ผมพาไอติมขึ้นมาที่ชั้น 5 ให้เธอเลือกร้านตามที่ต้องการ ไอติม เลือกร้านสเต๊กที่มีบาร์บุฟเฟต์ด้วย ผมก็ไม่ได้ขัด กินได้ทุกอย่างอยู่แล้ว
“ฉันไปอยู่ด้วย แฟนนายไม่ว่าเหรอ” ไอติมเอ่ยถามขึ้นมาขณะที่กำลังจิ้มเนื้อจะนำเข้าปาก
ผมหยุดเคี้ยวและกำลังนึกว่าผมมีแฟนเหรอ มีแฟนตอนไหน ใครวะแฟนผม
“ลูกเกดน่ะ”
“เลิกกันไปนานแล้ว” ผมก็นึกว่าใครที่แท้ก็ลูกเกด ผมคิดว่าไอติมจะพอรู้เรื่องของผมซะอีก
“ก็นึกว่ากลับมาคบกันแล้ว เมื่อวานเห็นที่สนาม”
“อ๋อ” ผมตอบรับสั้น ๆ และไม่ได้พูดอะไรต่อ
เมื่อวานลูกเกดมาที่สนาม เธอก็เดินเข้ามาทักทายตามปกติ อืม ไม่สิ มีที่ผิดปกติคือเอาผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดหน้าให้ผม แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรอะ
“ถ้านายมีแฟนอยู่แล้ว และไม่อยากผิดใจกับแฟน เอางี้ไหมให้ฉันออกไปอยูกับเพื่อนไหม แล้วเราค่อยนัดกันเป็นบางครั้ง”
“โสด ไม่มีแฟน ไม่มีคนคุย” ผมพูดเสียงเรียบ
บทสนทนาระหว่างผมและไอติมจบลงแค่นั้น เธอไม่ได้ถาม
