฮะ” เจ้าตัวแสบเอเดนตื่นมาพร้อมกับเอามือกุมเป้ากางเกงไว้ เขาต้องเหยียบเร่งความเร็วเพื่อหาปั๊มน้ำมัน ก็ถึงก็รีบวิ่งลงจากรถหายวับเข้าไปห้องน้ำทันที ผมเนี่ยตามไปแทบไม่ทัน ส่วนรดาเธอก็แวะเข้าเซเว่นเพื่อซื้อของ เพราะน้ำที่เตรียมมาน่าจะไม่พอและขนมอีก
เอาจริงๆ แล้วคือ กลัวเอเดนหิวครับ
เอาอกเอาใจกันเหลือเกิน
“ค่อยสบายตัวหน่อย พี่สาวคนสวยหายไปไหนครับ” เสียงนุ่มเอ่ยพลางมองไปรอบๆ ก็ไม่เจอ
“เข้าเซเว่นน่ะ เราไม่ต้องตามไปเลย มาซื้อลูกชิ้นกินกับลุงดีกว่า” เขาดึงคอเสื้อให้ตามมา เผลอไม่ได้หรอกนะเจ้าคนนี้แป๊บวิ่งหายไปแล้ว ต้องดูแลไม่ให้คาดสายตาไวยิ่งกว่าลิงเสียอีก
“ป้าๆ เอาลูกชิ้น 20 ไม้ครับ” มาถึงยังร้านลูกชิ้นปิ้ง เขาสั่งเผื่อเอเดนไปด้วย ก็กลัวว่าจะหิวอีกตามเคย
“จ้าพ่อหนุ่ม”
“พี่รดาฮะ ทางนี้” เอเดนโบกไม้โบกมือเมื่อเห็นว่าพี่สาวคนสวยออกมาจากร้านพอดี
เธอเดินตรงเข้ามาหาในมือถือแก้วกาแฟที่เพิ่งกดเมื่อกี้ ส่งให้กับชายหนุ่มและเปิดถุงให้กับหนุ่มน้อยดูว่าข้างในมีของกินอะไรบ้าง
“ขนมเยอะแยะเลยฮะ”
“ในตะกร้าที่พี่เตรียมมาเอเดนก็กินเกือบหมดแล้ว กว่าจะถึงราชบุรีคงได้ท้องร้องหิวแน่ แต่ดูเหมือนว่าคงจะเป็นหมัน ซื้อลูกชิ้นกินกันแล้ว” เธอว่าพลางแกล้งทำสีหน้าสลด
“ลุงพรายซื้อฮะ เอเดนไม่ได้สั่ง” หนุ่มน้อยรีบปฏิเสธพลางชี้นิ้วไปยังคุณลุงที่กำลังล้วงกระเป๋าจ่ายเงิน
“อิอิ พี่รดาอยากกินกล้วยปิ้ง ไปเป็นเพื่อนหน่อยสิ เจอกันที่รถนะคะ”
“ครับ”
เธอจูงมือหนุ่มน้อยเดินไปยังร้านขายกล้วยปิ้งซึ่งมีคุณยายกำลังปอกกล้วยวางไว้บนเตา กลิ่นหอมๆ ชวนน้ำลายสอมาก เธอเลยสั่งไปห้าไม้กินให้หนำใจแล้วแวะแผงลอตตารี่เสี่ยงโชคโดยให้เอเดนเป็นคนเลือก
“ถ้าหากถูกรางวัลนะ พี่รดาจะพาไปเที่ยวสวนที่จันทบุรี”
“โอเคฮะ” ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียวเมื่อรู้ว่าจะได้เที่ยว
เธอเดินเข้ามาในรถซึ่งพระพรายนั่งรออยู่แล้ว
“เดินทางกันต่อเลยนะครับ” เขาบอกแล้วขับรถออกจากปั๊มน้ำมันมุ่งหน้าไปยังราชบุรีอีก ซึ่งใช้เวลาอีกประมาณไม่ถึงชั่วโมงน่าจะถึงที่หมาย หากมีเวลาก็จะแวะทั้งสองแวะเที่ยวสักหน่อย
