"เธอเป็นยังไงบ้าง" ชายหนุ่มที่ยืนล้วงกระเป๋าหน้าห้องของเธอเอ่ยถามพรที่พึ่งจะเปิดประตูออกมาจากห้องหญิงสาวร่างบาง
"หน้าซีดมากเลยค่ะ ตอนนี้ทานข้าวทานยานอนพักแล้ว" พรเอ่ยตอบผู้เป็นนายถึงอาการของหญิงสาว ชายหนุ่มพยักหน้าเข้าใจหมายจะเดินออกไป
"คุณหนูคะ?" พรเอ่ยเรียกจึงทำให้เจ้าตัวชะงักแล้วหันกลับมา
"คุณหนูมีอะไรก็บอกเธอไปเถอะค่ะ ระวังมันจะสายเกินไปนะคะ" พรเอ่ยบอกชายหนุ่มด้วยความหวังดี เขาย่อมรู้ดีว่าเด็กชายที่เขาเลี้ยงมามีนิสัยยังไง
"..." เขาไม่ได้ตอบอะไรพรแต่หันหลังแล้วเดินออกไปทันที
"ตอนนี้เราได้ที่อยู่ของมันแล้วครับ" ชาญการ์ดคนสนิทเอ่ยบอกผู้เป็นนายระหว่างที่กำลังทำหน้าที่ขับรถของเขาตามปกติ
"อืม เตรียมคนให้พร้อมกูจะเอาไม่ให้เหลือซาก" เสียงทุ้มตอบออกไปแววตาแข็งกร้าวนึกแค้นในใจกับกลุ่มแก็งค์ที่มักจะถล่มธุรกิจของเขาอยู่บ่อยครั้งเพียงแค่หวังจะโค่นตำแหน่งแล้วขึ้นแท่นมาเป็นมาเฟียใหญ่แทน
"ครับ
