บทที่ 5 ปฏิบัติการตามจีบเธอ พาร์ท1 (2)
1474 คำ
บทที่ 5
ปฏิบัติการตามจีบเธอ พาร์ท1 (2)
"แต่มันไม่ใช่วันนี้!" มีนาตอบกลับทันควัน เธอไม่ได้ลืมเรื่องที่คุยกันในวันนั้นแต่มันก็ไม่ใช่วันนี้ที่เธอจะเริ่มเกมส์เดินหน้าจีบเพื่อนของเขา
"ทำไมอะ อย่าบอกนะว่าน้องเปลี่ยนใจแล้ว นั่นไง! แปลว่าน้องเห็นเพื่อนพี่เป็นแค่ของเล่น เห็นความรู้สึกของคน ๆ หนึ่งเป็นแค่สิ่งไร้ค่าใช่ไหม"
คำกล่าวยาวยืดทำให้หญิงสาวถึงกับถอนหายใจและกุมขมับอย่างหนักใจ เธอไม่ได้ถอดใจหรือเป็นอะไรทั้งนั้นเพียงแค่ยังไม่อยากทำอะไรที่มันรีบร้อนเกินควร
"มีนไม่ได้พูดสักคำ"
ปรี๊ด!
เสียงแตรรถยนต์ดังขึ้นก่อนที่รถคันหรูจะถอยหลังมายังจุดที่เธอและจอมทัพยืนอยู่ กระจกดำทึบลดลงจนปรากฏใบหน้าหล่อเหลาเรียบตึงที่หันมองยังเธออย่างไม่พอใจ
"ฉันไม่ได้มีเวลาว่างมากที่จะคอยตามง้อให้เธอขึ้นรถ"
ประโยคอันแสนเจ็บแสบและเย็นชาทำเอาหญิงสาวตัวชาวาบอย่างบอกไม่ถูก เธอมองคนตัวโตนิ่งราวกับถูกสาปเป็นหินยิ่งได้ยินคำพูดนั้นกลับยิ่งทำให้เธอไม่กล้าขยับตัวไปไหน
"เอ่อ...ขึ้น ขึ้นรถเลยน้อง เดี๋ยวพวกพี่ไปส่งเอง" จอมทัพเอ่ยทำลายความเงียบทำให้หญิงได้สติ
"อ้าวพี่ แล้วพี่ไปนั่งด้านหลังทำไม"
"น้องนั่งหน้าไปแหละ นั่งข้างไอ้พีทมันดีแล้ว"
มีนาเม้มปากแน่นและผ่อนลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ไม่คิดเลยว่าปฏิบัติการจีบผู้ชายคนหนึ่งมันจะยากเย็นและน่ากลัวแบบนี้
ตอนแรกก็ไม่ได้รู้สึกกลัวอะไรแต่ทำไมพอเจอหน้าและเห็นความเย็นชานั้นกลับทำให้เธอรู้สึกหวิวแปลก ๆ
'ดึงสติกลับมายัยมีน! แกจะยอมแพ้ไม่ได้!'
"ไอ้พีทกูคงไปโต๊ะไม่ได้แล้วว่ะแม่กูเรียกให้ไปทำธุระ" เสียงของโอ๊ตพูดขึ้นหลังจากที่เงียบอยู่นาน สายตาคมเหลือมองจากกระจกรถด้านหน้าด้วยแววตาเรียบนิ่งแต่ลึก ๆ ก็นึกแปลกใจอยู่ไม่น้อยทั้งที่นัดแนะกันดิบดีแต่ดันถูกเทกลางทางเช่นนี้
"เออกูด้วย!" จอมทัพเสริมอีกเสียงพลันทำให้มีนารีบหันกลับไปมองทั้งสองคนด้วยความตกใจ
หญิงสาวเบิกตากว้างมองรุ่นพี่หนุ่มทั้งสองคนอย่างเอาคำตอบ เธอรู้ว่าที่ทั้งสองคนจะปลีกตัวหนีไปเช่นนี้นั้นเป็นเพราะอะไร ทั้งสองคนตั้งใจจะให้เธอและพีทอยู่ด้วยกันสองมากกว่า!