เขาขับรถไปเรื่อยๆ โดยมีเสียงเอเดนเจือนแจ๋วไม่หยุดพลางอ้อนให้หญิงสาวคอยป้อนขนมให้ตัวเองตลอด ทำเอาเขาเกิดความหมั่นไส้หันไปเขกหัวหนึ่งที และเอ่ยขอโทรศัพท์ของรดาเพื่อดูจีพีเอสว่าร้านของลูกค้าอยู่ส่วนไหนของราชบุรี ด้วยความที่เป็นต่างจังหวัดรถไม่ค่อยติดเหมือนในเมืองหลวง เลยทำให้ไปถึงที่หมายอย่างรวดเร็วตามโลเคชั่นที่ร้านส่งมาให้
“ถึงแล้วครับผม” เขาวนเข้าไปลานจอดรถของร้านซึ่งจัดเตรียมรับรองไว้สำหรับลูกค้าที่มีรถยนต์ส่วนตัว
“ร้านตกแต่งสวยจังเลยฮะ แต่ของพี่รดาสวยกว่า” เสียงนุ่มเอ่ยปากชม ทว่าก็วนกลับมาหาพี่สาวคนสวยอยู่ดี
“ปากหวานอีกแล้วนะเรา” เธอหันไปหยิกแก้มด้วยความมันเขี้ยว เห็นตัวเล็กแบบนี้นะ วาจาคารมดีเหลือเกิน จนเธอเกินหลงไปหลายรอบ
“อิอิ”
“รดาก็ขอไปหาลูกค้าก่อนนะคะ รบกวนคุณเพลิงช่วยยกเค้กมาให้หน่อยนะคะ”
ทั้งสามลงจากรถ พระพรายเดินไปเปิดเบาะท้ายเพื่อหยิบกล่องเก็บความเย็นซึ่งข้างในมีเบเกอรี่และขนมอีกหลายแบบ พอดีจังหวะพนักงานของร้านสามคนเดินออกมาช่วย
“เดี๋ยวเอเดนขนคุกกี้ไปเองครับ” หนุ่มน้อยถือกล่องใส่ขนมซึ่งมีน้ำหนักเบาเหมาะสำหรับเด็กน้อยอย่างเขามากที่สุด
“ให้ว่างตรงไหนครับ” เขายกกล่องขนาดใหญ่สุดเดินเข้ามาภายในร้าน ซึ่งสองสาวกำลังคุยถึงเรื่องขนมกันอยู่พอดี
“บนโต๊ะก่อนเลยค่ะคุณพราย” ชี้ไปยังโต๊ะกว้างสุดของร้าน
“พาแฟนมาด้วยเหรอคะ ไม่เห็นจะบอกกันเลยว่ามีแฟนแล้ว” ลูกค้าสาวนามว่า เมย์ กระซิบเอ่ยถามด้วยความสงสัย ปรกติแล้วหญิงสาวจะมาส่งขนมด้วยตัวเองไม่รอด ไม่เคยพาใครมาด้วย และในเฟซส่วนตัวก็ไม่มีลงโพสต์ว่ากำลังคบหากับใคร ทว่าใบหน้าผู้ชายคนนี้คลับคล้ายคับคาเหมือนใครสักคนที่เคยเห็นผ่านบนหน้าหนังสือพิมพ์หรือนิตยสาร แต่ก็ดูเหมาะสมกันมาก อีกคนสวยเหมือนนางฟ้า กิริยาเรียบร้อยราวกับนางในฝัน ส่วนผู้ชายก็ไม่ต่างอะไรกับเทพบุตรจุติลงมาเกิน ลูกรักพระเจ้าของแท้
“กำลังศึกษาดูใจกันอยู่ค่ะ ตรวจสอบความเรียบร้อยก่อนนะคะ เผื่อว่าเค้กเละหรือไม่สวย รดาจะได้จัดส่งให้ใหม่” เสียงหวานบอกพลางเปิดกล่องควบคุมความเย็นออกทีละใบจนครบ
