18
คราวแรกใบว่านก็คิดไปว่าการมาพบแม่คุณเกื้อในครั้งนี้ เธอคงจะเอาแต่ซักไซ้เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเขากับลูกชายของเธอแน่ แต่ที่ไหนได้แม่ของคุณเกื้อก็แค่คนแก่คนหนึ่งที่อยากมีเพื่อนคุยเล่นคลายเหงาเท่านั้น เธอไม่ถามถึงความสัมพันธ์ระหว่างเขากับลูกชายของเธอเลยสักประโยคเดียว มีแต่เผาคุณเกื้อให้ฟังทั้งนั้น
“ผมเพิ่งรู้เลยนะครับว่าคุณเกื้อเขามีมุมแบบนี้ด้วย”
“โอ๊ย มีเยอะเลยจ้ะ แต่ก็นั่นแหละ... อีกไม่กี่ปีเขาก็จะสี่สิบแล้ว จะมาโชว์มุมแบบนี้ก็คงอายเด็ก” ระหว่างที่กำลังจัดจานสำหรับมื้อเย็นด้วยกัน แม่ของคุณเกื้อก็ยังเผาลูกชายของเธอให้ใบว่านฟังอย่างต่อเนื่อง โดยแต่ละเรื่องที่เธอหยิบยกมาเล่าให้ฟัง ก็ทำเอาใบว่านหายกลัวคุณเกื้อเป็นปลิดทิ้ง
“แล้วถ้าตอนไหนที่เขาโมโหมาก ๆ จนคุยไม่รู้เรื่องแล้วนะ ใบว่านก็ไม่ต้องพูดอะไรเลยนะลูก แค่เดินไปลูบหัวเขาเหมือนเด็กคนหนึ่ง เขาก็อารมณ์ดีขึ้นแล้ว”
“ผ—ผมสามารถทำแบบนั้น
