13
วันนี้ผิดแผนนิดหน่อยเพราะกะเอาไว้ว่าน่าจะมาถึงบ้านพวกเขาประมาณเก้าโมงตรง แต่เพราะรถไม่ติดก็เลยมาถึงก่อนเวลายี่สิบนาที ฉันจอดรถไว้ที่หน้าประตูบ้านแล้วลงไปกดกริ่งที่กำแพง แต่กลับไม่มีใครเดินออกมาเปิดประตูสักคน
“ไม่เห็นมีใครเลยนี่ราพันเซล” ริต้าถามอย่างงุนงง พลางชะเง้อคอมองไปในบ้าน วันนี้ยัยนี่แต่งตัวมาครบเครื่องเลยล่ะ อย่างกะจะไปงานราตรี โบอันเบ้อเริ่มที่ชุดทำเอาฉันแทบอ้วกตอนเห็นครั้งแรก
“แปลกแฮะ” ฉันขมวดคิ้วอย่างงุนงงเมื่อกดกริ่งเป็นรอบที่สี่แล้วแต่ก็ยังไร้วี่แววผู้คน
แกร๊ก!
“เอ่อ...” ริต้าหันมามองหน้าฉัน
“ฉันแค่ลองเปิดดูน่ะ แต่ปรากฏว่า...มันไม่ได้ล็อก =__=;;”
ประตูเล็กๆ ข้างประตูรั้วใหญ่ไม่ได้ล็อก ฉันเลยรีบเปิดประตูแล้ววิ่งเข้าไปในบ้านทันทีอย่างร้อนรนเพราะกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา
ตึกๆๆๆๆ
ฉันวิ่งขึ้นไปบนห้องนอนของบีเอเป็นห้องแรก แต่กลับไม่พบใครเลย ริต้าวิ่งตามมาอย่างงง
