บทที่ 10
เป็นข่าว (1)
PETE'S PART :
“ทำอะไรลงไปวะกู” ผมพึมพำกับตัวเองหลังจากที่ตื่นขึ้นมาในตอนเช้าและนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน
“ปากเก่งแล้วปากหวานด้วยไหมนะ”
“อะไรของพี่ มีนบอกว่า...อื้อ!!!”
ผมยังจดจำการกระทำของตัวเองได้เป็นอย่างดี เอาเข้าจริง ๆ ผมเองก็ตกใจเหมือนกันว่าทำไมถึงได้กล้าทำเรื่องแบบนั้นออกไป
ยอมรับว่าตัวเองเมามากจนแทบไม่ได้สติแต่ผมกลับรับรู้เรื่องราวทุกอย่างและผมมั่นใจว่าผมตั้งใจที่จะจูบเธอ...เพราะสมองมันสั่งให้ผมทำแบบนั้น
แต่ช่วยไม่ได้เพราะเธอท้าทายผมก่อน อวดอ้างตัวเองนักหนาว่าเก่งอย่างนั้นเก่งอย่างนี้แต่พอเจอผมจูบเข้าไปก็ไม่เห็นจะเก่งอย่างที่พูด หลอกลวงผู้บริโภคชัด ๆ เลยยัยตัวแสบ!
ตามจริงผมไม่ใช่คนคออ่อนที่จะดื่มอะไรก็เมาได้ง่าย ๆ แต่เมื่อคืนผมโดนไอ้พวกเพื่อนเวรทั้งสองคนอย่างจอมทัพและโอ๊ตมอมเหล้าตั้งหาก! พวกมันตั้งใจจะมอมผมและสภาพก็เป็นอย่างที่เห็น ดีนะที่ผมเรียกแท็กซี