"ข้ออ้างของมึงคืออะไร" พีทเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งและดุดันจรทำให้เพื่อนสนิทถึงกับชะงักไป
"เอ่อ...อะไรดีวะไอ้โอ๊ต" จอมทัพหันไปกระซิบกับเพื่อนสนิทข้างกายหวังจะขอความช่วยเหลือเพราะคิดไม่ออกแล้วว่าจะอ้างอะไรอีก
"สัส กูก็คิดไม่ทันนะเว้ย"
"เอ่อ...กูจะไปหา...กูจะไปกับไอ้โอ๊ตนี่แหละคิดถึงแม่มัน"
"ข้ออ้างอะไรของมึงเนี่ย" อยากจะทึ้งหัวและสวนหมัดหนัก ๆ สองทีให้กับคนตรงหน้าข้ออ้างมีมากมายแล้วทำไมถึงเลือกข้อนี้ มันช่างเป็นข้ออ้างที่ฟังไม่ขึ้นเลยแม้แต่น้อยแถมยังน่าสงสัยมากกว่าเดิมอีก
มีนาหลับตาแน่นและยกมือขึ้นลูบใบหน้าตัวเองก่อนจะถลึงตาใส่รุ่นพี่ทั้งสองคนอย่างนึกคาดโทษ ใจคอจะทิ้งให้เธออยู่กับคนโหดสองคนได้อย่างไร หากเธอทำอะไรที่ไม่พอใจอีกฝ่ายขึ้นมามีหวังโดนฆ่าหมกป่าตามข่าวหน้าหนังสือพิมพ์เป็นแน่!
พีทไม่ได้ถามอะไรต่อจนกระทั่งรถยนต์คันหรูขับมาถึงหน้าคอนโดของจอมทัพ ชายหนุ่มทั้งสองคนลงจากรถโดยไม่ลืมที่จะส่งสายตาให้กำลังใจกับรุ่นน้องสาวในตอนนี้เป็นหน้าที่ของเธอแล้วที่จะเริ่มแผนการจีบรุ่นพี่จอมเนี้ยบสักที
พลันเมื่อภายในรถเหลือเพียงสองคนอยู่ก็ทำให้บรรยากาศมีแต่ความเงียบสงบ ชายหนุ่มจดจ้องกับหนทางตรงหน้าโดยไม่คิดสนใจหญิงสาวข้างกายเลยสักนิด มีนาเม้มปากแน่นและจิกมือตัวเองด้วยความประหม่าพออยู่ด้วยกันสองคนกลับทำให้เธอไม่ตัวของตัวเองเสียอย่างนั้น
"คิดจะทำอะไร" น้ำเสียงราบเรียบผิดกับสายตาคมที่ตอนนี้หันมามองเธออย่างเอาคำตอบ
หญิงสาวกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอเมื่ออยู่ ๆ ก็รู้สึกหายใจไม่ออกขึ้นมา เธอรีบหลบสายตาลงและขยับตัวให้ชิดติดกับประตูรถเมื่อเริ่มรู้สึกเกรงกลัวคนตรงหน้าขึ้นมา
"เอ่อ...ทะ ทำอะไรเหรอคะ"
"เล่นอะไรกันอยู่" พีทเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ดังขึ้นพลันทำให้คนตัวเล็กสะดุ้งเฮือกและถดตัวหนีให้ไกลจากเขามากที่สุด
"ปะ...เปล่านะคะ มีนไม่ได้เล่นอะไร"
"พวกมันให้เธอทำอะไร บอกมา!" ชายหนุ่มตะคอกเสียงดังก่อนจะหยุดรถจอดเทียบข้างข้างและหันมาจับไหล่มนไว้แน่นเพื่อเค้นหาคำตอบ เขารับรู้ทุกอย่างว่าสิ่งที่เพื่อนสนิททั้งสองทำนั้นต้องไม่ใช่เรื่องปกติแน่ ทั้งยังดึงคนนอกอย่างเธอเข้ามายุ่งเกี่ยวกับชีวิตของเขาอีกเลยทำให้เขามั่นใจว่าทั้งโอ๊ตและจอมทัพต้องวางแผนอะไรแน่นอน
"มะ...มีนเจ็บ" หญิงสาวเบ้หน้าด้วยความเจ็บปวดบริเวณไหล่ทั้งสองข้างเมื่อมือหนาออกแรงบีบจนเธอไม่สามารถขยับไปไหนได้
"บอกมา!" ชายหนุ่มไม่สนใจว่าคนตัวเล็กจะรู้สึกเช่นไร เขาจะต้องเค้นความจริงจากเธอให้ได้ว่าแท้จริงแล้วเธอและเพื่อนสนิทของเขาต้องการจะทำอะไรกันแน่
"มีนเปล่านะ" หญิงสาวส่ายหน้าปฏิเสธพัลวันถึงตอนนี้เธอจะกลัวเขามากแค่ไหนแต่เธอก็ไม่คิดจะบอกเรื่องราวทั้งหมดให้คนตรงหน้ารับรู้แน่นอน
"เธอกำลังท้าทายฉัน! บอกมา!" คนตัวโตออกแรงบีบไหล่มนให้แน่นขึ้นและจดจ้องหญิงสาวอย่างเอาคำตอบ
เขาไม่ใช่คนใจดีที่จะปล่อยให้รุ่นน้องอย่างเธอมาปั่นหัวได้ง่าย ๆ
"อึก...มีนเจ็บพี่พีท!"
