"จุ๊บ~ มาง้อแล้ว..หายโกรธพี่นะครับ"
ประโยคแสนนุ่มนวลและอ่อนโยนจากเขา พร้อมด้วยรอยยิ้มบางที่ดูจริงใจ ทำเอาเฟรย่าถึงกับยืนนิ่งอึ้งไปทันที เพราะเธอไม่คิดเลยว่าเขาจะอ่อนโยนกับเธอขนาดนี้ ทั้งคำพูดและแววตาของเขา มันเต็มไปด้วยความอบอุ่นและอ่อนโยน นี่เธอ..เธอคงไม่ได้หูฝาดหรือตาลาย และคิดไปเองใช่ไหม
หมับ!
แดเนียลยกยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจ ที่เห็นคนตัวเล็กตรงหน้า ที่เหมือนจะอึ้งจนไม่รับรู้อะไร ก่อนที่เขาจะตวัดแขนโอบกอดเอวคอดของเธอดึงเข้าหาแผงอกแกร่งของเขาอีกครั้ง
"หายโกรธพี่นะครับ" แดเนียลก้มลงกระซิบเสียงแผ่วเบาข้างใบหูเธออีกครั้ง ด้วยประโยคเดิมที่ทำให้เธอยังคงอึ้งไม่หาย
"น้องเฟรต้องฝันอยู่แน่ๆเลย" เฟรย่าเอ่ยพูดออกมาราวกับคนที่สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว พร้อมกับเงยหน้าขึ้นจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อ ว่านี้คือแดเนียลจริงๆ
"อะ.. อื้อออ~" เสียงหวานครางอื้อในลำคอเบาๆ เมื่อถูกริมฝีปา
