ทวงสัญญารัก

บทที่ 7 ตำแหน่งคนโปรด

หมับ!

"พี่แดนจะไปไหนคะ" เฟรย่าเอ่ยถามขึ้นพร้อมกับรีบคว้ามือดึงมือหนาเขาไว้ได้ทัน ก่อนที่เขาจะได้ลุกขึ้นจากเตียง

"กลับห้องฉันไง" แดเนียลหันมาตอบเสียงเรียบนิ่ง ก่อนจะไล่สายตาลงมองไปยังกลางกายสาวของเธอที่บวมเป่ง ที่ยังคงมีคราบเลือดและน้ำรักทั้งของเขาและเธอติดอยู่

เพราะหลังจากที่ได้ปลดปล่อยกันไป อย่างที่ต่างคนต่างต้องการ เขาก็เอาแต่เล่นสนุกไล่จูบซับขบเม้มไปตามร่างกายของเธอเล่นจนพอใจ ถึงได้ยอมถอดถอนแก่นกายใหญ่ออกจากร่องรักคับแน่นของเธอ และทันทีที่เขาดึงตัวตนของตัวเองออกมา น้ำกามสีขาวขุ่นที่ผสมกับเลือดสาวบริสุทธิ์ของเธอก็ไหลย้อนกลับออกมาจากร่องรักของเธอช้าๆ จนหยดลงเละกับผ้าปูที่นอนสีขาวสะอาด

"แล้วน้องเฟรล่ะคะ"

"เธอทำไม" แดเนียลละสายตาจากกลางกายสาวของเธอ ขึ้นมาสบตาถามกลับอย่างสงสัย

"พี่แดนจะให้น้องเฟรอยู่ในสภาพนี้เหรอคะ"

"เธอกำลังเรียกร้องอะไรเฟรย่า เหมือนเราจะคุยกันเข้าใจก่อนที่เธอจะยอมให้ฉันเอาแล้วนะ" แดเนียลเอ่ยออกมาด้วยแววตาและน้ำเสียงเรียบนิ่งแต่จริงจังไม่น้อย พร้อมกับจ้องมองเธออย่างไม่ค่อยจะพอใจนัก ที่เธอเหมือนจะงี่เง่าเรียกร้องให้เขาอยู่

ในเมื่อต่างคนต่างได้ในสิ่งที่ต้องการ และคุยกันรู้เรื่องตั้งแต่แรกแล้ว แต่พอทุกอย่างจบลง กลับดูเหมือนว่าเธอจะเรียกร้องให้เขารับผิดชอบอย่างไรอย่างนั้น

"....." เมื่อถูกเขาตั้งคำถามกลับมาแบบนั้น เธอจึงได้แต่เงียบเม้มปากตัวเองแน่น เพราะเธอกำลังจะทำตัวงี่เง่ากับเขา...

"ฉันบอกแล้วไง ว่าความบริสุทธิ์ของเธอ ไม่สามารถทำให้ฉันลุ่มหลงได้ขนาดนั้น"

พรึบ!

พอพูดจบแดเนียลก็สะบัดมือเธอออกทันที แล้วลุกขึ้นจากเตียงเดินตรงไปยังห้องน้ำ โดยที่ไม่ได้พูดหรือหันกลับมาให้ความสนใจคนที่ยังนอนอยู่บนเตียงอีกเลย

เธอไม่ได้อยากจะเรียกร้องอะไรจากเขา แต่ที่เธอรั้งเขาไว้เพราะเธอเจ็บ.. เจ็บระบมกลางกายสาวจนแทบขยับตัวไม่ได้อยู่แล้ว

"สักวันพี่แดนจะตายเพราะคำพูดตัวเอง" เฟรย่าเอ่ยไล่หลังร่างสูงของแดเนียลด้วยท่าทีไม่ค่อยพอใจนัก และอยากจะเอาชนะเขาให้ได้ในสักวัน

วันต่อมา

ตึก ตึก ตึก ตึก

เสียงของเท้าส้นสูงที่กระทบลงกับพื้นอย่างเป็นจังหวะ ตามการก้าวเดินอย่างมั่นคงและเฉิดฉาย สะกดให้ทุกสายตาที่พบเห็นต่างต้องหยุดมองอย่างให้ความสนใจ เพราะทั้งรูปร่างหน้าตาการแต่งตัว ทุกอย่างบนตัวของเธอนั้นดูสมบูรณ์แบบและเพอร์เฟค จนผู้หญิงด้วยกันยังมองอย่างให้ความสนใจและนึกอิจฉาไม่น้อย

"มาหาใครคะ แล้วไม่ทราบว่าขึ้นมาได้ยังไง"

เสียงของเลขาสาวหน้าห้องเอ่ยถามอย่างสงสัยไม่น้อย เมื่อเงยหน้าขึ้นมาจากการทำงานตรงหน้า แล้วพบกับหญิงสาวรูปร่างหน้าตาดียืนอยู่หน้าโต๊ะทำงานของเธอ

"มาหาพี่แดนค่ะ ขอเข้าไปนะ" เฟรย่าเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มบางตามมารยาท แม้ว่าจะไม่ค่อยถูกชะตากับเลขาสาวหน้าห้องคนนี้ตั้งแต่แรกเห็นก็ตาม

"เดี๋ยวค่ะ! คุณเป็นใครคะ"

ก่อนที่เฟรน่าจะได้เปิดประตูเข้าไปในห้อง เลขาสาวก็รีบลุกพรวดพราดเข้ามายืนขวางไว้ทันที ทำเอาเฟรย่าชักสีหน้าไม่พอใจใส่ทันที ที่เลขาของว่าที่เจ้าบ่าวเธอพรวดพราดเข้ามาขวางไว้ จนเกือบทำให้เธอเสียหลักล้ม เพราะร่างกายภายในเธอยังเจ็บระบมไม่หาย ไหนจะรองเท้าส้นสูงที่เธอสวมใส่อยู่ตอนนี้อีก ถ้าเกิดล้มไปคงได้เจ็บปวดซ้ำไม่น้อย

"ฉันเฟรย่าค่ะ เป็น..เจ้าสาวพี่แดน" เฟรย่าปรับสีหน้าให้กลับมาเป็นปกติ แล้วเอ่ยแนะนำตัวเองออกไปด้วยรอยยิ้มบางอย่างเป็นมิตร? พร้อมกับบอกถึงสถานะที่เลขาสาวต้องการรู้

"เจ้าสาว? ฉันว่าคุณคงมาผิดที่แล้วล่ะค่ะ"

"ไม่ผิดค่ะ พี่แดน..แดเนียลคนเดียวกันค่ะ เขาคือเจ้าบ่าวฉัน" เฟรย่าตอบออกไปอีกครั้งด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่งขึ้นทันที ที่ถูกเธอคนนี้จ้องมองด้วยรอยยิ้มเหยียดตั้งแต่หัวจรดเท้า

ดูก็รู้ว่าตำแหน่งเลขาที่เธอได้มาคงไม่ใช่เพราะความสามารถอย่างเดียวแน่นอน ทั้งที่รูปร่างหน้าตาของเธอก็สวยเซ็กซี่ตรงสเปกของแดเนียลขนาดนี้.. มีหรือที่เธอจะได้นั่งทำงานเป็นเลขาอย่างเดียว

"คุณไม่ใช่คนแรกนะคะ ที่มาแอบอ้างว่าเป็นเจ้าของ ของคุณแดน" เลขาสาวกระตุกยิ้มเหยียดอย่างไม่ปิดบัง เธอทำงานเป็นเลขาของแดเนียลมาได้หลายเดือนแล้ว แถมยัง..เป็นคนเดียวที่แดเนียลโปรดปาน และเรียกหาอยู่แทบทุกวันที่เขาเข้าบริษัท

"งั้นเหรอคะ" เฟรย่าถามกลับอย่างใสซื่อ พร้อมกับจ้องมองคนตรงหน้ากลับด้วยรอยยิ้มเหยียดอย่างไม่ปิดบังเช่นกัน ก่อนจะเอ่ยออกมาอีกครั้งด้วยรอยยิ้มร้ายกาจไม่น้อย

"ตำแหน่งเลขาได้มาเพราะความสามารถ หรือได้มาเพราะเลีย.. ล่ะคะ"

"ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนของคุณแดนมายืนด่าฉันแบบนี้ เธอคงมาใหม่จริงๆสินะ ถึงยังไม่รู้ว่าฉันคือคนโปรดของเขา"

"ดูภูมิใจนะคะ ที่ได้พลีกายให้ผู้ชายอย่างไร้ค่าแบบนี้" ถึงเธอจะพูดไปแบบนั้น บอกตรงๆ ว่าเธอเองก็แอบสะอึกกับคำพูดตัวเองไม่น้อยเหมือนกัน เพราะเธอเองก็.. พลีกายให้เขามาแล้วเมื่อคืนนี้

แกร๊ก!

