"ไปเยี่ยมยายนงๆ เพลงจะไปเยี่ยมยายนง แล้วแม่หวาจะกลับมาทำงานทันใช่ไหมคะ" เสียงใสแสดงถึงความดีใจก่อนจะเอ่ยถามคนเป็นแม่ขณะเดินออกจากมหาวิทยาลัยเพื่อไปรอรถเมล์ วันนี้เธอเลิกเรียนสิบเอ็ดโมงมีเวลาสำหรับการเดินทางจึงตั้งใจจะพาเพลงไปเยี่ยมอนงค์ที่บ้านสมุทรปราการ
"ทันสิคะ แต่เราจะอยู่เยี่ยมยายนงได้ไม่เกินสองชั่วโมง"
"ค่ะ เพลงคิดถึงยายนง แล้วเพลงก็คิดถึงของเล่นที่ห้องทำงานลุงภีมด้วย"
"ที่แท้ก็ห่วงของเล่นนี่เอง แบบนี้ไม่ต้องไปเยี่ยมยายนงแล้วมั่ง" ยี่หวาแกล้งกระเซ้า
"ไปเยี่ยมยายนงด้วยค่ะ เพลงคิดถึงยายนงม๊ากมาก ...ลุงภีม" เมื่อออกมาถึงหน้ามหาวิทยาลัยเพลงก็เห็นผู้ชายร่างสูงที่มีเสี้ยวหน้าหล่อเหลา เพลงจำได้ในทันที วิ่งเข้าไปหาด้วยความดีใจ
"คนเก่งของลุง" ภีมหันมาตามเสียงเรียกที่เขาจำได้ดี รอยยิ้มอบอุ่นระบายอยู่บนริมฝีปาก พร้อมกับย่อตัวลงไปอ้าแขนรอรับเด็กน้อย ฝังจมูกลงบนแก้มนุ่มนิ่ม
"เฮียภีม เฮียมาท
