อาร์เดนค่อย ๆ คืบคลานไล่ต้อนพิมพ์มาดาขึ้นมาอยู่บนเตียง สายตาที่ปกติอ่อนโยนเสมอ แต่ในตอนนี้มันดูดุดันและน่ากลัว รอยยิ้มมุมปากนั้นทำให้เขาเหมือนอสูรร้ายที่กำลังต้องการชีวิตหญิงสาวตัวเล็ก ๆ อย่างเธอ
“รู้ไหม นอกจากเฮียจะไม่ชอบความซ้ำซากจำเจแล้ว เวลาอยู่บนเตียงเฮียชอบอะไร” ปลายนิ้วยาวไล้ลงบนกรอบหน้าสวยแผ่วเบา แต่กลับทำให้พิมพ์มาดาขนลุกซู่อย่างที่ไม่เคยเป็น
“นะ หนูไม่รู้” แผ่นหลังเล็กถอยร่นจนสุดทางแล้วก็ชนเข้ากับหัวเตียง
“เฮียชอบความหนักหน่วง เร่าร้อน รุนแรงถึงใจ”
อึก..ได้ยินเพียงเสียงเธอกลืนน้ำลายลงคอเมื่อได้ยินคำตอบจากเขา แล้วไอ้ที่ทำมาตลอดยังไม่รุนแรงถึงใจหรือไง ถ้าต้องรุนแรงกว่านี้เธอจะไม่แหลกเป็นชิ้น ๆ คาเตียงเลยเหรอ
“จะไปไหนคะ” อาร์เดนคว้าข้อเท้าของพิมพ์มาดาเอาไว้ แล้วก็ออกแรงดึงคนที่กำลังจะคลานหนีให้กลับมาอยู่ที่เดิม
“หนูแค่จะไปดูว่ามีชุดไหนที่เฮียเดนอยากให้หนูเปลี่ยนหรือเปล่าค่ะ”