"คุณเฟรย่า"

ก่อนที่จะมีสงครามการเชือดเฉือนกัน ระหว่างเฟรย่ากับเลขาของแดเนียลไปมากกว่านี้ ประตูห้องทำงานของแดเนียลก็ถูกเปิดออกมาพอดี ก่อนจะพบกับร่างสูงของเอซ ลูกน้องคนสนิทของแดเนียลที่เป็นคนเปิดประตูเดินออกมา พร้อมกับเอ่ยเรียกชื่อของเฟรย่าด้วยความงุนงงเล็กน้อยที่เห็นเธออยู่ที่นี่

"พี่แดนล่ะคะ" เฟรย่าที่เห็นว่าคนที่เปิดประตูออกมาคือคนสนิทของแดเนียล เธอก็เอ่ยถามถึงเขาทันที

"มาทำอะไร"

เสียงเข้มที่ดังขึ้นมาจากด้านหลังของเอซ ก่อนที่เจ้าของคำถามจะเดินออกมายืนอยู่ตรงหน้าของเธอ ด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม พร้อมกับจ้องมองร่างบางตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วอยู่ๆภาพการร่วมรักเมื่อคืนก็ฝุดเข้ามาในหัวเขาทันที

"น้องเฟรมาชวนไปทานข้าวค่ะ" เฟรย่ายกยิ้มอย่างพอใจทันทีที่เจอหน้าเขา

เพราะตั้งแต่เมื่อคืนที่เขาอาบน้ำในห้องเธอเสร็จ แล้วกลับห้องตัวเองไป จนตอนนี้จะเที่ยงแล้วเธอพึ่งจะได้เจอหน้าเขาอีกครั้ง และด้วยความที่อยากจะเอาชนะและทำให้เขายอมสยบให้กับเธอ เธอถึงได้ฝืนความเจ็บระบมกลางกายสาวมาหาเขาถึงบริษัทแบบนี้ แต่ก็ไม่คิดว่าจะเจอเจ้าที่คนโปรดของเขาด้วย

"ฉันมีประชุมสำคัญ เข้าไปรอในห้อง" แดเนียลปลายตามองเลขาสาวของตัวเอง ที่ยืนก้มหน้านิ่งอย่างเจียมตัว ก่อนจะเอ่ยบอกกับเฟรย่าเสียงเรียบนิ่งอย่างเคย

"จุ๊บ~ เร็วนะคะ เพราะน้องเฟร..หิว" เฟรย่าเดินเข้าไปใกล้แล้วจุ๊บเบาๆ ที่ริมฝีปากได้รูปของเขาทันที ก่อนจะเอ่ยบอกกับเขาด้วยน้ำเสียงยั่วยวนที่ดังฟังชัด เพื่อให้เลขาคนโปรดของเขาได้ยิน

"เข้าไปรอในห้อง" แดเนียลเอ่ยบอกกับเธออีกครั้งแล้วเดินออกไปจากตรงนั้นทันที พร้อมกับลูกน้องคนสนิทอย่างเอซที่รีบเดินตามหลังไปติดๆ

ทำให้ที่ตรงนี้เหลือเพียงเฟรย่า และเลขาสาวคนโปรดของเขาแค่สองคนอย่างเดิม

"คงได้ยินชัดแล้วนะคะ คุณเลขา..คนโปรด" เฟรย่าเอ่ยขึ้นอีกครั้งด้วยรอยยิ้มร้ายกาจอย่างเหนือกว่า ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องทำงานของแดเนียลทันทีที่พูดจบ

ทิ้งให้เลขาสาวสวยเซ็กซี่คนโปรดของเขา ได้แต่มองตามหลังด้วยความไม่พอใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ยืนกำหมัดแน่นกระทืบเท้าอยู่แบบนั้น เพราะต่อให้เธอเป็นคนโปรดของแดเนียล ถ้าเกิดว่าเธอมีเรื่องกับผู้หญิงของเขา ไม่ว่าผู้หญิงคนนั้นจะเป็นใคร จะสูงหรือต่ำกว่าเธอ เธอก็จะหลุดจากตำแหน่งทันที ทั้งเลขาที่เงินเดือนสูงลิ่วและคนโปรดที่เงินดีกว่าเลขาเป็นสิบเท่า

"ต่อให้เธอจะเป็นตัวจริง ฉันก็คงไม่ยอมให้เธอแย่งเขาไปจากฉันได้หรอกนะ"