ภีมไม่ได้เดินออกไปไหนไกลเลย สายตาของเขายังคงจับจ้องอยู่ที่สองแม่ลูกที่โอบกอดกันไว้ คนตัวเล็กต้องการปลอบประโลมคนเป็นแม่ ส่วนคนเป็นแม่ต้องการที่พึ่งและกำลังใจจากคนที่เป็นทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิต ทำไมเขาต้องรู้สึกปวดใจกับภาพตรงหน้าด้วย คำพูดของเขาทำร้ายเธอได้ถึงเพียงนี้เลยหรือ
"เหนื่อยใช่ไหมลูก" เอรินเดินเข้ามานั่งข้างๆ ยี่หวา มือเรียวบางที่แสนอบอุ่นยามลูบศีรษะของเธอ ก่อนจะโอบกอดกายบางที่สั่นเทิ้มถ่ายทอดความรัก ความอบอุ่น เพียงคำถามเดียวทำให้ยี่หวาปล่อยโฮออกมาอย่างเก็บไม่อยู่ ราวกับต้องการระบายความอัดอั้น ความเหนื่อยล้า ความอ่อนแอที่เคยกักเก็บไว้ภายในใจออกมา เอรินกระชับเรียวแขนโอบกอดแนบแน่น สิ่งที่ยี่หวาได้รับจากผู้หญิงคนนี้มันอบอุ่น จนทำให้เธออยากจะอยู่ในอ้อมกอดนี้ไปนานๆ
"แม่หวา.....ลุงภีมนิสัยไม่ดีมาว่าแม่หวาของเพลง ทำแม่หวาของเพลงร้องไห้" เพลงเลิ่กลั่ก ไม่เคยเห็นคนเป็นแม่ร้องไห้หนักแบบนี้ม