“เรียบร้อยดีค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่อุตส่าห์มาส่งขนมด้วยตัวเอง” ลูกค้าสำรวจเค้กทีละก้อนและขนมทุกอย่างจนครบ ไม่ว่าจะสั่งร้านนี้กี่ครั้งก็ไม่เคยผิดหวัง เธอเป็นคนขนมด้วยกันยังต้องซื้อมาลงร้านเลย ลูกค้าเนี่ยต่างชอบเป็นพิเศษ จนไม่พอขาย แม้ว่าจะได้เรียนสูตรมาจากหญิงสาว ก็ยังสู้ฝีมือเจ้าตัวไม่ได้
“คุณเมย์สั่งของจากร้านเยอะมาก ทั้งที่ตัวเองก็ทำขนมอยู่แล้ว รดาก็ต้องบริการเป็นพิเศษหน่อยค่ะ นี่ก็เป็นใบเสร็จนะคะ ส่วนเงินก็ค่อยโอนเข้าบัญชีร้านแล้วกันค่ะ”
“คุณลุงฮะ เอเดนอยากกินโกโก้ปั่น” นิ้วป้อมชี้ไปยังป้ายเครื่องดื่มตรงหน้า ส่วนสูงเพียงแค่ครึ่งเดียวของเคาน์เตอร์ ทำให้พนักงานรับออเดอร์มองไม่เห็น
“สั่งสิ เดี๋ยวลุงไปจ่ายเงิน” เขาบอกแล้วนั่งลงเก้าอี้ข้างๆ
“ลืมถามไปเลยค่ะ เด็กผู้ชายหน้าตาหล่อเหลานี่ใครเหรอคะ”
“หลานชายของคุณพรายเองค่ะ”
“ขอยืมตัวสักแป๊บเป็นนายแบบให้กับร้านได้มั้ยคะ”
“ต้องถามคุณลุงเขาก่อนเลยค่ะว่าจะอนุญาตมั้ย”
“ตามสบายเลยครับ แค่มีขนมอร่อยๆ มาแลกเปลี่ยน เจ้าตัวแสบก็พร้อมทำตามแล้ว” สิ่งไหนที่พอช่วยเพิ่มคะแนนให้กับเขา มีหรือที่คนอย่างพระพรายจะไม่อนุญาต
“งั้นช่วยมานั่งตรงนี้หน่อยได้มั้ยคะ เมย์อยากถ่ายรูปทั้งสามคนเลย ดูแล้วเหมือนพ่อแม่ลูก”
“ค่ะ” เธอพยักหน้ายอมทำตามที่ลูกค้าสาวร้องขอ ถือว่าเป็นการช่วยโปรโมตร้านไปด้วย ทว่าคำพูดเมื่อกี้ทำเอาใจสั่นไม่น้อย เธอเฝ้าฝันว่าอยากมีครอบครัวเล็กๆ มีลูกชายสักคน ลูกสาวสักคน พอคุณเมย์เอ่ยชมออกมา ก็เขินนิดหน่อยจนเผลอคิดลึกต้องเรียกสติตัวเองกลับมา
เขาลุกเดินไปหยิบแก้วโกโก้ให้หลานชายตัวแสบและสั่งขนมจากร้านมากินสองอย่างมาก และพาไปยังโต๊ะที่เจ้าของร้านเตรียมไว้
“เป็นนายแบบให้พี่คนสวยหน่อยนะเอเดน”
“ได้ฮะ”
“น่ารักที่สุดเลย ขอถ่ายแค่สิบรูปพอนะคะ เมย์เกรงใจ”
ทั้งสามนั่งตรงตำแหน่งที่หญิงสาวบอกและจัดท่าทางตามแบบที่ต้องการ ซึ่งใช้เวลาแป๊บเดียวก็เสร็จเรียบร้อย เขานั่งรอเอเดนจนกินเสร็จและพาไปเที่ยวเขางูตามที่คุณเมย์แนะนำ
“เขางูมีแต่ลิง เราลงไปให้อาหารได้มั้ยฮะ”
