บทที่ 4 แสร้งเป็นแฟน (2)
1033 คำ
บทที่ 4
แสร้งเป็นแฟน (1)
ชายหนุ่มเค้นเสียงหัวเราะแต่ยังคงจดจ้องกับหนทางตรงหน้าอยู่อย่างนั้นจนกระทั่งรถยนต์คันหรูสีดำเงาขับเคลื่อนเข้ามาจอดที่ลานจอดรถฝั่งตรงข้ามกับตึกคณะบริหารธุรกิจ ใบหน้าหวานหันมองคนข้าง ๆ ด้วยแววตาเบิกกว้างตกใจก่อนจะชะเง้อมองหาคนรู้สึกว่ามีใครอยู่บริเวณนั้นหรือไม่
หากมีคนเห็นว่าเธอเดินลงมาจากรถของเขาคงถูกเอาไปพูดเป็นแน่!
"ทำไมพี่ถึงมาจอดตรงนี้ล่ะคะ"
"ทำไม" พีทเลิกคิ้วมองเป็นเชิงคำถามทั้งที่ปกติแล้วเขาก็จอดในที่ตรงนี้อยู่ทุกวันเพราะลานจอดรถที่ตึกคณะนิติศาสตร์รถค่อนข้างเยอะจึงทำให้เขาเลือกที่จะมาจอดบริเวณนี้เสียมากกว่า
"เดี๋ยวเพื่อนพี่ก็เห็นหรอก" มีนาเอ่ยพลางมองไปยังรอบ ๆ เขาก็รู้ว่าเพื่อนสนิทของเขาเรียนอยู่คณะเดียวกันกับเธอหากเดินลงไปแล้วเป็นจังหวะที่เพื่อนของเขาเห็นพอดีมีหวังโดนล้อไม่เลิกแน่
พีทส่ายหน้าเบา ๆ ก่อนจะเดินลงจากรถทำให้หญิงสาวรีบเดินตามลงไปในที่สุด
แต่ทว่า...
"ฮั่นแน่! เห็นนะ! กูเห็นนะโว้ย"
ฝีเท้าเล็กชะงักตามเรียกเสียงก่อนจะหันไปเห็นรุ่นพี่ในคณะที่ตอนนี้กำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะม้าหินซึ่งไม่ไกลจากลานจอดรถมากนัก
"ร้ายนักนะมึง เห็นเงียบ ๆ แต่ฟาด..."
"หุบปากมึงไปทัพพี" พีทแทรกขึ้นพร้อมกับส่งสายตาดุไปให้เพื่อนสนิทที่กำลังจะเอ่ยปากแซว
"กูชื่อจอมทัพไม่ใช่ทัพพี"
"เปลี่ยนเรื่องนะมึง ยังไงครับทำไมถึงมาด้วยกันได้" ชายหนุ่มพูดขึ้นและมองทั้งสองคนด้วยสายตาจับผิด
"มีนแค่บังเอิญเจอพี่เขาน่ะค่ะเลยหน้าด้านขอติดรถมาด้วย" หญิงสาวรีบยกมือปฏิเสธและส่ายหน้าพัลวัน
"จริงหรือเปล่า ฮั่นแน่ แอบไปกิ๊กกันตอนไหนบอกมาซะดี ๆ"
"น่ารำคาญ" พีทถอนหายใจเฮือกใหญ่และกลอกตาไปมาก่อนที่เขาจะเดินออกไปยังตึกคณะของตัวเองโดยไม่สนใจเสียงของเพื่อนสนิทที่เอ่ยแซวหรือจะโกนเรียกแม้แต่น้อย
"ไอ้เพื่อนเวร คิดจะไปก็ไป"
"นั่งด่วนเลยน้อง เล่ามาให้หมดว่าเกิดอะไรขึ้น"
"นั่งด่วนเลยน้อง เล่ามาให้หมดว่าเกิดอะไรขึ้น"
มีนาส่งยิ้มแห้ง ๆ ไปให้กับกลุ่มคนตรงหน้า เธอไม่รู้ว่าจะอธิบายอะไรเพราะเรื่องทั้งหมดมันไม่มีอะไรเกิดขึ้นมากกว่านั้นจริง ๆ
หญิงสาวตัดสินใจเล่าเรื่องราวที่เห็นตั้งแต่ต้นให้อีกฝ่ายฝั่งและพยายามอธิบายถึงเรื่องของตัวเองและพีทว่าไม่ได้มีอะไรเกินเลย มันเป็นเรื่องบังเอิญที่เธอและเขาอยู่คอนโดฯ เดียวกันและความหน้าด้านหน้ามึนที่เข้าไปแสดงตัวเล่นละครฉากหน้าหมั่นไส้ว่าเป็นแฟนของเขาต่อหน้าอดีตคนรัก
