Chapter 12 หนูแพ้แล้ว

1237 คำ

ธนาคมกินแอปเปิ้ลอีกคำ ก่อนเก็บครึ่งลูกที่เหลือลงกระเป๋าสะพายหลัง แล้วปีนลงจากต้นไม้ เว้นระยะตามสาวน้อยไปอย่างระวังตัว ในที่สุดก็ถึงแล้ว! จันทร์เจ้ายิ้มกว้าง ทั้งๆ ที่เหงื่อเต็มหน้าไปหมด สาวน้อยร้องกรี๊ดออกมาเบา ๆ ก่อนจะถอดเสื้อผ้าแขวนไว้ที่ต้นไม้ แล้ววิ่งลงน้ำไปด้วยร่างกายเปลือยเปล่า ตูม! ร่างเปลือยอ้อนแอ้นจมลงใต้น้ำ ก่อนที่หล่อนจะโผขึ้นมาให้ศีรษะอยู่เหนือธารน้ำใสแจ๋วจนมองลงไปเห็นร่างกายของตัวเองทุกส่วนสัดชัดเจน แถมยังเห็นฝูงปลาที่ว่ายหนีไปด้วยความตกใจด้วย จันทร์เจ้าวักน้ำขึ้นมาดื่มอยู่นานจนหายคอแห้ง หล่อนว่ายน้ำไปมาอย่างมีความสุขได้ไม่นาน ท้องก็ร้องจ็อก จนต้องหันไปมองฝูงปลาที่ว่ายไปว่ายมาอยู่ไกลๆ แบบน้ำลายแทบจะไหล หิวจัง จะจับพวกมันได้มั้ยนะ หล่อนไม่ได้คิดอย่างเดียว แต่ขึ้นจากน้ำไปคว้าเสื้อผ้ามาสวม แล้วเดินหาจนเจอกิ่งไม้ขนาดเหมาะมือ จันทร์เจ้าใช้ร่างกายของตัวเองโหนกิ่งไม้ พยายามเขย

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม