อีกสามเดือนเท่านั้น
316 คำ
ตอนที่ 3
“หยุดๆ หยุดเดี๋ยวนี้” เสียงตะโกนตามหลังเด็กสาวไปติดๆ และไม่มีทีท่าว่าเธอจะหยุดเดินตามเสียงเรียกของเขา
ก่อนที่เด็กสาวจะรีบเข้าห้องนอนและปิดประตูอย่างรวดเร็ว แต่ก็ไม่ทันข้อมือหนาของบุรินทร์ที่รั้งประตูเอาไว้ได้เสียก่อน
ใบหน้าที่หันมามองอย่างท้าทายและไม่เกรงกลัวเขา บุรินทร์มองเห็นริมฝีปากที่กำลังสั่นระริกเหมือนจะสะกดกลั้นอารมณ์
เขารั้งร่างบางเข้ามาแนบอกมากขึ้นก่อนจะใช้มือหนาจับศีรษะของหญิงสาวไว้อย่างมั่นคงและกดริมฝีปากหนาลงไปอย่างรวดเร็วไม่ทันให้เธอได้ตั้งตัว
“อื้อ อื้มมมม!” เด็กสาวสะบัดหน้าอย่างแรง ก่อนที่ลิ้นสากจะแทรกเข้ามา
“ออกไปได้แล้ว นี่มันห้องนอนฉัน”
พราวรุ้งรีบตะโกนดังลั่นอีกครั้งด้วยความโมโห ทำให้บุรินทร์ต้องเดินมาใช้มือปิดปากเธอ
“เงียบเดี๋ยวนี้!!.. ถ้าไม่อยากโดนข่มขืนในห้องนอนตัวเอง” พราวรุ้งเงียบลงทันที หล่อนมองดูเขาด้วยความชิงชังและหวาดหวั่น เขากล้ามากที่มาจู่โจมเธออย่างนี้
“ฉันแค่มีเรื่องจะมาบอกเธอเฉย ๆ ” หญิงสาวพยักหน้าหงึกๆ แล้วบุรินทร์ก็ค่อยๆ ปล่อยมือออกจากปากเธอ กระดุมชุดนักศึกษารัดอกแน่นปริจนเห็นขอบเสื้อใน
เขามองเธอด้วยสายตากระหายทำให้พราวรุ้งต้องยกมือขึ้นมาปิดเอาไว้
“มองอะไร!” พราวรุ้งถามด้วยเสียงสั่น เมื่อเห็นสายตานั้น
“ตั้งใจใส่ให้หนุ่ม ๆ มองอยู่แล้วจะอายอะไร” บุรินทร์เดินเข้าไปหาทำให้พราวรุ้งต้องเดินถอยหลังหนีจนหลังติดผนังห้อง
“คุณจะทำอะไร?”
“ยังไม่ใช่ตอนนี้ แต่ฉันจะบอกว่าเธอมีเวลาอีกแค่สามเดือนเท่านั้น?” พูดจบบุรินท์ก็เปิดห้องเดินออกไป
- ผู้เขียน
