"ทำไมอยู่ ๆ ถึงได้ไม่เห็นด้วย" เสียงจอร์แดนเอ่ยถามคนเป็นพ่อขึ้นหลังจากรับรู้ถึงปัญหาที่กำลังเกิดขึ้นภายใน
"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ตอนแรกก็ตกลงกันไปแล้ว แต่น่าจะเพิ่งมารู้ว่าพี่แกมีธุรกิจสีเทาหลายอย่าง ไม่เทาสิ ดำมืดเลยต่างหาก" จิรดนัยบอก ซึ่งจอร์แดนก็ยืนนิ่งฟัง
"ฉันคิดว่าหนึ่งในกรรมการกลุ่มนั้น น่าจะจงใจคัดค้าน ประจวบเหมาะกับโรงพยาบาลถูกตรวจสอบบัญชีพอดี"
"แล้วพ่อจะเอายังไงต่อ"
"เรื่องบัญชีฉันไม่ซีเรียส เพราะทุกอย่างโปร่งใสทั้งหมด แต่เรื่องพี่แก..."
"เรื่องนั้น เดี๋ยวผมจัดการเอง" เจ้าของใบหน้าหล่อเอ่ยบอกน้ำเสียงราบเรียบ ทำเอาผู้อำนวยการใหญ่มองหน้าลูกชายคนเล็ก
"แกจะไหวเหรอ" ถึงจอร์แดนจะมีภาวะผู้นำสูง รวมถึงจัดการปัญหาทุกอย่างได้เป็นอย่างดีมาโดยตลอด ทว่ายังไง...เขาก็เป็นเพียงนักศึกษาแพทย์ปี 6 เท่านั้นในสายตาของจิรดนัย
"ผมจัดการได้ครับ" ร่างสูงยืนยัน ชายวัยกลางคนที่เห็นแบบนั้นก็พยักหน้าเ
