สูตรสำเร็จรัก 10
1490 คำ
สูตรสำเร็จรัก 10
“ทุกคนเย็นนี้เจ้านายเลี้ยงข้าวนะร้านเดิม” ตั้งแต่วันนั้นที่เจ้านายลงมาตรวจที่แผนกหลังจากนั้นสี่วันเจ้านายก็ลงมาทุกวันพร้อมกับแจ้งว่าจะเลี้ยงมื้อเที่ยงบ้าง มื้อเย็นบ้าง นอกจากพี่ ๆ จะเกร็งแล้วฉันและกล้วยเองก็เกร็งไม่ต่างกัน เจ้านายระดับสูงเดินวนไปมาอยู่ในแผนกใครจะไม่เกร็งล่ะ
“เราทำอะไรผิดหรือเปล่ายินดี ทำไมเหมือนเจ้านายจ้องจับผิดเลยอะ” กล้วยกระซิบถามเสียงเบา ฉันรีบพยักหน้าเห็นด้วยกับเพื่อน เหมือนถูกต้องจับผิดเลยจริง ๆ แต่ก็ไม่กล้าพูดนั่นแหละ ได้แต่ก้มหน้าทำงานที่ได้รับมอบหมายให้เสร็จ
ข้อเท้าฉันดีขึ้นแล้วแต่ต้องพันข้อเท้าไว้เตือนตัวเองว่าไม่ควรลงน้ำหนักเท้ามาก และพอใจก็ยอมให้ขับรถมาทำงานเองแล้วหลังจากที่ตามรับส่งอยู่หลายวัน
“เด็ก ๆ ไปด้วยกันนะ”
“ค่ะพี่” กล้วยขานรับ
“ค่ะพี่” ฉันเองก็เลี่ยงไม่ได้เช่นเดียวกัน มื้อเที่ยงฉันและกล้วยไปกินข้าวที่ศูนย์อาหารพร้อมกับพี่เหมียว ส่วนพี่ ๆ คนอื่นฝากซื้อข้าวแทนเพราะต้องรีบเคลียร์งาน ระหว่างที่เดินดูร้านอาหารพี่ดาราก็เดินเข้ามาใกล้พร้อมกับรอยยิ้มดังเดิม ต่างออกไปคือฉันไม่กล้าคุยกับพี่เขาเยอะเพราะพี่เขาเป็นถึงเลขาเจ้านายกลัวว่าจะมีปัญหาเอาได้
“คุณยินดี วันนี้กินอะไรดีคะ” พี่ดารายังชอบเรียกฉันว่าคุณแม้จะบอกไปแล้วว่าไม่ต้องเรียบแบบนี้แต่พี่เขาก็เหมือนจะไม่ฟังเท่าไหร่
“สวัสดีค่ะ ยังเลือกไม่ได้เลยค่ะ” อ่า รู้สึกแปลกเหมือนกันนะ หลังจากที่รู้ว่าพี่เขาทำตำแหน่งอะไรฉันก็ไม่กล้าคุยเล่นด้วยอะ
“ข้าวขาหมูร้านนั้นอร่อยนะคะ ลองไหม?” พี่ดาราเสนอ
“ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวหนูขอเดินดูก่อนนะคะ”
“ให้พี่ไปด้วยไหม เผื่อพี่แนะนำ”
“ขอบคุณค่ะ แต่เดี๋ยวหนูขอเดินดูเองก่อนนะคะ” เอ่ยปฏิเสธอย่างเกรงใจ
“แบบนั้นก็ได้ค่ะ แต่มีอะไรเรียกพี่ได้เลยนะ”
“ขอบคุณค่ะพี่”
ฉันเดินเลี่ยงออกมาจากจุดนั้น ก่อนจะเดินไปดูร้านอาหารต่อและจบลงที่ร้านข้าวมันไก่นับว่าโชคดีที่วันนี้ข้าวมันไก่ยังไม่หมดเลยได้มาหนึ่งจาน แต่ไม่รู้ทำไมพอได้กลิ่นอาหารฉันถึงได้รู้สึกมวนท้องอยากจะอาเจียนอยู่ตลอด ทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็ชอบกินและรู้สึกว่าอร่อยมากด้วย
ได้แต่เก็บความสงสัยไว้กับตัวเอง ฝืนกินข้าวได้เพียงไม่กี่คำก็ทนไม่ไหวเมื่ออาหารที่กินลงไปนั้นขย้อนกลับขึ้นมาจนถึงคอ รีบบอกเพื่อนว่าจะไปเข้าห้องน้ำ และไม่รอฟังอะไรจากเพื่อนเก็บจานข้าวไปวางที่โต๊ะแล้ววิ่งเข้าไปยังโซนห้องน้ำอาเจียนอาหารที่กินเข้าไปออกมาจนรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย แต่สักพักก็อาเจียนออกมาอีกครั้ง
“ยินดี ยินดีอยู่ในนี้ไหม?” เสียงเรียกชื่อดังอยู่ภายนอกห้องน้ำและมั่นใจไม่น้อยว่าเป็นเสียงของกล้วยที่ตะโกนเรียกฉันอยู่ในตอนนี้ เมื่อคิดว่าตัวเองไหวจึงพาตัวเองออกจากห้องน้ำเดินไปที่อ่างล้างหน้าเพื่อบ้วนปากและล้างหน้าเรียกความสดชื่นกลับมาให้ตัวเอง
“ยินดี เป็นยังไงบ้าง ไม่สบายเหรอ?” กล้วยรีบถามมือก็ไปดึงทิชชูส่งให้ฉันซับหยดน้ำออกจากกรอบหน้า
“อื้อ ช่วงนี้นอนน้อยน่ะ กินข้าวเสร็จแล้วเหรอ?”
