เมื่อคุณเยี่ยมชมเว็บไซต์ของเรา หากคุณให้ความยินยอม เราจะใช้คุกกี้เพื่อให้เราสามารถรวบรวมข้อมูลสำหรับสถิติโดยรวมเพื่อปรับปรุงบริการของเรา และจดจำตัวเลือกของคุณสำหรับการเข้าชมในอนาคต นโยบายเกี่ยวกับคุกกี้ & นโยบายความเป็นส่วนตัว
เรียน นักอ่าน เราต้องการคุกกี้เพื่อทำให้เว็บไซต์ของเราดำเนินการได้อย่างราบรื่น และมอบเนื้อหาแบบส่วนตัวที่ตรงกับความต้องการของคุณ เพื่อให้เรามั่นใจได้ว่าคุณจะได้รับประสบการณ์การอ่านที่ดีที่สุด คุณสามารถเปลี่ยนแปลงการอนุญาตของคุณโดยการตั้งค่าคุกกี้ได้ทุกเมื่อ
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
แกร๊ก!! "นึกว่าตายแล้ว ที่ไหนได้พอชูมาเยี่ยมก็ทำหน้าระรื่นเชียว" คำพูดเหน็บแนมของฟินิกซ์ทำเอาเธอหุบยิ้มลงในทันทีเมื่อได้ยินคำพูดที่ทำร้ายจิตใจ ต้องเกลียดกันขนาดไหนหรอถึงต้องแช่งให้ตาย "ก็เห็นอยู่ไม่ใช่หรอแล้วจะถามทำไม ถ้ารู้ว่าฉันยังไม่ตายก็ออกไปได้แล้วรำคาญ!" เธอเองก็ไม่รู้ว่าไปเอาความกล้ามาจากไหนต่อว่าพวกเขา "เหอะ ปากดี" อลันที่เงียบอยู่คนเดียวก็พูดออกมาอย่างเหน็บแนมจนเธอต้องหันหน้าหนีเพราะรำคาญ "ปากเก่งเข้าไปเถอะถ้าเธอหายป่วยเมื่อไหร่เธอจะโดนไม่น้อย" คำขู่ของเขาทำให้เธอร้อนๆ หนาวๆ ขึ้นมา แกร๊ก!! "อ้าว มาแล้วหรอ" อลินที่เพิ่งเปิดประตูเข้ามาเนื่องจากเธอไปหาที่พักผ่อน "เธอไปไหนมา?" อลันเอ่ยถามเมื่อเห็นน้องสาวเดินเข้ามาในสภาพที่ไม่ค่อยจะเรียบร้อยนัก "กะก็ไปพักที่โรงแรมใกล้ๆ ไง ช่วงนี้หมอชิตไม่ให้พักในห้องเพราะช่วงนี้โรคระบาดเยอะ" เธอเอ่ยโกหกคำโตแต่ก็ไม่พ้นสายตาจำผิดของอลันอยู่ดี "