52
โสด (ไม่) ซ้ำ
"เช้าขนาดนี้ไม่มีใครมาสนใจเธอหรอกน่า จะลงหรือไม่ลง?" เพอร์ซุสเลี้ยวเข้ามาจอดชนิดที่เรียกว่าหน้าอาคารเลยก็ว่าได้
"ถ้าเธอไม่ลงฉันจะขับวนกลับหอ แล้วเราก็กิน..ตับ ๆ ๆ กันสักยกแล้วค่อยวนกลับมาส่งเธอใหม่ที่หน้าป้ายรถเมล์ดีมั้ย?" ยังไม่ทันที่เพอร์ซุสจะพูดได้จบประโยคดีพิมพ์ตะวันก็เอากระดาษทิชชูในรถยัดใส่ปากของเขาไป
"ช่วยเลิกทำตัวเป็นเด็กเห่อหมอยสักได้มั้ย?" พิมพ์ตะวันชี้หน้าและด่าเขาไปอย่างสุดจะทน
"ห๊ะ?" เพอร์ซุสไม่เข้าใจกับคำพูดของเธอแต่เขายังไม่ทันจะถาม ก็รัวด่ามาอีกชุดหนึ่ง
"นายอยู่ปีสี่แล้วนะ..โตจนหมาเลียตูดไม่ถึงอยู่แล้ว" เธอเปิดประตูลงจากรถและพ่นด่าแบบรัว ๆ จนอีกฝ่ายได้แค่นั่งงง ๆ
"แต่..ฉันไม่ได้เลี้ยงหมานะ?" เขาบ่นพึมพำเบา ๆ อย่างงง
"ในสมองเนี่ยมันไม่มีเรื่องอื่นนอกจากเรื่องอย่างว่าเลยรึไง?" หลังจากพูดจบเธอก็ปิดประตูรถของเขาเต็มแรงและเดินเข้าไปในอาคารด้วยใบหน้าหงิก
