Chapter 3 คนเลว

1192 คำ

“อาส์...” เสียงครางของสาวน้อยดังชิดปากของเขา หล่อนสะลึมสะลือ ครึ่งหลับครึ่งตื่น ปากเม้มเข้าหากันอย่างดื้อดึงหลังจากยอมให้เขาล้วงลิ้นเข้ามาเพราะความง่วงจากยานอนหลับที่เขาป้อนหล่อน “พี่คม ทำไม...” คือเสียงสุดท้ายที่จันทร์เจ้าพูดออกมาแผ่วเบา ก่อนที่หล่อนจะหลับไปคาอ้อมกอดแข็งแกร่งของชายหนุ่มที่เป็นรักแรกในวัยเด็กของตัวเอง... “หยะ อย่า...” สาวน้อยวัยใสเหงื่อกาฬโทรมกายนอนกระสับกระส่ายอยู่บนเตียงนอนขนาดใหญ่ หล่อนกำลังฝันร้าย... ฝันว่าเห็นพ่อของตัวเองตบตีทำร้ายปาลิดาอีกแล้ว!!! “พ่อ!! หยุดนะ!!!” ร่างบางลุกพรวดขึ้นหอบแฮ่ก ๆ ด้วยความเสียขวัญ หล่อนตะโกนลั่นท่ามกลางความเงียบสนิท ความฝันยังตามหลอกหลอนจนรู้สึกหวาดกลัวแทนปาลิดา และอยากให้แม่เลี้ยงของหล่อนบอกเลิกกับพ่อเสียที! แต่ปาลิดาก็ไม่ยอมเลิกรากับจอห์น ไม่ว่าหล่อนจะขอร้องสักเท่าไหร่... จันทร์เจ้ายกสองมือขึ้นปิดหน้าด้วยความเครียดกับฝันร้ายที่หลอกหลอนหล่อนมาตลอด ตั้งแต่ที่ธนาคมไปเรียนต่างประเทศ แล้วจันทร์เจ้าก็เพิ่งมาเห็นว่าพ่อของตัวเองตบตีแม่ของเขาเกือบทุกวัน ยิ่งอยู่ด้วยกันนานขึ้น ปาลิดากลายเป็นของเก่ามากขึ้น จอห์นก็ยิ่งแสดงธาตุแท้ที่เลวร้ายเกินจะหาอะไรมาเปรียบ แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็เป็นพ่อที่รักหล่อนมาก จนจากที่อยากจะเกลียดเขา จันทร์เจ้าก็รู้สึกแบบนั้นไม่ลง หล่อนได้แต่สงสารแม่เลี้ยง ขอร้องให้แม่เลี้ยงคิดดี ๆ เรื่องการเลิกรากับพ่อ แต่ก็อย่างที่บอก... ปาลิดาไม่ฟังหล่อนเลย ซ่า! ซ่า! เสียงคลื่นทะเลและกลิ่นความเค็มในอากาศจาง ๆ ทำให้จันทร์เจ้าค่อย ๆ มีสติรู้ว่าที่นี่ไม่ใช่ห้องนอนของหล่อนในบ้านหลังโตของปาลิดา ที่ ๆ หล่อนเติบโตขึ้นมาตั้งแต่เด็กจนเป็นสาว เพราะที่นั่นไม่ได้ตั้งอยู่ติดทะเลใกล้พอจะได้ยินเสียงคลื่นลม จันทร์เจ้าลดมือลงมองไปรอบ ๆ ที่นี่เป็นบ้านไม้สไตล์กระท่อมเหมือนพวกบ้านพักตากอากาศ หน้าต่างที่เปิดทิ้งไว้ทำให้ลมพัดเข้ามาจนผ้าม่านสีขาวบางปลิวไสว แถมยังมองเห็นท้องทะเลหน้าฝนที่ท้องฟ้ากำลังร้องครืน ๆ ด้วย “ว้าย!” สาวน้อยลดมือลงปิดหน้าอกตัวเอง เมื่อรู้สึกเย็นวาบ ๆ แล้วมองลงไปเห็นว่าร่างกายของหล่อนกำลังเปลือย! พอยกผ้าห่มที่คลุมท่อนล่างขึ้นดูก็พบว่าหล่อนเปลือยทั้งร่างเลยด้วย เสื้อผ้าของหล่อนถูกโยนทิ้งไว้ข้างเตียงกระจัดกระจายไปหมดเลย เกิดอะไรขึ้น... จันทร์เจ้ามองไปรอบ ๆ ห้องเล็ก ๆ แห่งนี้ด้วยความขลาดกลัว และรู้สึกเฉอะแฉะตรงกลางกายอย่างบอกไม่ถูก กลีบอ่อน ๆ ของสาวแรกแย้มเปียกปอนแฉะฉ่ำเหมือนหล่อนเป็นประจำเดือน ทั้งที่ยังไม่ถึงเวลาสักหน่อย แถมมันยังเจ็บแปลบ ๆ อย่างบอกไม่ถูก... สาวน้อยใช้ผ้าห่มนวมห่มกายไว้ก่อน แล้วค่อย ๆ ลุกขึ้นจากเตียงนอน ตอนที่เท้ากระทบพื้น หล่อนจึงเพิ่งสังเกตว่ามีปลอกข้อเท้าทำจากเหล็กตีบาง ๆ ล็อกอยู่ที่ข้อเท้าขวาของหล่อนอย่างแน่นหนา แกร๊ก! เสียงตัวล็อกของปลอกเหล็กกระทบกันฟังดูน่ากลัว หัวใจของจันทร์เจ้าแทบร่วงลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม โอ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่! หล่อนถูกใครจับมา! เพื่ออะไร! หล่อนไม่เคยมีศัตรูที่ไหนเลยนี่นา