“ลงได้ค่ะ ถ้าไม่อยากโดนลิงกระโดดเกาะหัวนะ เพื่อนพี่รดาเคยโดนมาแล้ว”
“น่ากลัวจังเลย ของดีของเมืองราชบุรีคือโอ่งมังกร เราซื้อกลับบ้านเอาไปฝากคุณแม่กับพี่ภาได้มั้ยฮะ”
“ได้เฉพาะใบเล็กนะ ถ้าอยากได้ใบใหญ่แบบใส่น้ำ ค่อยให้ลูกน้องของลุงขับรถมาซื้อ”
“โอเคฮะ”
“มาส่งของกับพี่รดาสนุกมั้ยคะ”
“สนุกมากครับ ได้กินของอร่อยตลอดทางเลย วันหลังชวนเอเดนมาด้วยอีกนะ”
“จ้า อย่าลืมที่สัญญาไว้นะ ถ้าถูกรางวัลจะพาไปเที่ยวสวนที่จันทบุรี”
“หือ... ไปสัญญากันตอนไหน”
“ที่ปั๊มน้ำมันค่ะ รดาซื้อล็อตตารี่แล้วให้เอเดนหยิบ ถ้าถูกรางวัลไหนก็ได้ จะพาไปชมสวนผลไม้ที่บ้านสวนค่ะ”
“หลงกลเด็กเข้าให้แล้วนะคะ รายนี้ใครเห็นก็รักและเอ็นดูมาก ลึกๆ แล้วเป็นเจ้าปีศาจน้อย
“ถึงเขาหลอกก็เต็มใจให้หลอกค่ะ”
เขาหัวเราะออกมาดังลั่น ไม่ว่าจะเป็นใครก็ต้องตกหลุมรักเอเดนทุกคน เขาหันมาสนใจกับถนนตรงหน้าต่อ แวะพาเอเดนเที่ยวเขางูสักแป๊บ ขับรถชมธรรมดาและตามด้วยไปไหว้เจ้าแม่กวนอิมที่หนองหอย เต็มท้ายด้วยเดินพักรถนั่งเล่นที่เขาแก่นจันทร์จนกระทั่งเวลา 16:00 น. ก็ขับรถออกจากราชบุรี โดยที่มีของฝากติดไม้ติดมือกลับไป กทม เพียบ
“ขอบคุณมากเลยนะคะ ที่สละเวลามาช่วยรดาส่งของ ถ้าไม่ได้คุณพราย รดาคงขับรถเหนื่อยแย่ ไม่ได้เที่ยวแบบนี้ด้วย” เสียงหวานกล่าวพลางยิ้มให้กับชายหนุ่มด้วยความซาบซึ้งในน้ำใจ แม้ว่าจะเจอกันเพียงแค่สองครั้งก็ตาม
“ผมเต็มใจทำให้ครับ อีกอย่างเป็นผู้หญิงขับรถไปต่างจังหวัดคนเดียวอันตราย ถ้าหากมีแบบนี้อีกรีบไลน์บอกผมเลยครับ ผมได้เป็นสารถีมาขับรถให้” เพื่อความรักเขายอมทำให้ได้ทุกอย่าง นี่แหละน่า.....อนุภาคของความรักช่างรุนแรงเหลือเกิน
“ขอบคุณอีกครั้งนะคะ ถ้าไม่รังเกียจวันอาทิตย์นี้รดาจะทำของอร่อยให้กิน”
“ได้เลยครับ ผมต้องพาเอเดนไปด้วยหรือเปล่า”
“ไม่ต้องก็ได้ค่ะ”
“คุณรดานอนพักได้นะครับ ผมขับรถคนเดียวได้ไม่เหงา ชินแล้ว”
“ค่ะ” เธอปรับเบาะเอนลงเล็กน้อยจะได้หลับสบาย ส่วนเขาจอดรถข้างทางหยิบผ้าห่มผืนเล็กมาห่มให้กับหญิงสาวและหลานชายก่อนจะมุ่งหน้ากลับบ้านกว่าจะถึงก็น่าจะประมาณสองทุ่มกว่าได้
- ผู้เขียน
