"ไหวเหรอครับนาย ผมว่าพักก่อนไหมครับ" เสียงลูกน้องคนสนิทของธาวินเอ่ยถามผู้เป็นนายหลังจากที่เจ้าตัวเดินลงมาจากชั้นสองเพื่อจะไปทำงาน
"ไม่ แล้วเรื่องที่กูให้ตามไปถึงไหนแล้ว" เสียงทุ้มเอ่ยตอบลูกน้องแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะอาหารประจำเมื่อยามเช้าตรู่ เขามักจะลงมาเวลานี้เป็นประจำซึ่งหญิงสาวร่างบางยังไม่ตื่น
"นพรายงานว่ามันตามทุกฝีก้าวเลยครับ"
"อืม ทำตามแผนต่อไป"
"เอ่อ...นายครับผมว่ามันจะอันตรายไปสำหรับเธอนะครับ" ลูกน้องคนสนิทที่นับว่าเป็นทั้งมือซ้ายและมือขวาของเขาเอ่ยออกไปท่าทางกระอักกระอ่วน
"ถ้ากูไม่ทำแบบนี้มันก็ไม่จบ" ชายหนุ่มตอบออกไปเสียงเรียบพลางตักข้าวเช้ามาทานด้วยแววตาคู่คมที่ไม่สามารถคาดเดาอะไรได้
"ครับ ผมรู้ครับว่านายคิดมาดีแล้ว ผมแค่ถามเผื่อนายจะเปลี่ยนใจ"
"...กูไม่เปลี่ยนใจ ทำตามแผนต่อไป" เขานิ่งไปสักพักแล้วจึงตอบออกไป ชาญที่เป็นลูกน้องก้มหัวเคารพในการตัดสินใจของผู้เป็นนายแล้วเดินออก
