33
หยาดฝนหยดน้ำตา
ในตอนที่เรายืนเถียงกันอยู่นั้น รถพยาบาลก็ขับสวนเข้ามาพอดี พร้อมกับหามตัวคนเจ็บไปส่งโรงพยาบาล
"เจ็บ อื้อ ๆ เจ็บจะตายอยู่แล้ว" เสียงเด็กสาวแว้ด ๆ โวยวายลั่นออกมาจากในรถพยาบาลที่เข้ามารับตัวเธอ
"อีพิมพ์ อีเวร ฝากไว้ก่อนเถอะ ฮือ ๆ ๆ จมูก จมูก" เธอร้องไห้พร้อมกับก่นด่าพี่สาวตัวเองไม่มีหยุด
พิมพ์ตะวันยืนมองไปทางรถพยาบาลที่ขับออกไปจากคอนโดพร้อมกับเปิดแสงไฟสีแดงวูบวาบ ๆ ไปตลอดเส้นทาง เธอถอนหายใจออกมาก่อนจะหันกลับมามองทางผมนิ่ง ๆ
"ไหนล่ะ คำขอบคุณ" ก่อนจะโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ ๆ พร้อมกับแบมืออีกข้างไปตรงหน้า
ขณะที่มืออีกข้างก็ซ่อนกุญแจรถของเธอไว้ที่ด้านหลังของตัวเอง
"นายได้อะไรที่คุ้มกว่าคำว่าขอบคุณซะอีกนะ" เธอพูดพร้อมกับมองหน้าสลับกับเป้ากางเกงของผมเพื่อสื่อความหมาย
"แต่ไม่ใช่การแสดงความขอบคุณจากปากของเธอนี่"
ผมเปลี่ยนจากแบมือเป็นแตะ ๆ ที่ริมฝีปากของคนตรงหน้าแทน
…..
…
