30 ซัม...ขอโทษ

1993 คำ

30 ซัม...ขอโทษ (END : พิมพ์ตะวัน) ซัมพอชะงักไปกับคำถามของพิมพ์ตะวัน และในตอนที่พิมพ์แบมือไปตรงหน้าเพื่อกดดันให้เธอส่งมือถือของตัวเองมานั้น ครืด ๆ (เสียงข้อความในโทรศัพท์ของซัมพอยังคงสั่นไม่หยุด) "พี่พิมพ์..." ซัมพอค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมองจ้องมาที่ตาของพิมพ์นิ่ง ๆ "ซัม...ขอโทษนะ" สาวน้อยน้ำตาคลอเบา ก่อนจะลงก้มหน้าลงอย่างไม่กล้าสบสายตาของเธอไปในทันที "ขอโทษ...หมายความว่ายังไง" ร่างบางอึ้งในคำตอบของน้องสาวข้างห้องมาก ๆ มันจุกอกจนพูดไม่ออกเลยจริง ๆ เพราะเธอไม่คิดว่าซัม‍พอจะทำแบบนี้ได้จริง ๆ น้องเป็นเด็กที่เรียบร้อยมาก ๆ เรียกได้ว่าลูกคุณหนูเก่าเลยด้วยซ้ำไป มันไม่มีทางเลย...เป็นไปไม่ได้เลย "คะ...คือ...ซัมไม่สะดวกให้ยืมจริง ๆ น่ะค่ะ" ซัมพอพูดอย่างตะกุกตะกัก "ทำไมล่ะ" ฉันเผลอเสียงแข็งใส่ไปอย่างลืมตัว "คะ...คือ" ซัมพอหน้าซีดเผือด ปากสั่นระริกอย่างเห็นได้ชัด หมับ! ฉันคว้าไหล่ทั้งสองข้างของ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม