บทที่ 9 ยอมรับข้อเสนอ
1778 คำ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูดังขึ้นมาติดๆ กันสามครั้ง ทำให้แดเนียลและเฟรย่า ที่ยังคงจ้องมองสบตากันนิ่งอยู่แบบนั้นมานานหลายนาที ต้องละสายตาไปมองที่ประตูอย่างเลี่ยงไม่ได้ ที่อยู่ๆ ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ทั้งที่แดเนียลสั่งลูกน้องคนสนิทไว้แล้วว่าห้ามให้รบกวนเด็ดขาด
"ใคร!" เสียงเข้มเอ่ยถามออกมาด้วยใบหน้าที่ดุดัน คิ้วหนาขมวดเข้าหากันยุ่ง
"จีน่าเองค่ะ"
เสียงหวานที่ตอบกลับมานั้น คือเสียงของเลขาสาวหน้าห้องของแดเนียล เฟรย่ารีบใช้จังหวะนั้นยกมือขึ้นผลักอกเขาให้ถอยห่างทันที
"มีอะไร ฉันสั่งห้ามใครรบกวนไม่ใช่หรือไง" แดเนียลยังคงเอ่ยถามออกมาเสียงเข้มที่ดุดันอย่างอารมณ์เสีย ที่ดันมีคนมาขัดจังหวะของเขา
"มีเอกสารส่งมอบสำคัญที่คุณแดเนียลต้องเซ็นค่ะ" เสียงของจีน่าเอ่ยตอบกลับมา ผ่านบานประตูที่ยังคงปิดสนิท
"ไปเปิดประตูสิคะ เดี๋ยวคุณเลขาพี่แดนจะรอนานนะ" เฟรย่าเบะปากอย่างนึกหมั่นไส้ ก่อนจะยกมือขึ้นกอดอกจ้องมองเขาด้วยความรู้สึกไม่พอใจ
แดเนียลละสายตาจากประตู หันกลับมามองคนตัวเล็กที่นั่งเชิดหน้า กอดอกจ้องมองเขาอยู่ก่อนแล้ว ด้วยสายตาไม่พอใจ ก่อนที่เขาจะเดินไปเปิดประตูอย่างเลี่ยงไม่ได้ โดยที่ไม่ได้พูดหรือถามอะไรอีก
แกร๊ก!
"เอกสารค่ะ"
ทันทีที่แดเนียลเปิดประตูห้องออก จีน่า เลขาสาวของเขาก็เอ่ยขึ้น พร้อมกับยื่นเอกสารที่ว่ามาตรงหน้าเขาทันที
"ปากกา" แดเนียลเอ่ยออกมาสั้นๆ เมื่อตรงหน้าเขามีแค่แฟ้มเอกสาร ทั้งที่ควรจะมีปากกายื่นมาให้เขาด้วย
"เอ่อ..ปกติคุณแดเนียลจะใช้ของตัวเอง" จีน่าตอบด้วยท่าทีเลิ่กลั่กเล็กน้อย เพราะปกติแล้วแดเนียลจะใช้ปากกาของตัวเองในการเซ็นเอกสารสำคัญทุกครั้ง จะไม่ใช้ของที่คนอื่นยื่นให้เด็ดขาด
หมับ!
