22
ขอยืม...ไม่ได้เหรอ
"ดีใจจังเลย" ซัมพอโผเข้ากอดฉันแน่น
จริง ๆ เราสนิทกันมากเลยเพราะห้องอยู่ใกล้กัน แต่พักหลังฉันเองก็เรียนหนัก และน้องก็เหมือนไม่ค่อยได้กลับมานอนที่หอ เลยไม่ค่อยได้เจอกันเท่านั้นเอง กับซัมพอเนี่ยสนิทมากกว่าน้องสาวแท้ ๆ เสียอีก
"ถ้ามีพี่พิมพ์ไปทำงานด้วยกันนะ ซัมคงจะไม่เหงาแล้ว" คนตัวเล็กพูดอย่างอ้อน ๆ
"ขอบคุณมาก ๆ เลยนะซัมที่นึกถึงพี่น่ะ" ฉันยิ้มกว้างออกมาอย่างโล่งใจ อย่างน้อยเดือนหน้าก็ไม่ต้องไปเป็นภาระของใครแล้ว
"ไม่เป็นไรเลยจ้ะ สมัยตอนซัมเข้าเรียนมหาวิทยาลัยใหม่ ๆ ถ้าไม่ได้พี่พิมพ์ช่วยติว ช่วยโน่นนี่ ซัมก็คงแย่เหมือนกัน" ฉันลูบหัวน้องไปอย่างเอ็นดูเด็กสาวหน้าตาน่ารักผมหยิกคนนี้ไม่น้อยเลย
"เออลืม...ซัมว่าจะถามอยู่ว่า เมื่อเช้าน่ะใครอยู่ห้องพี่พิมพ์เหรอคะ" ซัมพอช่วยฉันเก็บโต๊ะ และทำความสะอาดจานชามต่าง ๆ ที่เรานั่งกินด้วยกัน
"อ๋อ...น้องสาวพี่เองน่ะ" ฉันตอบไปโดยไม่ไ
