‘ก็นั่นล่ะลูกเจี๊ยบ เหตุผลของอา เพราะไม่มีใครรู้เห็นน่ะสิว่าอาจะทำอะไร อาถึงต้องไปให้ห่าง ก่อนที่อาจะอดรนทนไม่ไหว... และทำสิ่งนั้นกับลูกเจี๊ยบซะเอง’ นั่นเขาได้แค่คิด เพราะหยาดน้ำตาของมนตกานต์ยังไหลออกมาไม่หยุด
“หรือจริงๆ แล้ว อาจิ๋วอยากไปอยู่คอนโดฯ เพราะสาเหตุอื่นคะ”
“สาเหตุอะไร”
เขาถามเพราะน้ำเสียงของมนตกานต์แปลกไป ดวงตาฉ่ำน้ำนั้นตวัดวาบขึ้นมองดูเขา เธอไม่พอใจในสิ่งที่กำลังคิด แต่อะไรล่ะ
“อะไรเหรอลูกเจี๊ยบ สาเหตุที่ลูกเจี๊ยบคิดว่าอาจะไป”
“ก็อาจิ๋วอยากมีพื้นที่ส่วนตัวไว้อยู่กับลูกไก่ในกำมือของอาจิ๋วยังไงล่ะ ใช่มั้ยล่ะคะ เพราะเหตุนี้ใช่มั้ย อาจิ๋วถึงทนอยู่ร่วมบ้านกับลูกเจี๊ยบไม่ได้ อาจิ๋วกลัวลูกไก่ของอาจิ๋วจะบินหนีไปหมดใช่มั้ยล่ะ”
“ไปกันใหญ่แล้วลูกเจี๊ยบ ไม่ใช่เหตุผลของอาเลย”
“ไม่ใช่แล้วอะไรล่ะคะ ถ้าแค่เร