แดเนียลคว้าเอาแฟ้มเอกสารจากมือของจีน่า แล้วเดินกลับมาที่โต๊ะทำงานด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง ที่ดูแล้วไม่ค่อยจะสบอารมณ์นัก โดยที่มีจีน่าเดินตามหลังเข้ามาเงียบๆ เพื่อรอรับเอกสารจากเขา
"ปากกาค่ะ" เฟรย่าบอกพร้อมกับยื่นปากกา ที่เขาทำตกไว้บนตักเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ส่งให้กับเขาทันทีพร้อมด้วยรอยยิ้มหวาน
"....." แดเนียลรับปากกาจากมือเล็กโดยไม่ได้พูดอะไร ก่อนจะไล่สายตาอ่านรายละเอียดคร่าวๆ แล้วจรดปลายกาลงลายเซ็นทันที
โดยที่จีน่าเองก็ได้แต่ยืนเงียบอยู่เยื้องๆ กับเขาที่หน้าโต๊ะทำงาน เพื่อรอเอกสารจากเขา แต่สายตาของเธอนั้น กลับเอาแต่จ้องมองเฟรย่าด้วยความไม่พอใจ ที่อีกคนนั่งยิ้มกอดอกมองเธออยู่ที่เก้าอี้ทำงานตัวใหญ่ของแดเนียล ทำราวกับว่าตัวเองคือเจ้านายของเธอ
"จีน่า" แดเนียลเอ่ยเรียกชื่อของเลขาสาวเสียงเข้มทันที ที่เขายื่นเอกสารคืนให้กับเธอ แต่เธอดันไม่ยอมรับแถมยังเอาแต่จ้องมองไปที่เฟรย่าไม่วางตา
"ขอโทษค่ะ" จีน่ารีบละสายตาจากเฟรย่าเมื่อได้ยินเขาเรียกชื่อเธอเสียงเข้ม ก่อนจะรีบก้มหัวขอโทษแล้วยื่นมือไปรับแฟ้มเอกสารคืนจากมือเขาด้วยความรีบร้อน
พรึบ!
"น้องเฟรกลับไปรอที่บ้านนะคะ" เมื่อจีน่าหันหลังกำลังจะเดินออกไป เฟรย่าก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้คว้ากระเป๋าตัวเองมาถือแล้วเดินออกไปจากห้องทันทีที่พูดจบ
ปึก!
เฟรย่าตั้งใจเดินเร็วๆเพื่อให้ทันจีน่า ก่อนจะเดินกระแทกเข้ากับไหล่ของเธอจากด้านหลังอย่างแรง เพื่อจะแซงเธอออกจากประตูไปก่อน ทำเอาจีน่าที่ไม่ทันระวังตัวถึงกับเซถลาไปกระแทกกับขอบประตูห้องอย่างจัง
"อุ้ย! ขอโทษทีค่ะ น้องเฟรมองไม่เห็น" เฟรย่าหันกลับมายกมือขึ้นป้องปากด้วยท่าทีตกใจอย่างมีจริต ก่อนจะเอ่ยขอโทษออกมาด้วยน้ำเสียงที่รู้สึกผิด
"ไม่เป็นไรค่ะ" จีน่าได้แต่กัดฟันแน่นเอ่ยตอบออกไปอย่างทำอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้
พอได้ยินแบบนั้น เฟรย่าก็ยิ้มหวานส่งให้กับจีน่าทันที ที่อีกฝ่ายได้แต่กัดฟันแน่น แล้วตอบว่าไม่เป็นอะไร ทั้งที่สีหน้าและแววตานั้น แทบอยากจะพุ่งเข้ามาตบเธออยู่แล้ว
"รีบตามมานะคะ" ก่อนจะเดินออกไป เฟรย่าก็มองเลยมาไปที่แดเนียลที่ยืนมองอยู่เงียบๆ ก่อนจะเอ่ยบอกกับเขาด้วยรอยยิ้มหวานไม่ต่างจากที่ส่งให้จีน่า แล้วเดินออกไปจากตรงนั้นทันที ด้วยท่าทีที่มั่นใจและดูเฉิดฉายเหมือนตอนที่เธอเดินเข้ามา
@เพนท์เฮาส์
19 : 05 น.