"เจ็บก็บอกมา!"
"มะ...มีน...มีน"
"บอกมา!"
"อึก! มีน...มีนจะจีบพี่!" มีนาตัดสินใจพูดออกไปเสียงดังและรวบรวมแรงทั้งหมดที่มีผลักคนตรงหน้าออก
แววตาหวานสั่นระริกก่อนจะปรับให้เป็นปกติ ถึงเธอจะกลัวเขามากแค่ไหนแต่เธอก็จะไม่แสดงความอ่อนแอให้เขาเห็นเด็ดขาด!
"มีนจะจีบพี่ พี่จะให้มีนจีบไหมล่ะ!"
"เล่นบ้าอะไรของ..."
"มีนไม่ได้เล่น! มีนจะจีบพี่จริง ๆ" มีนาแทรกขึ้นทันควัน เธอไม่ได้เล่นแต่เธอคิดจะจีบเขาจริง ๆ
"นี่เธอ!"
"เปิดใจหน่อย เดี๋ยวหนูจะแวะมาอ่อยบ่อย ๆ นะคะ" เมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าเริ่มมีท่าทีที่อ่อนลงคนที่แสบซ่าอย่างเธอก็กล้าที่จะต่อความกับเขามากขึ้น
"อย่าท้าทายฉัน!"
"ท้าทายไม่ได้เหรอคะสุดหล่อ" มือเล็กจับที่ใบหน้าหล่อเหลาของคนตัวโตอย่าท้าทายตามที่พูดจริง ๆ แต่ทว่ากลับโดนมือหนาปัดออกอย่างไม่ใยดี
"ฉันขอเตือนว่าอย่าล้ำเส้นของฉัน!" ชายหนุ่มกดเสียงต่ำเป็นสัญญาณเตือนหญิงสาวตรงหน้า
"มีนยังไม่ได้ล้ำเส้นอะไรเลยแค่บอกว่าจะจีบพี่เนี่ย มีนจะจีบพี่จริง ๆ นะไม่ได้พูดเล่น"
"..." คนตัวโตหันหน้าออกนอกกระจกด้วยความหงุดหงิดอย่างหนัก เขาไม่รู้ว่ายัยตัวแสบนี่ต้องการอะไรแต่ที่แน่ ๆ เขาไม่ชอบใจที่กำลังถูกก้าวล้ำเส้นความเป็นส่วนตัว
"วันนี้พี่อารมณ์ไม่ดีไว้เดี๋ยวมีนแวะมาจีบใหม่แล้วกันนะ แล้วเจอกันนะคะสุดหล่อ" หญิงสาวเอ่ยทิ้งท้ายและขยิบตาให้กับคนข้างกายเป็นเชิงหยอกล้อก่อนจะตัดสินใจเปิดประตูรถและลงจากรถไปในที่สุด
มือเล็กกระชับวงแขนกอดหนังสือให้แน่นขึ้นและเร่งฝีเท้าเดินหนีจากไปให้เร็วที่สุด
"โอ๊ย! ฉี่จะราดคนบ้าอะไรโคตรจะน่ากลัวเลย!"
หญิงสาวบ่นพึมพำกับตัวเองเบา ๆ เธอทั้งกลัวและเกร็งเมื่ออยู่ใกล้กับเขาแต่ก็ต้องทำตัวเก่งไว้ก่อนเพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายจับได้ว่าแท้จริงแล้วเธอก็เป็นยัยตัวแสบคนหนึ่งที่เก่งแต่ปาก!
- ผู้เขียน
