ตั้งแต่เมื่อวานที่กลับมาจากห้างไอติมก็ดูเงียบ ๆ ไป ผมก็ได้แต่รอ ให้เธอพูดออกมาเองว่ามีอะไร ผมคิดว่าลูกเกดไม่น่าจะพูดแค่นั้น เพราะถ้าพูดแค่นั้นไอติมคงไม่นิ่งไปแบบนี้หรอก
“อิ่มยัง” ผมเอ่ยถามขึ้นมา เพราะเห็นว่าไอติมเอาแต่เขี่ยข้าวไปมา ไม่ตักเข้าปากสักที เธออาจจะอิ่มแล้วก็ได้ เมื่อเช้าเราตื่นสายกันเลยรวบยอดมากินมื้อกลางวันกันทีเดียว มื้อกลางวันนี่ก็กินบ่ายโมงแล้ว ไม่ได้ทำกินเองด้วย ลงไปซื้อมาเลยง่ายดี
“ยัง ๆ” ไอติมสะดุ้งแล้วตักข้าวกินต่อ
“อ่า รีบ ๆ กิน จะได้ไปอาบน้ำ ไฟจะเอาเสื้อผ้าไปซัก” ผมลุกขึ้นยืนแล้วเอากล่องข้าวของตัวเองไปทิ้ง
“นายไปอาบก่อนเลย แล้วเสื้อผ้าเนี่ยเดี๋ยวฉันซักเอง” เธอเอ่ยขึ้นมา ผมหันไปมองเจ้าของเสียงแล้วส่ายหน้า
ตัวผมเองก็ยังไม่ได้อาบน้ำ เราสองคนแค่แปรงฟันแล้วมานั่งกินข้าวเลย ผมกะจะซักผ้าให้เสร็จก่อนแล้วค่อยอาบน้ำเปลี่ยนชุดทีเดียว
ขี้เกียจเปลี่ยนบ่อย ๆ
สักครู่หนึ่งไอติ