แกร๊ก~
ร่างบางของเฟรย่าที่อยู่ในชุดคลุมอาบน้ำ เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยความรู้สึกที่สดชื่น หลังจากที่เพิ่งจะอาบน้ำชำระล้างร่างกายตัวเองเสร็จ เพราะตั้งแต่ที่เธอออกมาจากบริษัทของแดเนียลเมื่อช่วงบ่าย เธอก็ตรงไปที่โรงพยาบาลทันที ก่อนจะแวะชอปปิ้งที่ห้างต่อ และกว่าจะกลับถึงเพนท์เฮาส์ก็มืดค่ำเข้าไปแล้ว
"ออกจากบริษัทแล้วไปไหน"
เสียงเข้มที่คุ้นเคยเอ่ยถามขึ้นมานิ่งๆ ทำให้เฟรย่าที่พึ่งจะเดินออกมาจากห้องน้ำรีบเงยหน้าขึ้นมองทันที ก่อนจะพบกับร่างสูงของแดเนียลที่กึ่งนั่งกึ่งนอนพิงหัวเตียงอยู่บนเตียงของเธอ ในมือนั้นถือแก้วไวน์แกว่งไปมาพลางยกขึ้นจิบไปด้วย
"ไปชอปปิ้งค่ะ" เฟรย่าตอบพร้อมกับขมวดคิ้วยุ่ง ที่เห็นเขาเข้ามานอนเล่นบนเตียงของเธอแบบนี้ ก่อนจะเอ่ยถามออกไปอย่างสงสัยอีกที
"พี่แดนเข้ามาทำอะไรในห้องน้องเฟรคะ?"
"มาเอา" แดเนียลเอ่ยตอบออกมาสั้นๆ ด้วยคำพูดตรงๆ พร้อมจ้องมองเธออย่างสื่อความหมายด้วยสายตาที่หื่นกระหายอย่างไม่ปิดบัง
"ตรงๆแบบนี้เลยเหรอคะ"
"อ้อมค้อมทำไมให้วุ่นวาย มานี่" แดเนียลตอบออกมานิ่งๆ แล้ววางแก้วไวน์ในมือลงที่โต๊ะหัวเตียง ก่อนจะกระดิกนิ้วเรียกเธอเข้ามาหา
"น้องเฟรไม่ใช่หมานะ!" เฟรย่าที่เห็นแบบนั้นก็ตะคอกกลับทันทีอย่างไม่พอใจ ที่เขากระดิกนิ้วเรียกเธอแบบนั้น
"หึ~ เห็นกัดเก่งก็นึกว่าเป็นหมาน้อย" แดเนียลกระตุกยิ้มอย่างชอบใจ ที่ทำให้เธอหัวร้อนได้เพียงแค่กระดิกนิ้วเรียกเท่านั้น
"มานี่" เขาเอ่ยขึ้นอีกครั้ง เมื่อเธอยังคงยืนนิ่งไม่ยอมเดินมาหาเขาสักที
เฟรย่ามีท่าทีฟึดฟัดเล็กน้อย ก่อนจะเดินกระทืบเท้าเข้าไปหาเขาด้วยใบหน้าบึ่งตึง จนลืมความเจ็บระบมที่กลางกายไปชั่วขณะ
หมับ!
ทันทีที่เฟรย่าเดินเข้ามายืนข้างเตียงนอน มือหนาก็คว้าเอวคอดของเธอดึงให้นั่งลงบนตักเขาทันที
"จะสมยอมหรือให้ฉันเล้าโลมเอง" แดเนียลยื่นหน้าเข้ามากระซิบเสียงพร่าแผ่วเบาชิดใบหู พร้อมกับสูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆจากร่างกายของเธอเข้าเต็มปอดอย่างไม่อาจห้ามใจ
"นี่ยังไม่พอเหรอคะ?"
