“ลูกสามลูกกลับมาเมื่อไหร่ทำไม่แม่ไม่รู้เลยละ” กู้เจียงหลานเมื่อเห็นว่าเสียงที่แทรกเข้ามาเป็นเสียงลูกชายของเธอก็ตกใจจนหน้าซีดไม่ต่างจากซูเย่วอิงเมื่อเห็นหน้าพี่เฉินหยางของเธอ
“สวัสดีครับคุณเจ้าหน้าที่ผมเป็นสามีของหลินเจียวเจียวครับ” ซ่งเฉินหยางเมินแม่ของเขาก่อนจะกล่าวทักทายกับเจ้าหน้าที่
“สวัสดีครับ คุณเป็นสามีของคุณหลินเจียวเจียวก็แสดงว่าเธอไปหาคุณจริงๆ และไม่ได้กระทำผิดอย่างที่โดนกล่าวหาใช่ไหมครับ”
“ใช่ครับ ผมได้รับบาดเจ็บตอนทำภารกิจจึงวานสหายในกองทัพให้เขียนจดหมายมาแจ้งภรรยา เธอรู้ว่าผมได้รับบาดเจ็บจึงเดินทางไปรับผมกลับมาบ้านครับ” ซ่งเฉินหยางตอบกับเจ้าหน้าที่ก่อนจะให้ไปพูดกับแม่ของตัวเอง
“ผมไม่คิดเลยนะครับว่าแม่จะกล้าพาคนอื่นมาใส่ร้ายภรรยาผมแบบนี้ ผมคงมองแม่ผิดไปจริงๆ” ซ่งเฉินหยางมองแม่ด้วยสายตาที่ผิดหวัง
“ไม่จริง ลูกไม่ได้รักมันแล้วลูกจะให้สหายเขียนจดหมายหามันได้ยังไง”
“ไม่ใช่เพรา
