ด้านอิงฟ้า
ตึก
ตึก
เสียงสองเท้าสวยเดินตรงเข้าไปภายในบ้านหลังใหญ่ด้วยใบหน้าเต็มไปด้วยความสุข มือเรียวกอดกล่องกระเป๋าที่เพิ่งได้มาใหม่แน่น ทว่าก็ต้องชะงัก
"มัวแต่ทำอะไรอยู่! รีบเดินเข้ามาสิ" นิดาเอ่ยบอกลูกสาวตัวเอง ทำเอาร่างบางที่กำลังอารมณ์ดีอยู่หัวเสีย
"อะไรกันแม่! มีอะไร"
"ก็พี่แกน่ะสิ! มันทำเรื่องใหญ่แล้ว"
"เรื่องอะไร" อิงฟ้าถามพลางหันไปมองพี่ชายตัวเองที่นอนอยู่บนโซฟา ใบหน้าแดงเถือกบ่งบอกได้ถึงอาการมึนเมาจากแอลกอฮอล์
"พี่ชายแกเมาแล้วขับ"
"แค่นี้เนี่ยนะ?"
"แค่นี้บ้าอะไรกันล่ะ! มันเมาแล้วขับไปชนคนงานที่กำลังจะข้ามถนนตายคาที่!"
"แล้วยังไง" อิงฟ้าถามด้วยท่าทีไม่สะทกสะท้าน
"ยังไงคืออะไรกันล่ะ! ตอนนี้พ่อของแกกำลังหัวหมุนกับการปิดเรื่องนี้อยู่"
"ก็นั่นแหละที่หนูหมายถึง..."
"...คนไร้ค่าพวกนั้น แค่ยัดเงินไปก็จบแล้ว"
"จบดีก็บ้าน่ะสิ! ตอนนี้ถึงหูพวกนักข่าวแล้ว..."
"แม่เลิกตื่นตูมสัก