“เสร็จแล้ว รีบกินแล้วมาดูเนี่ยกลัวเป็นลมในห้องน้ำ” กล้วยตอบพาซื่อ น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยความจริงใจ ที่น้อยคนจะเจอ นอกจากเพื่อนสนิททั้งสองคนแล้วก็มีกล้วยนี่แหละที่แสดงออกต่อฉันด้วยความซื่อตรง
“ขอบใจนะ เราไม่เป็นอะไรแล้ว”
“งั้นก็ออกไปกันเถอะ ฉันซื้อขนมปังมาให้แกด้วยเผื่อแกหิว” กล้วยชวน ทั้งยังทวนฉันและลอบมองด้วยความเป็นห่วง
เมื่อกลับมาถึงแผนกพี่ ๆ ไม่อยู่กันแล้วคงจะออกไปที่ห้องนั่งเบรกของชั้นเพื่อกินข้าว ฉันเลยได้มีโอกาสนั่งพักอยู่ที่เก้าอี้ ฉันอาเจียนแบบนี้มาสองสามวันแล้วก่อนหน้านี้มีเวียนหัวบ้างแต่ตั้งแต่ที่ถูกผลักจนล้มฉันก็รู้สึกว่าตัวเองไม่ชอบกลิ่นอาหารเหมือนเมื่อก่อน และชอบอาเจียนในตอนเช้ามืดอีกด้วย
ไม่รู้ว่าเป็นผลข้างเคียงของการกินยาหลายวันติดต่อกันหรือเปล่า เพราะก่อนหน้านี้ฉันก็กินยาจากรักษาอาการบาดเจ็บที่ข้อเท้า
“หน้าซีดมาก กินหน่อยไหมเผื่อดีขึ้น” กล้วยยื่นกระปุกมะม่วงเส้นสามรสมาให้ ฉันรับมาก่อนจะหยิบมากินสองชิ้นแล้วก็พบว่ามันทำให้ฉันสดชื่นขึ้นมากอย่างไม่คาดฝัน ความหวานอมเปรี้ยวของมะม่วงทำให้ฉันรีบหันไปมองเพื่อนตาโตทันที แต่กล้วยที่กินมะม่วงสามรสอยู่กลับกำลังทำหน้าตาบิดเบี้ยว
“เปรี้ยวมาก เข็ดฟัน” กล้วยบอกอย่างที่รู้สึก ฉันมองเพื่อนตาหวานทำให้เพื่อนหัวเราะเบา ๆ แล้วยื่นกระปุกมะม่วงสามรสมาให้อีกครั้งฉันจึงยื่นมือไปหยิบมะม่วงกวนมากินต่อ ทั้งยังใจดีส่งมะม่วงกวนมาให้ฉันได้กินอีกแพ็ก
“ฮื่อ อร่อย” ร้องฮืออย่างดีใจ มีสิ่งที่อยากกินแล้วในตอนนี้หลังจากที่เบื่ออาหารมาเสียหลายวัน ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดถ่ายรูปเพื่อที่จะไปตามซื้อมาไว้กิน
“ชอบเหรอ?” กล้วยถามมือก็รื้อค้นหานมและขนมปังมาวางให้ฉันบนโต๊ะ
“ชอบ”
“ฉันมีเยอะมาก พี่สาวทำขายแล้วชอบส่งมาให้อะ เดี๋ยวเอามาให้”
“ไม่ เดี๋ยวซื้อต่อ” บอกเพื่อนอย่างเกรงใจ
“ไม่ ๆ มันเยอะมากเดี๋ยวเอามาให้ ถ้าหมดแล้วอยากกินค่อยซื้อ”
“แบบนั้นก็ได้ ขอบใจนะ”
