ทิวาถูกวานให้เป็นพยาบาลจำเป็นของมาเฟียหนุ่มอย่างช่วยไม่ได้หลังกลับจากโรงพยาบาล หมอทำความสะอาดบาดแผลใหม่และฉีดยาแก้อักเสบ ยาฆ่าเชื้อรวมไปถึงต้องระมัดระวังการใช้แขนและโดนน้ำ
“รีบมาป้อนได้แล้ว”
พันแสงเลื่อนจานข้าวตัวเองไปวางตรงหน้าหญิงสาว มองคนที่ยังคงนั่งนิ่งไม่ยอมมาดูแลตามหน้าที่ของตัวเอง เขาเจ็บแขนซ้ายแต่ไม่อยากใช้แขนขวาให้เมื่อยมือ สู้นั่งสบายๆ รอคนตัวเล็กป้อนอาหารถึงปากไม่ดีกว่าหรือ
“อาการแบบนี้ควรนอนโรงพยาบาลด้วยซ้ำ”
“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง หัดทำหน้าที่ตัวเองหน่อย”
“ค่ะเจ้านาย!”
ร่างบอบบางกระแทกเสียงตอบคล้ายประชดพร้อมรีบนั่งลงตรงหน้ามาเฟียเจ้าของสนามแข่ง ตักข้าวในจานป้อนคนที่เอาแต่ออกคำสั่งใช้งานเธออยู่เรื่อย
“ทานข้าวเสร็จช่วยอาบน้ำให้เฮียด้วย”
“หมอว่าไม่ควรอาบน้ำค่ะ”
“เอาตัวรอดเก่งเหลือเกินนะ”
บีบจมูกโด่งรั้นเมื่อนึกมันเขี้ยวหลังได้ยินคำพูดตอบกลับแบบนั้นของสาวเจ้า ดูก็รู้ว่าต