หรือว่าเขาจะจับหล่อนมาเพื่อเรียกค่าไถ่!!! มือบางยกขึ้นกดขมับที่ปวดจี๊ด พยายามคิดให้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนหน้านี้ แล้วภาพความทรงจำเลือนรางก็ปรากฏ พี่คม... จันทร์เจ้าเบิกตากว้าง ฤทธิ์ของยานอนหลับที่เขาบังคับป้อนทำให้หล่อนหลงลืมความทรงจำนั้นไปชั่วคราว แต่ตอนนี้หล่อนจำได้แล้วว่าธนาคมกลับมาเมืองไทย และเขาเป็นคนลักพาตัวหล่อน! แกร๊ก! สาวน้อยสะดุ้ง หันไปมองประตูบ้านที่ถูกเปิดออกอย่างแรง พร้อมกับกระชับผ้าห่มที่คลุมตัวไว้แน่นกว่าเดิม ร่างกายของหล่อนสั่นเทา... “ตื่นแล้วเหรอ” น้ำเสียงของเขาเฉยชา ดวงตาดุดัน จันทร์เจ้าเม้มริมฝีปากสั่นๆ ของตัวเองมองตอบเขาอย่างขลาดกลัว ราวกับลูกนกตัวน้อย ที่ไม่อาจรอดพ้นจากงูยักษ์ตัวร้ายได้เลย!!! “พะ พี่คม” ดวงตาสั่นระริกด้วยความหวาดผวา มองสบตาชายหนุ่มอย่างสั่นสู้! หล่อนทำให้เขาหัวเราะออกมาในลำคอ ก่อนสาวเท้าเข้าไปทิ้งตัวนั่งบนเตียงเดียวกัน จันทร์เจ้าชักเท้าขึ้นวางบนเตียงกว้าง หล่อนขยับตัวหนีเขาไปจนสุดเตียง แต่พอจะก้าวหนีลงอีกฝั่ง ชายหนุ่มกลับกระชากผ้าห่มนวมที่สาวน้อยใช้พันกายไว้ จนหล่อนหนีไปไม่ได้ ไม่อย่างนั้นคงได้โป๊ต่อหน้าเขาแน่ ๆ “อย่านะ ทำไมทำแบบนี้ คนเลว!” จันทร์เจ้าแทบจะกรี๊ด นี่เหรอรักแรกในวัยเด็กของหล่อน ผู้ชายชาติชั่ว... ไม่ต่างจากพ่อของหล่อนเลย! “เลวเหรอ?” ธนาคมเลิกคิ้วมองด้วยดวงตาวาววับเหมือนเสือที่มีแผนร้ายคิดหมายจะฆ่าลูกกวาง “แล้วคนเลว ๆ แบบพี่ เป็นผัวของใครล่ะ เมื่อคืนนี้?” ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดไม่นานก็โยนลงบนเตียงกว้าง เผยให้เห็นภาพชายหญิงสองคนในห้องนี้ เหตุเกิดเมื่อคืนนี้ ทั้งสองกำลังร่วมรักกัน โดยที่ฝ่ายหญิงเหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่น สะลึมสะลือ... จันทร์เจ้าเบิกตากว้าง รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมามองด้วยสีหน้าอับอายปนกับตื่นตกใจสุดชีวิต ‘อาส์... พี่คมขา...’ เสียงครางของผู้หญิงในคลิป ที่กำลังเปลือยเปล่าและถูกชายหนุ่มหล่อเหลาซุกเลียอยู่ตรงกลีบอวบฉ่ำกลางกายอย่างแสนสยิว ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่คือหล่อนเอง... จันทร์เจ้า มิลเลอร์!!! เมื่อคืนนี้... ไม่ใช่เรื่องยากที่จะอุ้มสาวน้อยตัวบางออกมาจากบ้านหลังใหญ่ของแม่ รวมถึงไม่ยากเลยที่จะพาหล่อนมาขังไว้ที่เกาะกลางทะเลที่เขาเป็นเจ้าของภายในคืนนั้น เพราะบ้านของปาลิดาก็อยู่ไม่ไกลจากเกาะนี้มาก แต่ที่ยากคือการควบคุมลมฟ้าอากาศ แม้ตอนที่ขับเรือมา ฝนจะยังไม่ตก แต่ฟ้าก็ดันมารั่วตอนเรือเทียบท่าพอดี ธนาคมต้องอุ้มร่างนุ่มนิ่มของสาวน้อยเข้ามาที่นี่แบบเปียกซ่กกันทั้งคู่ โดยไม่ลืมแบกกระเป๋าเสื้อผ้าติดตัวมาด้วย ตั้งแต่ที่พ่อเสียชีวิต แม่ก็ย้ายจากกรุงเทพมาอยู่ภูเก็ตซึ่งเป็นบ้านเกิดของแม่ ปาลิดาเลี้ยงดูเขาอย่างดีในฐานะแม่เลี้ยงเดี่ยว กระทั่งหล่อนได้รู้จักกับไอ้จอห์น... ฝรั่งพูดไทยชัดแจ๋วที่เป็นผัวของแม่ค้าขายส้มตำหน้าปากซอย

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more