“ยินดีมาก ส่วนนี่ก็เอาไปเลย เรากินจนเข็ดฟันแล้วกินไม่หมดสักที” กล้วยเปิดลิ้นชักโต๊ะออกมา ก่อนจะทยอยหยิบทั้งมะม่วงกวนทั้งมะม่วงเส้นสามรสออกมาวางบนโต๊ะอย่างละสามกระปุก แอบเห็นที่โต๊ะเบรกด้วยนะคงเป็นกล้วยที่เอาไปวางให้พี่ ๆ กินด้วยกัน
“เยอะมาก แอบตุนเหรอเนี่ย” แกล้งแซวเพื่อนเมื่อเห็นว่าลิ้นชักโต๊ะเพื่อนเต็มไปด้วยของกิน ต่างจากฉันที่ลิ้นชักว่างเปล่าไม่มีอะไรเลยแม้กระทั่งเอกสาร
“ตุนสิ บ่าย ๆ ชอบง่วงอะ กินก็ตื่นไปอีกสามชั่วโมงเลิกงานพอดี เอาใส่กระเป๋าเลยนะเดี๋ยวลืม วันจันทร์จะเอามาให้อีก” กล้วยจัดแจงทุกอย่างเรียบร้อยพี่ ๆ ก็ทยอยกลับเข้ามาทำงานในช่วงบ่าย ฉันบอกเลยที่ฉันสามารถนั่งทำงานต่อได้ตลอดรอดฝั่งแบบนี้เพราะมะม่วงเส้นสามรสและมะม่วงกวนจากกล้วยจริง ๆ พอกินหมดก็อยากจะกินอีกเยอะ ๆ เพราะเวลากินแล้วฉันรู้สึกดีมากอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน และตอนนี้ก็หวนนึกถึงส้มดองน้ำผึ้งของหม่าม๊าด้วยเหมือนกัน
“เด็ก ๆ เลิกงานแล้วปิดคอม ๆ” ช่วงบ่ายแทบจะไม่สนใจอะไรเลยนอกจากทำงานสลับกับกินมะม่วงสามรสรู้ตัวอีกทีก็ถึเวลาเลิกงานเสียแล้ว
“พี่ขอไปทำธุระก่อนนะแล้วจะตามไป” พี่เหมียวบอกกับฉันระหว่างที่กำลังรีบเก็บของใส่กระเป๋าสะพายตัวเองไปด้วย
“พี่ไปนะ ไปด้วยกันนะห้ามกลับก่อนนะคะ” เอ่ยอ้อนพี่เหมียวที่ตอนนี้ถูกมองว่าเป็นพี่สาวของฉันไปอีกคน
“ไปแน่นอน เดี๋ยวพี่รีบไป”
“ค่ะพี่ เจอกันค่ะ”
“เจอกัน ๆ ทุกคนไปก่อนนะเดี๋ยวรีบตามไปนะ” พี่เหมียวโบกมือลาพี่ ๆ คนอื่นแล้วรีบออกไปรวมถึงพี่ ๆ คนอื่นที่ทยอยเก็บของเพื่อเดินทางออกไปที่ร้าน ฉันที่เพิ่งปิดคอมพิวเตอร์เสร็จก็หยิบของอร่อยใส่ถุงกระดาษเตรียมเอากลับบ้านด้วย แต่สายตาที่มองกระเป๋าเริ่มพร่าเบลอเล็กน้อย แอบคิดเข้าข้างตัวเองว่าเป็นเพราะจ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์นานเกินไปเลยทำให้มีอาการตาล้า จึงได้ค่อย ๆ ขยับลุกขึ้นยืนเตรียมชวนกล้วยออกจากที่แผนกพร้อมกัน แต่ทว่ารอบตัวกลับหมุนเคว้งทุกอย่างมืดดำไปเสียหมดด้วยเวลาอันรวดเร็ว
“ไป...”
“ยินดี!”
“เฮ้ยน้องเป็นอะไรกัน!”
“ยินดี!!”
====
กรี๊้ด!! ยัยน้องเป็นอะไรไปใครแกล้งลูกฉัน!!!
- ผู้เขียน