"กูไม่เข้าใจว่าเอมกลับมาทำไมวะ"
"เออ! เลือกมันแล้วจะกลับมาหาไอ้พีททำไม"
มีนามองหน้ารุ่นพี่หนุ่มอย่างไม่เข้าใจ เธอไม่ได้รู้เรื่องราวอะไรมากมายแต่สิ่งเดียวที่ทำได้ก็คือช่วยเหลือเขาเล็ก ๆ น้อย ๆ เพียงเท่านั้น
"มีนก็ไม่รู้เหมือนกันพี่ แต่เพื่อนพี่เขาไม่กลับไปหาผู้หญิงคนนั้นหรอก" พอได้ยินคำปฏิเสธของพีทเธอก็รู้สึกมั่นใจว่าเขาไม่มีทางกลับไปหาคนที่ทรยศแน่นอน
"รู้ได้ไง ถึงมันจะพูดออกไปอย่างนั้นแต่ลึก ๆ มันเองก็คิดถึง ถ้าเอมมาหามันบ่อย ๆ พี่เชื่อว่าไอ้พีทมันต้องใจอ่อนแน่"
หญิงสาวคิดตามคำพูดของคนตรงหน้า แต่มันก็จริงเพราะความผูกพันและความรักมันตัดขาดกันได้ยาก ต่อให้เก่งกาจแค่ไหนเป็นต้องพ่ายแพ้ให้กับความรักทุกที
"น้องจีบเพื่อนพี่ดิ"
"ฮะ!?" มีนาร้องเสียงหลงมองหน้ารุ่นพี่หนุ่มอย่างไม่เข้าใจ
"เพื่อนพี่มันหล่อนะ รวยด้วย เรียนก็เก่ง มีความรับผิดชอบ ตรงต่อเวลา ครบจบ!"
"แต่ติดอย่างเดียวเพื่อนพี่นิสัยไม่ดี" จอมทัพพูดขึ้นพลางส่ายหน้าเบา ๆ หากพูดถึงข้อดีแล้วก็ต้องพูดถึงข้อเสียล้านแปดของเพื่อนด้วย
"จริง! เพื่อนพี่โคตรขี้เก๊กเลย" มีนาเสริมอีกเสียง พอนึกถึงวันแรกที่เจอเธอยังจำได้ดีว่าเกือบเริ่มสงครามประสาทกันหากไม่มีคนมาห้าม
"แต่ข้อดีมันก็มีนะน้อง ไอ้เพื่อนเวรมึงอย่าแทรกดิวะกูกำลังหาแฟนให้เพื่อนอยู่เนี่ยมึงไม่อยากให้ไอ้พีทลืมเอมหรือไงวะ"
"อยากดิวะ แต่คนที่จะรับนิสัยไอ้พีทได้น่ะมีไหม มึงก็รู้ว่ามันไม่เหมือนใคร"
"แต่มีนชอบนะพี่" อยู่ ๆ เสียงเล็กก็โพล่งขึ้นมาทำให้ชายหนุ่มทั้งสองคนหันมองหน้ากันด้วยความแปลกใจ
"น้องว่าไงนะ"
"มีนชอบนิสัยเพื่อนพี่ ท้าทายดี" มีนายักคิ้วกวน ๆ ส่งไปให้พอนึกถึงนิสัยของพีทแล้วรู้สึกน่าค้นหาอย่างบอกไม่ถูก ถึงในตอนแรกเธอจะเกลียดชังจนไม่อยากมองหน้าเขาก็ตาม
"ถ้าน้องแค่อยากเล่นสนุกพี่ว่าอย่าดีกว่า"
"แต่พวกพี่ก็เห็นมีนเป็นแค่คนคั่นเวลาไม่ใช่เหรอ ความจริงแล้วพวกพี่แค่อยากให้เพื่อนลืมแฟนเก่าเท่านั้นแหละเลยเอามีนเป็นตัวล่อ"
ถึงเธอจะเห็นว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องสนุกท้าทายแต่ก็ไม่ได้คิดจะเล่นกับหัวใจของใคร ลึก ๆ เธอก็เห็นมุมมองดี ๆ ของพีทบ้าง ความจริงแล้วก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรและคนอย่างเธอคงเอาชนะใจรุ่นพี่จอมขี้เก๊กได้แน่นอน
มีนาตัวแสบคนนี้จะต้องเอาชนะใจคนเย่อหยิ่งอย่างเขาให้ได้!
- ผู้เขียน