"พออะไร ฉันยังไม่ได้เอา"
"ก็เลขาพี่แดนไงคะ ไม่ได้พึ่งเอากับเธอมาหรอกหรอ" เธอไม่รู้หรอกว่าหลังจากออกมา เขาจะตามเธอออกมาหรือเปล่า เพราะเธอก็ไม่ได้กลับมาที่เพนท์เฮาส์ทันที เพราะด้วยเธอไม่รู้เลยพูดออกไปแบบนั้นอย่างยันเชิงเขาดู
"ถ้าตอบว่าใช่ เธอจะว่ายังไงต่อล่ะ" แดเนียลกระตุกยิ้มมุมปาก ก่อนจะเอ่ยตอบออกไปอย่างเจ้าเล่ห์ พลางจ้องมองหน้าของคนตัวเล็กบนตักไม่วางตา
"ก็ไม่ว่ายังไงค่ะ นั้นมันสิทธิ์ของพี่แดนอยู่แล้ว"
"แต่สีหน้าเธอไม่ใช่แบบนั้น ทำไม? ไม่อยากให้ฉันไปเอากับคนอื่นเหรอ?" แดเนียลเลิกคิ้วถามด้วยแววตานิ่งๆ อย่างยากจะคาดเดา
"ถ้าตอบว่าใช่..พี่แดนจะทำให้น้องเฟรได้ไหมล่ะคะ"
"คำขอเธอมากเกินไป แต่ถ้า..ยอมให้ฉันเอาทุกวันอย่างเต็มใจก็จะรับไว้พิจารณา" แดเนียลยังคงกระซิบเสียงพร่า มือหนาก็ลูบไล้ไปตามเรียวขาของเธอที่โผล่พ้นชุดคลุมอาบน้ำออกมาไปมาไม่หยุด
"คำพูดพี่แดนเชื่อได้แค่ไหนกันคะ" ถ้าเขายอมไม่ไปมีอะไรกับคนอื่นได้จริงๆอย่างที่พูด เธอก็ยินดีที่จะให้ในสิ่งที่เขาต้องการ..ด้วยความเต็มใจเช่นกัน
เพียงแค่เขาบอกว่าจะหยุด เธอเองก็พร้อมจะมอบในสิ่งที่เขาต้องการให้อย่างเต็มใจ ถึงจะให้ไปเพราะความต้องการของเขา และคงจะต้องมีสักวันที่เขาจะให้ในสิ่งที่เธอต้องการกลับมาเช่นกัน...นั้นก็คือความรักจากเขา
"ลองตอบตกลงดูสิ" แดเนียลเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าและแววตาที่จริงจัง
"งั้นก็..ตกลงค่ะ" ในเมื่อเขาบอกให้ลอง ลองดูก็ไม่เสียหายอะไรไม่ใช่หรอ เพราะถ้าเขาหยุดมีอะไรกับผูคนอื่นได้ อย่างน้อยเธอก็ชนะเขาไปได้ครึ่งหนึ่งแล้ว
"เอาสด..ปล่อยใน นั้นคือข้อตกลงเพิ่มเติม" แดเนียลเอ่ยออกมาอีกครั้งพร้อมกับกระตุกยิ้มมุมปากอย่างพอใจ ที่เธอยอมตอบตกลง
เพราะเขา..ก็อยากจะเอาสดโดยไร้สิ่งป้องกันมากวนใจ และคนเดียวที่จะให้เขาได้ก็คงมีแค่เธอ..
"ไม่กลัวน้องเฟรท้องก่อนแต่งเหรอคะ?"
"หึ เธอเป็นคนฉลาดเฟรย่า ว่าไง..รับข้อตกลงเพิ่มได้ไหมล่ะ เพราะถ้าไม่.."
"ตกลงค่ะ!" เฟรย่ารีบตอบตกลงออกไปทันที ด้วยน้ำเสียงที่ดังฟังชัด ก่อนที่เขาจะได้พูดจบประโยคด้วยซ้ำ
"งั้นเริ่มงานเลยแล้วกัน เพราะฉันอยากเอาแล้ว"
พรึบ!
ร่างบางที่นั่งอยู่บนตักเขา ถูกจับพลิกให้นอนหงายลงบนเตียงทันที พร้อมกับที่เขาเองก็พลิกตัวขึ้นมากักขังเธอไว้ ด้วยร่างกายแกร่งของเขา
"เบาๆนะคะ น้องเฟร..ยังเจ็บอยู่"
"เชื่อฟังแล้วจะไม่เจ็บ"
- ผู้เขียน
