“เฮ้ย เจ๊”
จอห์นกระดิกนิ้วเรียกผู้จัดการเลาน์อย่างอวดดี แต่เพราะเขามีดีจะอวด คือเงิน! เจ๊จึงรีบเดินเร็ว ๆ เข้ามายิ้มหวานข้าง ๆ เขาทันที
“มีอะไรจะให้เจ๊รับใช้เหรอคะคุณจอห์นขา”
“มีอีตัวใหม่ ๆ มะ กูอยากบี้อีกตัวเด็ก ๆ เอ๊าะ ๆ ที่มึงเพิ่งจะจับมา แบบขยี้ไปแล้วเลือดไหลซิบ ๆ อะ”
เจ๊ทำหน้าอิหลักอิเหลื่อ ก็มีเด็กใหม่เข้ามาสามคนอยู่หรอก แต่สองคนที่ยอมขายตัวแล้ว โดนจองตัวไว้แล้วด้วยแขกที่เงินหนากว่าจอห์น นี่ก็กำลังเตรียมเนื้อเตรียมตัวเด็กอยู่ ขืนให้จอห์นไป ไอ้แขกรวยนั่นก็ด่าเจ๊เปิงกันพอดี
“ไม่มีหรอกค่า”
เจ๊โกหก แต่ความที่อยู่วงการตอหลดตอแห-มาตลอดเหมือนกันของจอห์น ทำให้เขาเห็นพิรุธ
ชายหนุ่มดันเสื้อออกด้านข้าง เอามือแตะปืนพกด้วยรอยยิ้มที่เหนือกว่า
“กูได้ข่าวมานะว่ามี!”
เจ๊เห็นปืนก็อยากกลอกตาเป็นเลขแปด จอห์นคิดว่าที่นี่เป็นร้านอาหารขาวสะอาดหรือไง โธ่! ไม่ใช่แค่ลูกน้องหรอกนะ ที่นี่น่ะ เจ๊ก็มีปืน
