ภาสกรตื่นกหกโมงเช้า อาการไข้ไม่มีแล้ว เขาอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ห้องยี่หวาประตูยังปิดอยู่ คงลงไปข้างล่างกันหมดแล้ว เขาลงมาข้างล่าง เจอทุกคน แต่ไม่เจอยี่หวา แปลกมากวันนี้สร้อยสนตื่นเช้า ภาสกรเดินตามหายี่หวารอบบ้าน แต่ไม่เจอ
“หาใครคะพี่ภาษ” สร้อยสนถามพี่ชาย เมื่อเห็นว่าเขาเดินไป เดินมาส่องตรงนั้นตรงนี้ไม่ทักไม่ถามอะไร
“ยี่หวาไปไหนเหรอสร้อย พี่ไม่เห็นเลย”
“ยี่หวานอนต่อค่ะ ตื่นมาแล้วพร้อมสร้อย แต่ขอนอนต่ออีกสองชั่วโมง เดี๋ยวสักเก้าโมงเช้าคงลงมาค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะพี่ภาษ”
“อ่อ พี่เข้าใจแล้ว ตกใจนึกว่าเป็นอะไร ปกติยี่หวาจะตื่นเช้ามาก”
“พี่ภาษจะกินข้าวก่อนไหมคะ สายแล้ว พ่อแม่ สร้อยกินแล้ว”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่รอกินพร้อมยี่หวา”
สร้อยสนแยกไปเช็คเตาอบ และวัตถุดิบที่จะทำขนม เธอเตรียมแป้งไว้แล้ว รอยี่หวามาอบให้ พ่อกับแม่ลงไปรถน้ำผักสวนครัว ภาสกรนั่งทำงานบริเวณนั้น ตาก็คอยมองไปที่บันไดรอด
